Μάιος 2015
Όσο γρήγορα και δυνατά παίζουν οι METZ, τόσο αργά κυκλοφορούν δίσκους, αλλά αυτό δε σημαίνει κάτι για την ποιότητά τους. Το πρώτο, ομώνυμο, άλμπουμ τους κυκλοφόρησε το 2012 μετά από αρκετά χρόνια ύπαρξης ως συγκρότημα και τα τρία χρόνια που μεσολάβησαν από τότε φαίνονται πάρα πολλά με δεδομένο πως ο ήχος και η προσέγγισή τους στο ‘II’ δεν άλλαξε καθόλου. Η συνεργασία τους με την Sub Pop είναι μάλλον μια ταιριαστή επιλογή, μιας και δεν απέχουν πάρα πολύ από άλμπουμ όπως το ‘Bleach’.
Όπως και στο ντεμπούτο τους, οι METZ ξεκινάνε τη φασαρία στα πρώτα δευτερόλεπτα του δίσκου και σταματάνε δέκα τραγούδια και μισή ώρα αργότερα. Το μοναδικό διάλειμμα έρχεται στο μισό λεπτό του, μάλλον ανούσιου, ‘Zzyzx’, αλλά αμέσως μετά ακολουθεί το ‘I.O.U.’, ένα από τα τραγούδια που ξεχωρίζουν εδώ, με ιδιαίτερους στίχους όπως “painkiller, painkiller, why I’m feeling real, painkiller, painkiller, that’s one hell of a deal”. Είναι σίγουρα ένας αξιόλογος δίσκος για την noise/hardcore punk σκηνή, με μοναδικό μειονέκτημα το γεγονός πως δε φανερώνει κάποια εξέλιξη στην πορεία της τριάδας απ’ τον Καναδά. Ίσως βέβαια τυχόν μικροαλλαγές να γίνουν στο (άμεσο) μέλλον, αλλά τι αρνητικό να βρει κανείς στο ‘II’, εφόσον ως ακροατές «βολευόμαστε» με εκρηκτικά κι ωραία τραγούδια σαν το ‘Nervous System’ ή το ‘Wait In Line’;
Όσο γρήγορα και δυνατά παίζουν οι METZ, τόσο αργά κυκλοφορούν δίσκους, αλλά αυτό δε σημαίνει κάτι για την ποιότητά τους. Το πρώτο, ομώνυμο, άλμπουμ τους κυκλοφόρησε το 2012 μετά από αρκετά χρόνια ύπαρξης ως συγκρότημα και τα τρία χρόνια που μεσολάβησαν από τότε φαίνονται πάρα πολλά με δεδομένο πως ο ήχος και η προσέγγισή τους στο ‘II’ δεν άλλαξε καθόλου. Η συνεργασία τους με την Sub Pop είναι μάλλον μια ταιριαστή επιλογή, μιας και δεν απέχουν πάρα πολύ από άλμπουμ όπως το ‘Bleach’.
Όπως και στο ντεμπούτο τους, οι METZ ξεκινάνε τη φασαρία στα πρώτα δευτερόλεπτα του δίσκου και σταματάνε δέκα τραγούδια και μισή ώρα αργότερα. Το μοναδικό διάλειμμα έρχεται στο μισό λεπτό του, μάλλον ανούσιου, ‘Zzyzx’, αλλά αμέσως μετά ακολουθεί το ‘I.O.U.’, ένα από τα τραγούδια που ξεχωρίζουν εδώ, με ιδιαίτερους στίχους όπως “painkiller, painkiller, why I’m feeling real, painkiller, painkiller, that’s one hell of a deal”. Είναι σίγουρα ένας αξιόλογος δίσκος για την noise/hardcore punk σκηνή, με μοναδικό μειονέκτημα το γεγονός πως δε φανερώνει κάποια εξέλιξη στην πορεία της τριάδας απ’ τον Καναδά. Ίσως βέβαια τυχόν μικροαλλαγές να γίνουν στο (άμεσο) μέλλον, αλλά τι αρνητικό να βρει κανείς στο ‘II’, εφόσον ως ακροατές «βολευόμαστε» με εκρηκτικά κι ωραία τραγούδια σαν το ‘Nervous System’ ή το ‘Wait In Line’;