Πρώτοι στην σκηνή ανέβηκαν οι Smokey Bandits στις 19:30, ενώ το θέατρο Βράχων γέμιζε με αργούς ρυθμούς. Μας κράτησαν συντροφιά με τις μουσικές τους μέχρι τις 20:30 όπου η Amparo Sanchez με την μπάντα της πήρε την σκυτάλη. Κεφάτη και επικοινωνιακή κατάφερε να «ζεστάνει» αρκετά το κοινό που αυξανόταν όλο και περισσότερο. Όμορφη στιγμή ήταν όταν ανέβηκαν οι Locomondo και είπαν μαζί με την Amparo Sanchez το "Αy Ay Ay".
Το θέατρο έχει γεμίσει, ο ήλιος έχει φύγει και ο Shantel έρχεται…
Στο πίσω μέρος της σκηνής ανεβαίνει πανό που γράφει “Disco Partizani”. Τα φώτα στην σκηνή είναι σβηστά και ο Shantel μαζί με έναν ακόμα από την μπάντα του, πηγαινοέρχονται στην σκηνή και φωτίζουν προς τον κόσμο. Τους χειροκροτούν δυνατά και όλοι έχουν πια «ξυπνήσει» για τα καλά. Θα σου απαριθμήσω απλά τι έκανε ο Shantel: δύο φορές stage diving, πέταξε δύο φορές χούφτες cd, πέταξε τις μπαγκέτες του (έπαιξε για λίγο ταμπούρο), πέταξε δύο μπουκάλια νερό στο κοινό και τέλος, το περιέλουσε με σαμπάνια!
Το κοινό ανταποκρίθηκε πολύ θετικά σ όλα αυτά και σίγουρα αν έπαιζε ακόμα όλοι θα ήταν εκεί και θα χοροπηδούσαν μαζί με του, όπως εύστοχα σημειώνει και η Ευγενία…:
Ως συνήθως καθυστερημένη-για να μη διαψεύσω το λαϊκό μύθο που με θέλει πάντα εκτός προγράμματος- έφτασα στο Θέατρο Βράχων στο διάλειμμα πριν τον Shantel. Γι' αυτό το λόγο και δεν έχω τίποτα να πω για τα προηγηθέντα. Ίσως πρέπει να παρατηρήσω ότι ο κόσμος ήταν ήδη πολύς στο χώρο της αρένας, ή καλύτερα ορχήστρας μιας και βρισκόμαστε σε θέατρο, και στις κερκίδες ήταν μεν αρκετός χωρίς όμως να είναι δύσκολο να βρει κανείς θέση. Όπως καταλαβαίνεις είμαι του “καθιστού”. Βέβαια η βραδιά ήθελε χορό. Ε, τόσοι χόρευαν και χοροπηδούσαν, γιατί έπρεπε να κάνω και εγώ το ίδιο; Να πω την αλήθεια ζήλεψα λίγο, αλλά από την άλλη είχα βρει καλή θέση και ήμουν και μόνη μου. Δε μου πήγαινε.
Ξαναγυρνάω στο θέαμα-ακρόαμα. Ο Shantel είναι ένας ευρηματικός DJ που συνδυάζει μουσικές βαλκανικές με ηλεκτρονικά στοιχεία και τις κάνει σύγχρονες και πολύ-πολύ χορευτικές. Έχει εμφανιστεί αρκετές φορές στο παρελθόν στην Ελλάδα και έχει διασκευάσει ελληνικά τραγούδια όπως τις πασίγνωστες “Κούπες”-γνωστό παραδοσιακό- το “φύγε και άσε με” και στον τελευταίο του δίσκο διασκευάζει ένα παλιό ρεμπέτικο, από τα λεγόμενα απαγορευμένα, το οποίο προκάλεσε και ενθουσιασμό όταν παίχτηκε στο θέατρο, το “σούρα και μαστούρα”.
Ο ήχος ήταν καλός και στη σκηνή βρίσκονταν συνεχώς 8-11 μουσικοί με δύο τρομπόνια, δύο βιολιά, ντραμς, πλήκτρα, ηλεκτρική κιθάρα, κλασική κιθάρα και οι γυναικείες φωνές που συνόδευαν τα τραγούδια με ενθουσιώδεις χορευτικές κινήσεις. Ο πιο 'τρελαμένος', βέβαια, από όλους ήταν ο ίδιος ο Shantel ο οποίος χοροπηδούσε και τραγουδούσε συνεχώς, κατέβαινε στο κοινό μέχρι που χάθηκε εκεί για λίγο και αναδύθηκε απ' αυτό με περισσότερη όρεξη από πριν.
Το κοινό ανταποκρίθηκε με έντονα χοροπηδηκτική διάθεση και εκτονώθηκε 'εναλλακτικά' - γιατί άμα δεν είσαι mainstream να εκτονωθείς στους faithless, πού στο καλό εκτονώνεσαι;- σε μια ζεστή νύχτα. Ήταν το πιό δυναμικό κομμάτι της βραδιάς, ή αυτής που είχα καταφέρει εγώ να δω, και σίγουρα διασκεδαστικό. Οι περισσότεροι από τους παρευρισκόμενους θα μπορούσαν να χορεύουν με τον Shantel και την μπάντα του ως το πρωί, αν δεν πάθαιναν αφυδάτωση μέχρι τότε. Ωραίος!
Ακολουθούν οι αγαπημένοι Ισπανοί με τα μάτια του μάγου, 'Ojos de brujo'. Έχουν μεγάλο κοινό στην Ελλάδα και όποιος μαθαίνει λίγα ισπανικούλια, που είναι και μόδα τελευταία, δεν νοείται να μην έχει ακούσει λίγο από αυτή την ανήσυχη μπάντα. Και εδώ έχουμε τοπικά μουσικά ερεθίσματα με το φλαμένγκο και τη ρούμπα να κυριαρχούν, με τσιγκάνικη μουσική και ηλεκτρονικό 'πείραγμα'. Βάλε και λίγο ραπάρισμα και έχεις το μουσικό αποτέλεσμα των 'Ojos de brujo´. Εξαιρετικοί μουσικοί, μοναδικά ακούσματα και κινητικότητα πάνω στη σκηνή με φλαμένγκο από την κυρία που έκανε φωνητικά και περάσματα από τους δύο τραγουδιστές με κέφι και μπρίο. Καλοσχηματισμένο πρόγραμμα με ρυθμικές εξάρσεις και τζαμαρίσματα που κάνουν τις συναυλίες μοναδικές συναντήσεις. Ωραίοι και αυτοί!Γενικότερα το Kosmos Festival είναι ένα χαρούμενο φεστιβάλ με μουσικές του κόσμου και μια ευκαιρία, αυτή που σου δίνει κάθε φεστιβάλ, να ακούσεις περισσότερα συγκροτήματα και μουσικούς σε μια μέρα και μουσικούς που υπό διαφορετικές συνθήκες δε θα είχες τη δυνατότητα να δεις. Το Θέατρο Βράχων δίνει τη δυνατότητα να είναι ικανοποιητική η οργάνωση και έχει και αυτό τον εμβληματικό βράχο πάνω από τη σκηνή που δίνει δραματικό τόνο στο θέαμα. Όλα καλά. Και του χρόνου!
Ο Shantel...
Οι Ojos de Brujo...