Στα Βούτυρα στο Θέατρο 104
Ο ταλαντούχος και πολύπλευρος κωμικός απογειώνει την φαιδρή πλευρά της καθημερινότητας μέσα από ένα καταιγιστικό λόγο χωρίς υπονοούμενα και μόνο με στυγνές αλήθειες. Βιώματα, φοβίες και άγχη που συμβαίνουν σε όλους μας και τελικά, άμα τα δεις με χιούμορ, δεν είναι και τόσο άσχημα όσο νομίζεις. Ξεπερνώντας τα κωμικά κλισέ, μπαίνει μέσα στο μυαλό όλων μας για να σχολιάσει καθημερινούς προβληματισμούς που δεν τολμάμε να συζητήσουμε. Με μοναδικά όπλα του τον αυτοσαρκασμό και την αφοπλιστική του ειλικρίνεια, ο Δημήτρης Χριστοφορίδης καθηλώνει το κοινό του σε μία παράσταση με απόλυτο πρωταγωνιστή το γέλιο.
Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
Sweet Charity στο Θέατρο Badminton
Γνωρίστε τη δεσποινίδα Hope Charity Valentine: χορεύτρια σε καμπαρέ, ονειροπόλα, αθεράπευτα αισιόδοξη και… μονίμως άτυχη στον έρωτα. Το Sweet Charity, το θρυλικό μιούζικαλ του Bob Fosse, έρχεται από τις 16 Μαρτίου στο Badminton σε μια φαντασμαγορική παραγωγή μ’ ένα all star ελληνικό καστ, σε σκηνοθεσία του Chet Walker! Για την παραγωγή του Badminton, τη σκηνοθεσία και την αναβίωση της θρυλικής χορογραφίας του Fosse αναλαμβάνει ο κορυφαίος χορογράφος, τιμημένος με βραβείο Tony, Chet Walker. Ο Walker υπήρξε μαθητής του Fosse και χόρεψε σε τέσσερα μιούζικαλ του μέντορά του, ενώ είναι ο ιθύνων νους πίσω από το περίφημο μιούζικαλ Fosse (1999), που προτάθηκε για εννέα Tony και βραβεύτηκε με τέσσερα!
Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
Η οικογένεια Ανταμς στο Θέατρο Βέμπο
Μετά από τη μεγάλη ιστορία της, ως κόμικ, τηλεοπτική σειρά και δυο πολύ επιτυχημένες κινηματογραφικές ταινίες, η "Οικογένεια Άνταμς" μεγάλωσε, ωρίμασε και αποφάσισε να γίνει και Μιούζικαλ στο Μπρόντγουεϊ και σε όλη την Αμερική, στο Λονδίνο, στο Σίδνεϋ, στο Τόκυο, στο Μπουένος Άιρες και σε πολλές άλλες πρωτεύουσες του κόσμου! Το επιτυχημένο και πολυβραβευμένο μιούζικαλ έρχεται τώρα για πρώτη φορά στη χώρα μας, σε σκηνοθεσία και απόδοση κειμένου – στίχων της Θέμιδας Μαρσέλλου. Μια ξεκαρδιστική μαύρη μουσική κωμωδία, με 27 ηθοποιούς, χορευτές, τραγουδιστές, τρία μικρά ταλαντούχα παιδιά και ζωντανή ορχήστρα, θα μας ταξιδέψει με τα βραβευμένα τραγούδια και το μοναδικό χιούμορ της!
Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
Οδός Ολύμπου 12 στο Θέατρο του Νέου Κόσμου
Φαίνεται ότι έξω από τα ανάκτορά τους τα προσωπικά, οι Ολύμπιοι είχανε και ένα κοινό λίβινγκ ρουμ, όπου και τη βγάζανε ζάχαρη... Ελλείψει πιάνου ή ραδιοπικάπ στέρεο, έπαιζε λύρα ο Απόλλων. Ντιζέζ οι Μούσες. Μπαργούμαν η Ήβη, που κέρναγε την αμβροσία χωρίς σόδα. Αργότερα επειδή τα μούσκευε, μπάρμαν έγινε ο Γανυμήδης, όστις και ήτο και κατά πως λέγουσι κοινώς, και λιγάκι... συκιά... Άμα μερακλωνόταν ο Ζευς, αντί να βγάλη καμιά καραμπιστόλα να ρίχνη, αμόλαγε κεραυνούς... Μεγάλο Αυλαρχείο να κάνη ανακοινώσεις δεν υπήρχε, αλλά τις παραγγελίες τις μεταβίβαζε ο Ερμής... Οι μικρότεροι Θεοί, κάτι της καρπαζιάς, είχανε φτηνότερα δωμάτια και δεν μπαίνανε εύκολα στα μεγάλα... όχι να γινόμαστε το ένα μας πρώτοι και ρετάλια. ...Επί των θεϊκών δωμάτων επιτρεπόντουσαν μόνο «νόμιμοι έρωτες μεταξύ των Θεών».
Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
Οιδίνους στο Θέατρο Θησείον
Αν ο μυθικός Οιδίπους οφείλει το όνομά του στα πρησμένα πόδια του (οιδί-πους) καθώς ο ίδιος ο πατέρας του τον σημαδεύει ως βρέφος για να τον οδηγήσει στον θάνατο, ο Οιδίνους του εν λόγω έργου είναι αυτό που έχει ένα ανεξέλεγκτα πρησμένο μυαλό (οιδί-νους).
Το δράμα (το οποίο μπορεί να χαρακτηριστεί σε πρώτο βαθμό ένα αστικό δράμα δωματίου) ξεκινάει ένα πρωί όπου ένα ζευγάρι φιλολόγων ετοιμάζεται να γιορτάσει τα 18α γενέθλια του γιου τους. Πολύ γρήγορα ωστόσο μια σειρά αλλόκοτων λεπτομερειών αποκαλύπτουν μια φριχτή πραγματικότητα: πως ο γιος του ζευγαριού έχει πεθάνει ως βρέφος και πως ο «ενηλικιωμένος γιος» δεν είναι τίποτε άλλο από ένα role game του πατέρα – ένας ρόλος που κρατάει επί δεκαοχτώ χρόνια.
Πολύ σύντομα αποκαλύπτεται πως τα πράγματα έχουν ξεφύγει από τον έλεγχο, πως ο νοερός «γιος» έχει «ενσαρκωθεί», και θα διεκδικήσει τα τραγικά όπλα της ανθρωπινότητας του: τον φόνο του πατέρα, την (επαν)ένωση με την μητέρα, την ανθρώπινη τραγωδία.
Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
Χειρόγραφο στο Νέο Θέατρο Βασιλάκου
Η Χάρις Αλεξίου ανεβαίνει για πρώτη φορά στη σκηνή ενός θεάτρου για να διηγηθεί και να τραγουδήσει στιγμές από την ζωή της. Ο Γιώργος Νανούρης σκηνοθετεί αυτή την προσωπική μουσικοθεατρική παράσταση. Μόνη στην σκηνή με ένα βιολοντσέλο, ένα ακορντεόν και μια κιθάρα, πιάνει το νήμα απ τα παιδικά της χρόνια ως σήμερα και μας αποκαλύπτει πώς η μικρή Χαρίκλεια έγινε η Χάρις Αλεξίου. Εικόνες, μνήμες, λόγια που δεν έχουν ειπωθεί, στιγμές μιας ζωής, φυλαγμένα γράμματα, σημειώματα, όνειρα, εφιάλτες, προηγούμενες ζωές, έρωτες, χαμόγελα, συναυλίες, ταξίδια, οι άντρες, τα τραγούδια, ο πατέρας, η λύτρωση, τα θέλω, τα πρέπει, η γλύκα, το γέλιο, η μνήμη, το χώμα, η χαρά, το σώμα, η ψυχή, το μυαλό, η φωνή. Mια εξομολόγηση σε ένα Χειρόγραφο.
Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
Τρεις αδερφές στο Θέατρο Πορεία
Ο Αντόν Τσέχωφ έγραψε τις Τρεις αδερφές -ένα έργο για την προσδοκία- το 1901, στο γύρισμα του 20ου αιώνα. Ο ίδιος ο συγγραφέας χαρακτηρίζει το έργο του «κωμωδία» και τους χαρακτήρες του «μπουφόνους», καθώς φέρνει κάθε έναν από αυτούς, κάθε τους ελπίδα, κάθε τους αγωνία, αντιμέτωπους με την πραγματικότητα, όπως αυτή σμιλεύεται αμείλικτα από τον χρόνο.Ο Δημήτρης Τάρλοου μας εξ-οικειώνει με το έργο με μια δραματουργία-έκπληξη, που αν και «μικραίνει» τις χιλιομετρικές αποστάσεις, τονίζει την απόσταση από τον εαυτό, από το μέλλον και το παρελθόν. Όπως σημειώνει και ο ίδιος: «Σ' αυτή τη σπουδή για το πέρασμα του χρόνου οι χαρακτήρες βρίσκονται να ζουν την δικιά τους δυστοπία αναζητώντας την ουτοπία μιας Ιθάκης.»
Περισσότερες πληροφορίες εδώ.