Η σχέση μου με το Mix Grill, είναι αληθινά ιδιαίτερη.
Είναι προσωπική τελικά.
Κάτι τέτοιο.
Δεν είναι τυπική θέλω να πω.
Ο Γιώργος Μπαλιώτης το γνωρίζει αυτό.
Θα «καταχραστώ» λοιπόν σήμερα την στήλη, για να γράψω δυο λόγια για το Κανάλι Ένα, που φέτος, συμπληρώνει 30 ολόκληρα χρόνια στον αέρα.
Το συγκεκριμένο ραδιόφωνο, είναι για 'μένα ένα αρκετά σημαντικό κομμάτι, μέσα στο ταξίδι της ζωής. Μέσα σε αυτή τη «βόλτα» γενικότερα.
Και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς, καθώς στις 18 Σεπτεμβρίου, συμπληρώνονται 30 χρόνια απο τη μέρα που η εκπομπή μου βγήκε ''ON AIR'' εκεί.
Ανάλογα κείμενα, 120 φόρες στις 100 (ναι, στις 100), είναι απόλυτα λογικό να είναι στοχευμένα. Όχι όμως αυτό.
Τα όσα γράφω, με αφορμή αυτές τις τρεις δεκαετίες που πέρασαν, δεν αποβλέπουν κάπου. Δεν έχουν να κάνουν δηλαδή με την προσωπική προβολή, η το «ξεσκόνισμα» κάποιου. Αυτοί που με γνωρίζουν προσωπικά, το αντιλαμβάνονται.
Θέλω απλά να επισημάνω, πως χαίρομαι για αυτή την όμορφη, δύσκολη, ευχάριστη, στιγμές μυθική, προβληματική, ιδανική, καταδικασμένη, καταραμένη, υπέροχη, καταστροφική, σωτήρια, αδιέξοδη, λυτρωτική, άχρονη σχέση μου με το μέσο, με το ραδιόφωνο το ίδιο ως μέσο εννοώ.
Δεν ξέρω πως πέρασαν 30 χρόνια, ούτε ξέρω τι άξιζε και τι όχι. Αυτό που ξέρω, είναι πως δεν θα άλλαζα τίποτα. Κι αυτό μου φτάνει νομίζω.
90.4 fm.
Τα λέμε εκεί.
Στο Κανάλι Ένα.
Είναι προσωπική τελικά.
Κάτι τέτοιο.
Δεν είναι τυπική θέλω να πω.
Ο Γιώργος Μπαλιώτης το γνωρίζει αυτό.
Θα «καταχραστώ» λοιπόν σήμερα την στήλη, για να γράψω δυο λόγια για το Κανάλι Ένα, που φέτος, συμπληρώνει 30 ολόκληρα χρόνια στον αέρα.
Το συγκεκριμένο ραδιόφωνο, είναι για 'μένα ένα αρκετά σημαντικό κομμάτι, μέσα στο ταξίδι της ζωής. Μέσα σε αυτή τη «βόλτα» γενικότερα.
Και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς, καθώς στις 18 Σεπτεμβρίου, συμπληρώνονται 30 χρόνια απο τη μέρα που η εκπομπή μου βγήκε ''ON AIR'' εκεί.
Ανάλογα κείμενα, 120 φόρες στις 100 (ναι, στις 100), είναι απόλυτα λογικό να είναι στοχευμένα. Όχι όμως αυτό.
Τα όσα γράφω, με αφορμή αυτές τις τρεις δεκαετίες που πέρασαν, δεν αποβλέπουν κάπου. Δεν έχουν να κάνουν δηλαδή με την προσωπική προβολή, η το «ξεσκόνισμα» κάποιου. Αυτοί που με γνωρίζουν προσωπικά, το αντιλαμβάνονται.
Θέλω απλά να επισημάνω, πως χαίρομαι για αυτή την όμορφη, δύσκολη, ευχάριστη, στιγμές μυθική, προβληματική, ιδανική, καταδικασμένη, καταραμένη, υπέροχη, καταστροφική, σωτήρια, αδιέξοδη, λυτρωτική, άχρονη σχέση μου με το μέσο, με το ραδιόφωνο το ίδιο ως μέσο εννοώ.
Δεν ξέρω πως πέρασαν 30 χρόνια, ούτε ξέρω τι άξιζε και τι όχι. Αυτό που ξέρω, είναι πως δεν θα άλλαζα τίποτα. Κι αυτό μου φτάνει νομίζω.
90.4 fm.
Τα λέμε εκεί.
Στο Κανάλι Ένα.