Μετά την εμφάνισή τους στη Θεσσαλονίκη, οι The Black Angels επέστρεψαν στην Αθήνα, για μια ακόμα φορά. Αρκετός ήταν ο κόσμος που παρευρέθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου, στο Piraeus 117 Academy, σε έναν χώρο που προσωπικά μου αρέσει αρκετά, λόγω της αισθητικής, του ήχου, αλλά και της χωροδιάταξης. Μεγάλο μείον βέβαια η ζέστη, που ήταν ασφυκτική, λόγω της απουσίας κλιματιστικού σε κάποιες περιοχές του χώρου. Βέβαια, αυτές οι σκοτεινές κιθαριστικές συναυλίες, σε μια χώρα που το ψυχεδελικό ροκ έχει περιορισμένο κοινό, συνήθως υπολείπονται σε απήχηση, εκτός από περιπτώσεις σαν αυτή, που το συγκρότημα αποτελεί μέρος της σύγχρονης μουσικής τάσης. Πρέπει βέβαια να τονίσω πως, όσον αφορά στους The Black Angels, η αποδοχή τους από τη «μόδα», δεν αναιρεί την μουσική ποιότητα της μπάντας, η οποία συνεχίζει να δισκογραφεί με μεγάλο ενδιαφέρον και να κορυφώνει την δυναμική των συναυλιών της.
Η προηγούμενη φορά που τους άκουσα, στο Rockwave festival του 2015, μαζί με τους The black keys, παρόλο που ήταν σε ανοιχτό χώρο, έδωσαν μια πολύ εντυπωσιακά δυνατή συναυλία, ενώ πολύ καλές ήταν και οι κριτικές όσων τους είχαν ακούσει στο Fuzz Club λίγα χρόνια πριν, λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία του τέταρτου album τους, “Indigo Meadow”.
Στις 21.30 μπήκαμε στο συναυλιακό χώρο όπου ήδη έπαιζαν οι Holy Monitor. Ήχος καθαρός και αρκετή ένταση στο λιγοστό ακόμα κοινό, που είχε συγκεντρωθεί κοντά στη σκηνή. Η μπάντα, με το ντεμπούτο album της να κεντρίζει όλο και περισσότερο την προσοχή, μετά από αρκετές εμφανίσεις φέτος σε διάφορα εγχώρια φεστιβάλ, έχει αρχίσει να συγκεντρώνει δικό της κοινό κι έτσι τους υποδέχθηκαν σαν μια από τις καλύτερες επιλογές για τη συγκεκριμένη συναυλία.
Πολύ σύντομα στο video projection προβλήθηκε το μότο "The Black Angels- Death Song" σε ένα φόντο μακάβριας πολυχρωμίας και μετά από λίγο ξεκίνησε η συναυλία (όπως και στη Θεσσαλονίκη) με το "Currency", όπως μας τα είπε και ο Απόστολος Κουφοδήμος. Το set, δεν είχε εκπλήξεις, μιας και τα περισσότερα group πλέον, προετοιμάζουν τις εμφανίσεις τους «μασίφ», χωρίς περιθώρια αλλαγών στην αλληλεπίδραση. Η απόδοση των κομματιών άγγιζε τις ηχογραφημένες εκτελέσεις, ενώ φωνητικά και ήχος, έδεναν φανταστικά με το ψυχεδελικό τριπ της μπάντας και ο Alex Maas, με μια άκαμπτη έκφραση προσώπου κάτω από το ιδιόρρυθμο για την θερμοκρασία του χώρου καπέλο, έκανε juggling με την κιθάρα, τα πλήκτρα, το μπάσο, το ντέφι και τις μαράκες. "Half Believing" και "I'd Kill For Her" μας ξεσήκωσαν, ενώ κορυφαίες στιγμές της βραδιάς, ήταν ήταν τα εκρηκτικά "Entrance Song" και "Comanche Moon". Η συνεχής αλλαγή οργάνων κέντριζε το ενδιαφέρον και έδινε διαφορετική ροή, με το έντονο κιθαριστικό στοιχείο και τα δυναμιτιστικά τύμπανα της Stephanie Bailey, να αποτελούν ότι καλύτερο είχαν να μας δώσουν επί σκηνής. Το encore έκλεισε με το "Young Men Dead", το οποίο και φάνηκε να εκτονώνει τη μεγαλύτερη επιθυμία του κοινού.
Συνολικά, οι Black Angels έκαναν μια πολύ ωραία εμφάνιση, ενώ το "Death March Tour", αν και δεν είναι ίσως η κορυφαία περιοδεία τους, μας άφησε πολύ καλή διάθεση, για να περιμένουμε από αυτούς κάτι νέο, πριν την επόμενη φορά που θα τους ξαναδούμε.
Οι φωτογραφίες είναι της Δήμητρας Τζαβάρα.