3. Δύο νέες soul – funk κυκλοφορίες από την Freestyle Records
Ο Δημήτρης Κατσουρίνης παρουσιάζει νέες soul – funk (και όχι μόνο) κυκλοφορίες και κατά περιόδους οδηγείται συνειρμικά, σε κάποιες αγαπημένες ηχογραφήσεις του παρελθόντος…
Είναι εντυπωσιακό αυτό που γίνεται τα τελευταία χρόνια… αξιόλογες μπάντες με έδρα τους την ευρύτερη περιοχή της μακρινής Αυστραλίας, εμφανίζονται κατά κύματα και καταφέρνουν να εισβάλλουν στον γοητευτικό soul – funk μικρόκοσμο. Σχήματα όπως οι Bamboos και οι Optics από τη Μελβούρνη, οι Dojo Cuts από το Σύδνεϋ και οι Opensouls από την (ας πούμε) γειτονική Νέα Ζηλανδία, κυκλοφορούν εξαιρετικές δουλειές, διεκδικώντας με αποφασιστικότητα μια θέση στις καρδιές μας. Βασικά τους όπλα …η δημιουργική διάθεση, το μεράκι και η ειλικρινής προσέγγιση της τέχνης τους.
Σε αυτήν την εκλεκτή λίστα, ήρθαν πρόσφατα να προστεθούν και οι εκ Αδελαΐδας ορμώμενοι, Transatlantics. Το ντεμπούτο τους album, μόλις κυκλοφόρησε από την Freestyle Records και συγκαταλέγεται στα καλύτερα του είδους και αγαπημένα ταυτόχρονα της στήλης, για το 2010. Οκτώ είναι συνολικά τα μέλη που απαρτίζουν τους Transatlantics. Δύο κιθάρες, μπάσο, ντραμς, πλήκτρα και πνευστά (σαξόφωνο, τρομπέτα, τρομπόνι) συνθέτουν τον, αν μη τι άλλο, πλούσιο και ρυθμικά εθιστικό ήχο τους. Τα φωνητικά της Tara Lynch προσφέρουν προσανατολισμό, παρέχοντας σε αφθονία, όμορφες μελωδικές γραμμές που ξεχειλίζουν από συναίσθημα. Η ερμηνεία της είναι γλυκιά και γοητευτική, προσδίδοντας μια πιο απαλή χροιά στο τελικό αποτέλεσμα και δημιουργώντας έναν ελκυστικό συνδυασμό, ειδικά όταν αντιπαραβάλλεται με το μεστό, ενίοτε πιο ζόρικο παίξιμο των μουσικών.
Οι Transatlantics κάθε άλλο παρά κρύβουν τις επιρροές τους. Ο soul – funk ήχος του Memphis, έχει την τιμητική του – τα τραγούδια ανακαλούν και ταυτόχρονα υπενθυμίζουν τα χρυσά χρόνια της Stax και της Hi Records, εκεί κάπου μεταξύ 1965 – 1975. Πέρα όμως από τις αναφορές, στο album υπάρχουν πολλές και καλές συνθέσεις. Εκεί είναι, που οι Transatlantics κερδίζουν ολοκληρωτικά το παιχνίδι - δεν θα αρκούσαν άλλωστε μόνο τα ωραία ακούσματα τους. To “I’ve Been Bad” αποτελεί προσωπική αδυναμία, με το χαλαρό groove και τον αβίαστο του χαρακτήρα. Απλή, πηγαία έμπνευση, πέρα από ηχητικές διαχωριστικές γραμμές. Το αργό και ατμοσφαιρικό “That’s When I Feel So Lonely” δεν έχει μόνο απίθανο ρεφραίν, αλλά και ένα μπλουζάδικο solo στην κιθάρα, που δεν θες να τελειώσει ποτέ. Το “Couldn’t Be Him” είναι πραγματικό κομψοτέχνημα, ενώ στο “Talk Like That” το ομώνυμο electro τραγούδι των (επίσης) Αυστραλών Presets, μετατρέπεται σε instrumental funk δυναμίτη με κινηματογραφική δυναμική, κυρίαρχα πνευστά και… surf κιθάρες!
Ενώ λοιπόν οι Transatlantics κάνουν τα πρώτα τους δισκογραφικά βήματα αυτήν την εποχή, οι Βρετανοί Speedometer, παλιές καραβάνες του είδους, επιστρέφουν με ένα φιλόδοξο και απολαυστικό album. Τίτλος του… “The Shakedown” - ένα ακόμα γερό χαρτί, στον φετινό πλούσιο κατάλογο της Freestyle.Η φιλοδοξία του εγχειρήματος εστιάζεται, στη συμμετοχή πλήθους καλλιτεχνών που συμπράττουν, βάζοντας ο καθένας, το δικό του λιθαράκι για τη δημιουργία του επιθυμητού, πολυσυλλεκτικού ύφους. Ο ηγέτης και κιθαρίστας των Speedometer, Leigh Gracie προσδοκά τον εμπλουτισμό της ηχητικής του παλέτας, με όσο το δυνατόν περισσότερα χρώματα. Ας αρχίσουμε με τους ερμηνευτές…εκτός από την Ria Currie, που αποτελεί τη σταθερή φωνή της μπάντας σε δίσκους και ζωντανές εμφανίσεις, τραγουδούν: η θρυλική Martha High, για χρόνια πιστή συνεργάτης του “soul – brother No1” James Brown, το γυναικείο φωνητικό σχήμα των Stilhouettes και οι Myles Shanko, Natasha Watts. Από εκεί και πέρα, ο γνωστός παραγωγός Snowboy παίζει κρουστά, αφήνοντας ένα latin – soul άρωμα να αιωρείται στην ατμόσφαιρα, σε ορχηστρικά θέματα όπως τα “La Nueva Manera”, “Orisha”. Το εναρκτήριο “Again & Again”, βασίζεται σε μια ιδέα που «γεννήθηκε» στο «εργαστήριο» του DJ Format, μεγάλωσε και έγινε ο μακρινός απόγονος του “Woman Of The Ghetto” της Marlena Shaw. Να μην ξεχάσουμε και τους 11 επιπλέον μουσικούς που συνεισφέρουν, οικοδομώντας τελικά ένα χορταστικό, χορευτικό album, που πατά με το ένα πόδι στο παρελθόν και με το άλλο στον παρόν.
Το πρώτο single που ξεχωρίζει, είναι διασκευή. Το Lover & Friend του Eddie Bo (σπουδαίος μουσικός της Νέας Ορλεάνης) γνωρίζει μια απροσδόκητα ξεσηκωτική επανεκτέλεση. Αναμφίβολα συγκαταλέγεται στις πιο δυνατές στιγμές του “Shakedown”. Υπάρχουν όμως και άλλες…το ομώνυμο τραγούδι, ακούγεται στα αυτιά μου, σαν ένα μείγμα από Temptations δεκαετίας ‘70 και Brand New Heavies. Το “Take Me On” θυμίζει καλή disco και τραγούδια όπως το “I Believe In Miracles” των Jackson Sisters, ενώ τo “Dragging Me Down” απογειώνεται από την έμπειρη ερμηνεία της Martha High. Δεν λείπουν βέβαια και τα funky instrumentals σήμα κατατεθέν του group, στο δρόμο που χάραξαν οι Meters και άλλοι πολλοί (“Rubberneck”).
Οι Speedometer διαγράφουν μια συνεπέστατη πορεία, εδώ και περίπου δέκα χρόνια, επιτυγχάνοντας με κάθε τους βήμα, να ανεβάζουν τον πήχη και να διευρύνουν τους ορίζοντες τους. Νομίζω ότι δίκαια, ανήκουν στην ελίτ του σημερινού soul – funk, δίπλα σε ονόματα όπως οι Dap – Kings και οι Bamboos …το “Shakedown” απλά το επιβεβαιώνει με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο!
Links:
o The Transatlantics - “I’ve Been Bad”
o Speedometer - “Lover & A Fiend”
Σχετικό θέμα