Ο τραγουδοποιός Άκης Μπαρούτας γεννήθηκε το 1993 στη Θεσσαλονίκη, όπου ζει μέχρι και σήμερα. Ακολούθησε μουσικές σπουδές και το 2014 κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ του, Στις Πλατείες Του Κόσμου.
Την Τετάρτη 7 Μαρτίου κυκλοφορεί από την Puzzlemuzik το δεύτερο άλμπουμ του νεαρού τραγουδοποιού. Θα έχει τίτλο Επιστρέφω Στη Γη και θα περιέχει 10 δικά του τραγούδια. Ήδη κυκλοφορεί το σινγκλ "28.000" ως προπομπός της δουλειάς αυτής -μπορείτε να το βρείτε στο κάτω μέρος τούτης της σελίδας.
Με αυτές τις αφορμές, ο Άκης Μπαρούτας καταγράφει και σχολιάζει παρακάτω 10 αγαπημένα του άλμπουμ:
1. OK Computer - Radiohead (1997)
Η δυστοπία στην τέχνη. Αν το Brave New World του Χάξλεϋ ήταν μουσικός δίσκος, ίσως να ήταν το OK Computer. Διορατικό, καινοτόμο, αγχωτικό, πανέμορφο. Ακόμη και μετά από 100 χρόνια, θα είναι σύγχρονο.
2. Skeleton Tree - Nick Cave & The Bad Seeds (2016)
Τρομακτικά προφητικό, ιδιαίτερα προσωπικό. Δεν ξέρω αν είναι λυτρωτικό ή αν σε κεντρίζει τελικά στην καρδιά. Εμένα με άγγιξε και μου άφησε σημάδι.
3. Meat Is Murder - The Smiths (1985)
Είναι γεγονός πως οι στίχοι του Morrissey έχουν τη δυνατότητα να σε μετατρέψουν σε ένα ευάλωτο ανθρωπάκι, να σε κατατροπώσουν και να σε κυριεύσουν. Το συγκεκριμένο άλμπουμ έχει τη δυνατότητα ακόμη και να σε αλλάξει. Κάθε τραγούδι κι ένας ύμνος αντισυμβατικότητας. Ο Thom Yorke, πάντως, έγινε χορτοφάγος όταν άκουσε το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου.
4. Η Φλέρυ Νταντωνάκη Στα «Λειτουργικά» του Μάνου Χατζιδάκι (1991)
Θυμάμαι σαν χθες την πρώτη φορά που άκουσα το «Άνοιξε Άνοιξε» από τη φωνή της Φλέρυς. Ήμουν 15 χρονών, βράδυ Αυγούστου στο Πόρτο Βαλίτσα στη Χαλκιδική, όταν ανατρίχιασα για πρώτη φορά. Περίπου 10 χρόνια μετά η ανατριχίλα επιστρέφει, κάθε φορά που θα ακούσω τον δίσκο, με την ευλάβεια που του αρμόζει.
5. Mezzanine - Massive Attack (1998)
Όταν τον ακούω, μου δίνεται η αίσθηση, ότι παράλληλα με τα κομμάτια του δίσκου χτυπά η καρδιά ενός απόκοσμου πλάσματος, που δημιουργεί σκοτεινές και ανεξήγητες ατμόσφαιρες.
6. Hospice - The Antlers (2009)
Συγκλονιστικό άλμπουμ, έντονα συναισθηματικό. Δεν γνωρίζω αν είναι αυτοβιογραφικό, αλλά σίγουρα θα μπορούσε. Σκόπιμα υποτονικό στο σύνολό του ως προς τον ήχο, αλλά έρχεται από την άλλη σαν ρουκέτα ο στίχος, σκάει στο μυαλό σου και το ισοπεδώνει. Μου προκαλεί λύπη, αλλά την επιθυμώ βαθιά όταν προέρχεται από ένα τέτοιο άκουσμα.
7. Φορτηγό - Διονύσης Σαββόπουλος (1966)
Άσχετα με την αντικειμενική αξία του Φορτηγού για την ελληνική μουσική, είναι ένας δίσκος που πρωτοάκουσα σε αρκετά νεαρή ηλικία, κάπου στο γυμνάσιο, και αποτέλεσε ένα από τα κίνητρά μου να ξεκινήσω να παίζω κιθάρα και να γράφω.
8. I Wil Say Goodbye - The Bill Evans Trio (1980)
Γενικώς, αγαπώ την jazz. Ένας από τους δίσκους που έχω στην καρδιά μου είναι αυτός. Το πιάνο «ενορχηστρώνει» τα συναισθήματά μου με θαυμαστή ακρίβεια, ειδικά αν η ακρόαση συνδυαστεί με τον ήχο της βροχής.
9. Imaginary Appalachia - Colter Wall (2015)
Άκουσα ένα από τα κομμάτια του album στην ταινία "Hell or High Water", το οποίο στη συνέχεια αναζήτησα και εν τέλει έφτασα στο σημείο να ακούω εμμονικά για ένα διάστημα τον δίσκο του Colter Wall. Πολύ νέος σε ηλικία κατάφερε να γράψει 7 τραγούδια – ιστορίες, τα οποία συνοδεύονται από την μπάσα φωνή του και προσωπικά με μετέφεραν σε μια διαφορετική, άκρως γοητευτική πραγματικότητα.
10. Long Ambients 1: Calm. Sleep - Moby (2016)
Δεν θα το χαρακτήριζα ως αριστούργημα, αλλά το έχω συνδέσει αρκετά με την καθημερινότητά μου. Με βοηθάει να γράφω, να συγκεντρώνομαι, να χαλαρώνω, να κοιμάμαι και γενικά μπορεί να υπάρχει σαν υπόκρουση, σε οτιδήποτε κάνω.