Φτάνεις στα μέσα της εβδομάδας Αθήνα. Ζέστη, κίνηση στο δρόμο-εύχεσαι να έμενες στο νησί και να ερχόσουν όταν ο Τάσος Αρνιακός θα προμήνυε τις πρώτες φθινοπωρινές μέρες. Έλα όμως που στο κέντρο αυτής της όμορφης πόλης συμβαίνουν υπέροχα πράγματα κι αμέσως αλλάζεις γνώμη. Τετάρτη απόγευμα και φτάνεις στο χώρο που κάποτε προσέφερε φως στην πόλη. Πάλι φως προσφέρει βέβαια αλλά με διαφορετικό τρόπο.
Είκοσι χρόνια Τεχνόπολις, ένατος χρόνος Plissken Festival. Μπαίνοντας στο χώρο του φεστιβάλ βλέπεις ωραίους ανθρώπους, χαλαρούς, χαμογελαστούς οπότε παίρνεις ωραία ενέργεια και συνεχίζεις. Από τα πρώτα βήματα στο χώρο ακούς δυνατά beat και χωρίς να το καταλάβεις βρίσκεσαι σε μία από τις τρεις σκηνές του φεστιβάλ.
Black Milk
Στη σκηνή του «Τούνελ», που βρισκόταν σε εσωτερικό χώρο, είχε ήδη πάρει θέση ο Black Milk. Hip-hop beats μπολιασμένα με πολλά ηλεκτρονικά στοιχεία και πέντε σόλο δίσκους στην πλάτη του, ο Black Milk επικοινώνησε άψογα με τους αρκετούς θεατές που ήταν στο χώρο.
K-X-P
Βγαίνοντας από το «Τούνελ», κατευθυνόμενος στην κυρίως σκηνή, χτυπιόντουσαν ήδη οι K-X-P. Το space rock ντουέτο από τη Φιλανδία, έμπλεξε την ηλεκτρονική μουσική με ποπ μελωδίες και σκοτεινές ατμόσφαιρες, δημιουργώντας κάτι πολύ δικό τους που έκανε τον κόσμο που βρισκόταν εκεί να τους ακούσει και να μείνει παρά τη ζέστη και τον ήλιο που δεν ήταν με το μέρος τους. Άλλωστε η εσωστρέφεια αυτού του είδους τους χαρακτηρίζει και έδειχναν να το υποστηρίζουν πολύ καλά. Όταν τελείωσαν το σετ τους συνειδητοποιείς ότι θα σε φάει το πήγαινε-έλα γιατί δε μπορείς να επιτρέψεις στον εαυτό σου να χάσει κανένα από τα act και στις τρεις σκηνές γιατί ήταν τέλεια διαλεγμένα και οργανωμένα.
Είχαν ήδη προηγηθεί οι Donny Bennet, Black Athena και Loyal, που όπως φαινόταν από τη διάθεση των παρεβρισκομένων είχαν επιτελέσει άψογα το δύσκολο έργο του να είσαι από τα ονόματα που ανοίγουν το φεστιβάλ. Όσο ετοιμάζονται οι σκηνές για τα επόμενα act βρίσκεις χρόνο για μια βόλτα στο χώρο του φεστιβάλ να πάρεις κάτι να ξεδιψάσεις ή να φας από τα περίπτερα που είχαν στηθεί παντού στο χώρο και κάλυπταν όλες τις ορέξεις και τα γούστα. Αυτό είναι και το μότο του φεστιβάλ. Σεβασμός στο περιβάλλον και ενότητα για όλους τους ανθρώπους.
Nicola Cruz
Πίσω στην κύρια σκηνή με περισσότερο κόσμο αυτή τη φορά και μεταφερόμαστε από το κέντρο της Αθήνας στον Αμαζόνιο. Nicola Cruz πίσω από τα decks να δημιουργεί tribal ηχοτρόπια, άλλες φορές με house και blue wave ρυθμούς κι άλλοτε με ρυθμούς αρχέγονους που σε μεταφέρουν νοερά στα τελετουργικά κάποιας φυλής του Ισημερινού με ένα ηλεκτρονικό μελωδικό πέπλο, που συνεπήρε όλους τους θεατές και ήταν μαζί του σε κάθε αλλαγή και μιξάρισμα.
Object Blue // Giant Swan
Την ίδια στιγμή στη σκηνή "Aquarium", η Object Blue μίξαρε τέκνο μαζί με πειραμάτικούς ήχους και να παίρνει απάντηση από το «Τούνελ», που είχαν καταλάβει τη σκηνή οι Giant Swan, το ντουέτο από το Μπρίστολ, ο ένας απέναντι στον άλλο με πολλά πετάλια ανάμεσά τους να φτάνουν τα ηχεία στο τέρμα με hardcore παιξίματα και σκληρή τέκνο. Το «Τούνελ» ήταν γεμάτο και σε συνδυασμό με τον ανάλογο φωτισμό η ατμόσφαιρα ήταν κάτι παραπάνω από μαγική.
Tinariewen
Κλασική βόλτα στους χώρους του φεστιβάλ περιμένοντας με αγωνία τους Tinariwen να φέρουν λίγη από τη μαγική άμμο της Σαχάρα. Όταν μεγαθήρια όπως οι Thom Yorke, Carlos Santana, Bono και Robert Plant, έχουν αποδώσει τιμές σεβασμού και θαυμασμού στους νομάδες από το Μαλλί της Σαχάρα, εσύ το μόνο που κάνεις είναι να ανοίξεις τα αυτιά σου όσο περισσότερο μπορείς ώστε να μη χάσεις ούτε μία νότα. Τρομερά παιξίματα μπλουζ, φολκ, ροκ- στενοχωριέσαι λίγο που δεν μπορείς να καταλάβεις τους στίχους λόγω γλώσσας. Βέβαια πιάνεις το νόημα ότι μιλούν για απελευθέρωση και ίσα δικαιώματα λόγω τους οικογενειακού περιβάλλοντος του ιδρυτή της μπάντας, Ibrahim Ag Alhabib, που είδε σε ηλικία τεσσάρων χρόνων, τον αντάρτη πατέρα του να δολοφονείται. Όλα αυτά μαζί με τον χορό τους και τις παραδοσιακές τους ενδυμασίες στη σκηνή όχι μόνο συνεπήραν τον κόσμο, αλλά δημιουργούσαν και το καλύτερο μουσικό χαλί που θα μπορούσε να υπάρξει για την έκθεση που δρούσε σε έναν από τους χώρους του φεστιβάλ.
Από τη Λέσβο στην Αθήνα για τις ημέρες του φεστιβάλ αλλά και μετά από αυτό έως τις 15 Ιουλίου, ταξίδεψαν 700 «πουλιά της ελευθερίας». Από πλαστικό μπουκάλι και χαρτί, η έρευνα δράσης της Φερενίκης Τσαμπαρλή έφερε κοντά εφτακόσιους ανθρώπους από 14 εθνικότητες, μικρούς και μεγάλους, να δημιουργήσουν 652 πουλιά που συμβολίζουν τους πρόσφυγες που έφτασαν στο νησί της Λέσβου από το 2015 μέχρι το 2018. Κάθε πουλί συμβολίζει χίλιους πρόσφυγες και όπως προείπαμε τα πουλιά είναι 652. Κάνε τον υπολογισμό-ευαισθητοποιήσου.
Lebanon Hanover // Interstellar Funk
Με όλη αυτή τη συναισθηματική φόρτιση και τα ακούσματα από τους υπέροχους Tinariwen, στο παράλληλο σύμπαν του «Τούνελ», οι Lebanon Hanover, σε έβαζαν σε μία διαδικασία νοσταλγίας των 80's ηλεκτρονικών μίνιμαλ ήχων και συνθέσεων στο δρόμο που χάραξαν οι Joy Division. Προσπερνάς το γεγονός που δεν γεννήθηκες εκείνη την εποχή και δεν τα έζησες στη δημιουργία τους όλα αυτά τα υπέροχα είδη και συνεχίζεις να περνάς τέλεια. Κάπου εκεί βρίσκονταν και ο Interstellar Funk στη σκηνή "Aquarium", με ένα πιο dance σετ, που σε καμία περίπτωση δε μπορούσες να μείνεις ακίνητος. Η ώρα 23:00.
Jungle
Επικρατεί μια έντονη κινητικότητα στην κυρίως σκηνή καθώς ετοιμαζόταν για τον ερχομό των Jungle που θα έπαιζαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Προκαταβολικά συγνώμη στον Rone που εμφανιζόταν στο «Τούνελ» κι εδώ και δέκα χρόνια αλλωνίζει τα decks σε όλο το κόσμο αλλά η γκρούβα των Jungle δε σου επέτρεπε να κάνεις τίποτα άλλο παρά να είσαι εκεί και να χορεύεις. Ασταμάτητα! Από το ντεμπούτο τους το 2014 μέχρι σήμερα, έχουν μόνο επιτυχίες και κορυφές και το δίδυμο των Tom McFarland και Josh Lloyd-Watson, κέρδισαν το κοινό της Τεχνόπολης από την πρώτη στιγμή που πάτησαν στη σκηνή. Μία καλοκουρδισμένη μπάντα με 70's funk αναφορές και μοναδικό σκοπό να μη σ' ασφήσουν να πάρεις ανάσα από το χορό. Οι δύο μπροστάρηδες δεν σταμάτησαν να μιλούν στο κοινό και να τους προτρέπουν για χέρια στον αέρα και χορό όπως και στο να παρουσιάζουν και τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας.
Μετά από το άψογο θέαμα των Jungle, τη σκυτάλη ανέλαβαν οι Khidja, The Black Madonna, Jane Fitz και Lena Willikens για ένα πάρτυ μέχρι το πρωί. Γενικά ήταν μία πολύ δυνατή πρώτη μέρα του φεστιβάλ με πολλά είδη μουσικής σε έναν πολύ όμορφο γεμάτο και συνάμα άνετο συναυλιακό χώρο. Φύγαμε για τη δεύτερη μέρα!