Κάθε μέρα είναι διαφορετική και για κάποιον λόγο ξεχωριστή. Η Κυριακή αυτή είναι κατά τη γνώμη μου ξεχωριστή, γιατί μπορεί να αποτελέσει αφορμή για έναν επαναπροσδιορισμό του εαυτού μας. Κι αυτή τη φορά δεν αναφέρομαι στον επαναπροσδιορισμό μας ως μονάδων – αυτό αποτελεί αέναη διαδικασία. Είναι επιτακτική ανάγκη να αντιληφθούμε πού βρισκόμαστε σε σχέση με τους άλλους και ποια η θέση μας στην κοινωνία.
Από την άλλη, ίσως να είναι η πλέον ακατάλληλη στιγμή. Γιατί να περιμένουμε ένα γεγονός, όπως η επέτειος του Πολυτεχνείου, για να μπούμε στη διαδικασία να αντιληφθούμε και να σκεφτούμε τι συμβαίνει γύρω μας – και αν; Και πώς, όταν εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε λύσει βασικά προβλήματα που μας ταλανίζουν, να βρούμε το κουράγιο να ασχοληθούμε με ζητήματα που αφορούν την κοινωνία;
Σαφώς η ευδαιμονία της κοινωνίας προϋποθέτει την ευδαιμονία του ατόμου, αλλά αντιλαμβανόμαστε ότι η προσωπική ευδαιμονία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την κοινωνική κι ότι ως πολιτικά και κοινωνικά όντα οφείλουμε τουλάχιστον να μην είμαστε απόντες; Οι επιλογές μας δεν είναι ο καναπές και το δριμύ κατηγορώ μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ούτε φυσικά η ανάπτυξη επιθετικής συμπεριφοράς στους δρόμους. Είναι πολύ περισσότερες.
Το πρωινό αυτό της Κυριακής δεν θα σας ζητήσω να βγείτε μαζικά στους δρόμους – γιατί μία τέτοια κίνηση προϋποθέτει τη συνειδητοποίηση. Θα σας ζητήσω να μην δείτε, αλλά να διαβάσετε – κι όχι φυσικά μέσα από τo facebook – όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στα τηλεοπτικά πάνελς, στα σινεμά, στα κλαμπς, στις σχολές, στον δρόμο. Θα σας ζητήσω να ενημερωθείτε για φορείς και ομάδες που βοηθούν πρόσφυγες, ανθρώπους που έχουν υποστεί βία, αστέγους – και η λίστα δεν τελειώνει. Τέλος, θα σας ζητήσω να κάνετε ό,τι μπορείτε, για να συμβάλλετε στο ελάχιστο. Για μένα το ελάχιστο είναι να είμαστε ευγενικοί και να σεβόμαστε τους άλλους. Θεωρείται δεδομένο, αλλά, όπως όλα δείχνουν, δεν είναι! Ακόμη, το ελάχιστο είναι να αντιδρούμε σε όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και πια προσπερνώνται με μία απάθεια, λες και είναι απόλυτα φυσιολογικό να παραβιάζονται ελευθερίες και δικαιώματα σε όλους σχεδόν τους τομείς της καθημερινότητάς μας.
Αν, λοιπόν, έστω και μία φορά τον τελευταίο καιρό έχετε πιάσει τον εαυτό σας να ανησυχεί για όσα συμβαίνουν, να βιώνει ή να βλέπει καταστάσεις άσχημες, να φοβάται, τότε αξίζει να αναρωτηθείτε πώς μπορείτε να συμβάλετε (και να συμβάλλετε), ώστε αυτό να αλλάξει.
Αν θεωρείτε ότι δεν έχετε χρόνο και τα προσωπικά σας ζητήματα είναι πιο σημαντικά, πιθανότατα θα έρθει η στιγμή που θα αναγκαστείτε να αναθεωρήσετε. Κι αν, τέλος, θεωρείτε πως όλα βαίνουν καλώς και ότι δεν σας αφορούν τα παραπάνω, μάλλον δεν έχετε συνεχίσει την ανάγνωση ως εδώ και προτιμήσατε να δείτε κάποια μεσημεριανή εκπομπή.
Η μουσική ανέκαθεν εξέφραζε με τρόπο ιδιαίτερο ανησυχίες και πιστεύω· αποτέλεσε και αποτελεί σημαντικό συνοδοιπόρο στις ουσιώδεις αναζητήσεις, στις διεκδικήσεις και τις αλλαγές. Έχει τη δύναμη να μας παρακινήσει να αλλάξουμε πολλά. Αρκεί βέβαια να επιθυμούμε να τα αλλάξουμε!
Καλό υπόλοιπο Κυριακής!
Ορισμένα από τα τραγούδια της λίστας λείπουν από το spotify
Tα τραγούδια
1. ANTI... - Αντί
2. Deus Ex Machina - Curious
3. Γυμνά Καλώδια - 'Εδώ Πολυτεχνείο' (Άρωμα Φυγής)
4. Τρύπες - Εδώ
5. Μωρά στη Φωτιά - Ο χαμαιλέων
6. Magic De Spell, Σ.Μάλαμας - Εμένα οι φίλοι μου
7. Νικόλας Άσιμος - Βαρέθηκα
8. Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Πόρτο Ρίκο
9. Π. Σιδηρόπουλος & Σπυριδούλα - Οι σοβαροί κλόουν
10. Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Ο Χομαγίουν και ο Βακάρ
11. Σπυριδούλα - Σκάσε και κολύμπα
12. Λόλεκ - Μείνε ατάραχος
13. Κίτρινα Ποδήλατα - Θα πάρω φόρα
14. Active Member - Άκου μάνα
15. Σπύρος Γραμμένος - Κουκουλοφόρος
16. Παύλος Φύσσας - Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ