Είναι η μεγαλύτερη επιτυχία των Depeche Mode και σήμερα γίνεται 30 ετών. Μία μπαλάντα που φτιάχτηκε στο μυαλό του Martin Gore κι έπειτα ο Alan Wilder μαζί με τον Flood το άκουσαν να χορεύει. Κι έφτιαξαν το απόλυτο pop τραγούδι.
Στο "Enjoy the Silence" όλα λειτούργησαν με τέτοιο τρόπο που το αποτέλεσμα αγγίζει την τελειότητα. Μελωδία, στίχοι, ερμηνεία, το video clip με τον "Βασιλιά" Dave Gahan και με την καρέκλα να παίρνει δρόμους και βουνά, από Highlands στην Πορτογαλία και στις Ελβετικές Άλπεις.
Κι όμως, στην αρχή ο Martin ήταν αντίθετος στην ιδέα να αλλάξει το τραγούδι, το ίδιο συνέβη και στην περίπτωση του Anton Corbijn, όταν πρωτοξεστόμισε το concept του video clip κι απορρίφθηκε από τη μπάντα.
Για μένα πάλι η ιστορία έχεις ως εξής:
Ήδη αγαπημένο μου συγκρότημα αφού πριν την κυκλοφορία του "Violator", είχε προηγηθεί το εκστατικό "101" και φυσικά το "Music For The Masses".
Δε μου είχε γεμίσει το μάτι, δεν ενθουσιάστηκα σε αυτό το άκουσμα, ούτε κι έπειτα κατά τη διάρκεια της ημέρας. Να σημειωθεί ότι ποτέ δεν ήμουν των remixes, ακόμη και σήμερα, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. Πάντα ένοιωθα πως τα τραγούδια χάνουν την ουσία τους.
Την επόμενη ημέρα, ξανά μπροστά στο ραδιόφωνο και παίζει ο Γιάννης Πετρίδης την κανονική εκτέλεση. Θαύμα, θαύμα, θαύμα. Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν τα συναισθήματα που με είχαν κατακλύσει. Δεν ήταν το πρώτο ποπ τραγούδι που είχα αγαπήσει, εξάλλου είχαν προηγηθεί τα "It’s A Sin", "Take On Me", "Shout", "True Faith", "Enola Gay" και πολλά άλλα.
Ήταν, όμως, εκείνη η στιγμή που όλο μου το κορμί γέμισε μουσική, που μια έκρηξη διαπέρασε το σώμα μου από τη γη μέχρι τον ουρανό. Ήταν κι αυτό το περίεργο video clip, που όταν το πρωτοείδα, έμεινα και λίγο ως πολύ με το στόμα ανοιχτό, αλλά μετά δεν ξεκολλούσα τα μάτια μου κάθε φορά που το πετύχαινα σε κάποιο κανάλι. Δεν είναι τυχαίο ότι αποτελεί κι αυτό μέρος της ποπ κουλτούρας.
Δεν είναι, επίσης, τυχαίο και το γεγονός ότι, ενώ έχουν περάσει 30 χρόνια, το "Enjoy The Silence" παραμένει ένα τραγούδι που δεν το βαριέσαι. Κάθε φορά που το ακούω το σώμα δονείται κι οι εύκολοι, πιασάρικοι στίχοι, βγαίνουν αυτόματα από το στόμα μου. Το βλέπω και σε άλλους «παλιούς». Κι είναι κι οι νεότεροι, που το αγαπούν εξίσου, δεν περνάει απαρατήρητο ούτε σε αυτούς που έχουν μάθει στο hip hop.
Enjoy The Silence σου λέει μετά.
Στο "Enjoy the Silence" όλα λειτούργησαν με τέτοιο τρόπο που το αποτέλεσμα αγγίζει την τελειότητα. Μελωδία, στίχοι, ερμηνεία, το video clip με τον "Βασιλιά" Dave Gahan και με την καρέκλα να παίρνει δρόμους και βουνά, από Highlands στην Πορτογαλία και στις Ελβετικές Άλπεις.
Κι όμως, στην αρχή ο Martin ήταν αντίθετος στην ιδέα να αλλάξει το τραγούδι, το ίδιο συνέβη και στην περίπτωση του Anton Corbijn, όταν πρωτοξεστόμισε το concept του video clip κι απορρίφθηκε από τη μπάντα.
Για μένα πάλι η ιστορία έχεις ως εξής:
Ήδη αγαπημένο μου συγκρότημα αφού πριν την κυκλοφορία του "Violator", είχε προηγηθεί το εκστατικό "101" και φυσικά το "Music For The Masses".
Θυμάμαι, λοιπόν, σε ηλικία 16 ετών να ακούω Γιάννη Πετρίδη, κάθε μέρα, την εκπομπή 4-5 και να περιμένω τις νέες κυκλοφορίες μαζί με τις σπουδαίες ιστορίες και τα μοναδικά αφιερώματα. Σε μια τέτοια εκπομπή, λοιπόν, σκάει την πρώτη ημέρα το "Enjoy The Silence", αλλά όχι στην εκτέλεση που αγαπήσαμε, πιθανότατα ήταν το Hands and Feet Mix, το οποίο φυσικά κι ηχογράφησα σε κασέτα, όπως συνέβαινε σε κάθε εκπομπή, ώστε να μπορώ να ακούω τα τραγούδια και να φτιάχνω συλλογές.
Δε μου είχε γεμίσει το μάτι, δεν ενθουσιάστηκα σε αυτό το άκουσμα, ούτε κι έπειτα κατά τη διάρκεια της ημέρας. Να σημειωθεί ότι ποτέ δεν ήμουν των remixes, ακόμη και σήμερα, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. Πάντα ένοιωθα πως τα τραγούδια χάνουν την ουσία τους.
Την επόμενη ημέρα, ξανά μπροστά στο ραδιόφωνο και παίζει ο Γιάννης Πετρίδης την κανονική εκτέλεση. Θαύμα, θαύμα, θαύμα. Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν τα συναισθήματα που με είχαν κατακλύσει. Δεν ήταν το πρώτο ποπ τραγούδι που είχα αγαπήσει, εξάλλου είχαν προηγηθεί τα "It’s A Sin", "Take On Me", "Shout", "True Faith", "Enola Gay" και πολλά άλλα.
Ήταν, όμως, εκείνη η στιγμή που όλο μου το κορμί γέμισε μουσική, που μια έκρηξη διαπέρασε το σώμα μου από τη γη μέχρι τον ουρανό. Ήταν κι αυτό το περίεργο video clip, που όταν το πρωτοείδα, έμεινα και λίγο ως πολύ με το στόμα ανοιχτό, αλλά μετά δεν ξεκολλούσα τα μάτια μου κάθε φορά που το πετύχαινα σε κάποιο κανάλι. Δεν είναι τυχαίο ότι αποτελεί κι αυτό μέρος της ποπ κουλτούρας.
Δεν είναι, επίσης, τυχαίο και το γεγονός ότι, ενώ έχουν περάσει 30 χρόνια, το "Enjoy The Silence" παραμένει ένα τραγούδι που δεν το βαριέσαι. Κάθε φορά που το ακούω το σώμα δονείται κι οι εύκολοι, πιασάρικοι στίχοι, βγαίνουν αυτόματα από το στόμα μου. Το βλέπω και σε άλλους «παλιούς». Κι είναι κι οι νεότεροι, που το αγαπούν εξίσου, δεν περνάει απαρατήρητο ούτε σε αυτούς που έχουν μάθει στο hip hop.
Enjoy The Silence σου λέει μετά.
Σχετικό θέμα