Τι θα ακούσετε:
Hard Rock, Progressive Rock, Classic Rock και πολλά ακόμα!!!
Ποια τραγούδια να προσέξετε:
"Secret Road", "The Alchemist"
Βαθμολογία:
8,5
Οι Blue Öyster Cult είναι από τα ελάχιστα συγκροτήματα που, στον πάνω από μισό αιώνα αδιάλειπτης παρουσίας τους στα μουσικά δρώμενα, αρνήθηκαν να υιοθετήσουν πρακτικές συντήρησης του μύθου σε φορμόλη, παρόμοιες με αυτές που εφαρμόζουν δεκάδες άλλα συγκροτήματα της γενιάς τους. Δεν εξαργύρωσαν ποτέ περασμένα μεγαλεία δρέποντας δάφνες του παρελθόντος. Δεν ανακύκλωσαν ποτέ χωρίς τόλμη και ρίσκο δοκιμασμένες συνταγές επιτυχίας. Αντιθέτως, αν κάτι τους χαρακτηρίζει, αυτό είναι η τόλμη. Η τόλμη να φλερτάρουν με τάσεις και ιδιώματα χωρίς να τα υιοθετούν. Η τόλμη να αψηφούν τους μηχανισμούς της μουσικής βιομηχανίας και όμως με πείσμα να επιβιώνουν. Η τόλμη να σιωπούν χρόνια ολόκληρα ενώ όλοι περίμεναν να ακούσουν κάτι καινούργιο από αυτούς. Η τόλμη να κυκλοφορούν την πολυαναμενόμενη πρώτη τους δουλειά εδώ και δύο δεκαετίες σε μια εποχή που όλη η μουσική βιομηχανία σιωπά.
Αυτή η τόλμη σε συνδυασμό με μια αμοιβή που δεν μπορούσαν να αρνηθούν, τους έφερε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 1987. Σε μία κομβική στιγμή για την πορεία και το μέλλον του συγκροτήματος και σε μία εποχή που οι συναυλίες στην πατρίδα μας ήταν σύντομο ανέκδοτο, έδωσαν δύο συναυλίες (8 & 9 Ιουλίου 1987) στο γήπεδο της λεωφόρου, εγκαινιάζοντας μια σχέση αμοιβαίας συμπάθειας με το ελληνικό κοινό που και στις μέρες μας καλά κρατεί.
Αυτή η τόλμη χαρακτηρίζει
και το "The
Symbol Remains" στο οποίο οι Blue Öyster Cult καταφέρνουν να χειρίζονται όλα τα
γνώριμα κλισέ με μια ζογκλερική δεξιοτεχνία που κάνει το οικείο να ακούγεται πρωτόγνωρο. Στις δεκατέσσερις συνθέσεις του
δίσκου και σε μια διαδρομή που μοιάζει με rollercoaster, περνάνε άφοβα από βαριά riff που θα ζήλευε ο Hetfield ("Stand And Fight") σε country ρυθμούς ("Train True") και από κλασικές hard rock δομές με blues πινελιές σε πολύπλοκα progressive ξεσπάσματα και AOR μελωδίες.
Τα "Fight", "Nightmare Epiphany" και "Secret Road" είναι
συνθέσεις του D. Roeser των οποίων οι demo εκδοχές είχαν
δει το φως της ημέρας στο παρελθόν. Το πρώτο είχε αναρτηθεί το 2015 στον
λογαριασμό του στο SoundCloud και τα δύο επόμενα υπήρχαν σε μία περιορισμένων
αντιτύπων συλλογή με demo του
κιθαρίστα που κυκλοφόρησε το 2000. Στo "The Symbol Remains" και τα τρία τραγούδια αναδεικνύονται χαίροντας της συλλογικής μεταχείρισης
των υπολοίπων μελών. Μια ακόμη απόδειξη πως κάθε μεγάλο συγκρότημα είναι πολύ
περισσότερα πράγματα από το άθροισμα των επιμέρους συνιστωσών, όσο σημαντικές
και αν είναι αυτές.
Το "The Return Of St. Cecilia" έχει τις ρίζες του στο παρελθόν, πριν ακόμη οι Stalk-Forrest Group μετονομαστούν σε Blue Öyster Cult, ενώ στο "The Alchemist", που
είναι από τα δυνατά χαρτιά του album, ο Castellano που
υπογράφει τους στίχους εμπνέεται από το ομότιτλο διήγημα του H.P. Lovecraft.
Το rhythm section των Danny Miranda στο μπάσο και Jules Radino στα τύμπανα, εξόχως στιβαρό και δεμένο, αποτελεί το επιστέγασμα της μακρόχρονης συνεργασίας των δύο μουσικών επί σκηνής. Αναμενόμενο, καθώς το παρόν line up πριν μπει στο studio έχει περάσει δια πυρός και σιδήρου στις πολυάριθμες συναυλίες του συγκροτήματος. Το παίξιμο του Donald "Buck Dharma" Roeser είναι όπως πάντα εξαιρετικό, σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί δεν έχει τη θέση που του αξίζει στο κιθαριστικό πάνθεον ανάμεσα σε άλλα ονόματα που δικαίως και αδίκως μονοπωλούν τα εξώφυλλα των κιθαριστικών περιοδικών. Τα φωνητικά τόσο του Eric Bloom όσο και του Roeser ακούγονται αναλλοίωτα στο πέρασμα του χρόνου, παρέχοντας τον αναγκαίο συνδετικό κρίκο με το παρελθόν του συγκροτήματος.
Την παράσταση όμως στο "The Symbol Remains" κλέβει ο Richie Castellano τον οποίο συναντάμε ως συνθέτη/στιχουργό στις μισές από τις συνθέσεις του album. Μοιράζεται χρέη παραγωγού με τον Bloom και τον Roeser. Εκτελεί καθήκοντα μηχανικού ήχου επιβλέποντας τις ηχογραφήσεις. Αναλαμβάνει τα κυρίως φωνητικά σε τρία τραγούδια και σαν να μην είναι αρκετά όλα αυτά, παίζει κιθάρα και πλήκτρα, ανεβάζοντας το ήδη πολύ υψηλό μουσικό επίπεδο ένα σκαλοπάτι πιο πάνω. Οφείλω να ομολογήσω πως, για όσους παρακολουθούν τις ζωντανές εμφανίσεις των Blue Öyster Cult τα τελευταία χρόνια, αυτό δεν αποτελεί έκπληξη καθώς ο Castellano έχει ξεδιπλώσει το ταλέντο του επί σκηνής από την πρώτη μέρα που εντάχθηκε στο δυναμικό του συγκροτήματος το 2004.
Οι Blue Öyster Cult ανέκαθεν
είχαν την τάση να λειτουργούν ως μία κολεκτίβα καλλιτεχνών συσπειρώνοντας γύρω
από τον πυρήνα των πέντε μελών του σχήματος σημαντικούς δημιουργούς όπως ο
Michael Moorcock, η Patti Smith, ο John Shirley και πολλοί άλλοι. Αυτή η
παράδοση συνεχίζεται και στο "The
Symbol Remains" οπού ο Shirley υπογράφει τους στίχους σε
πέντε από τα τραγούδια, ενώ ανάμεσα στις δεκάδες συμμετοχές δεν
γίνεται να μην ξεχωρίσουμε τον Albert
Bouchard,
ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος, τον οποίο συναντάμε στα δεύτερα φωνητικά και
στο cowbell («more cowbell Albert!») στο "That Was Me".
Με το "The Symbol Remains" οι Blue Öyster Cult αποδεικνύουν για ακόμη μία φορά πως το
μόνο που μπορεί να προσδοκά κανείς από αυτούς είναι το απροσδόκητο. Μετά από
δυο δεκαετίες δισκογραφικής σιωπής κυκλοφορούν ένα από τα σημαντικότερα album της χρονιάς. Ελπίζουμε να μην χρειαστεί να μεσολαβήσουν άλλα τόσα μέχρι
την επόμενη τους κυκλοφορία.