Αυτή η ιστορία είναι αληθινά ξεχωριστή! Σήμερα ο Martin Swinny μας ξεναγεί στην 'άλλη πλευρά', αυτή δηλαδή που έχει να κάνει με τον αυθορμητισμό και τη χαρά της στιγμής, πριν οι προβολείς προλάβουν να πέσουν πάνω στα πρόσωπα. Εκεί, που η μουσική είναι ακόμα ένας δρόμος γεμάτος όνειρα! Κάποια από αυτά μερικές φορές γίνονται πραγματικότητα....
The Hungry Socks
Μια φορά κι έναν χρόνο σε ένα μπαρ, μια γεμάτη υγρασία νύχτα στο Rochdale, ο υπεύθυνος της φοιτητικής ένωσης ψυχαγωγίας για την σχολή καλών τεχνών στην οποία ήμουν τότε, μου ανέφερε ότι θα οργάνωνε ένα μεγάλο φοιτητικό πάρτι και χρειαζόταν μια μπάντα για αυτό και «αν ήξερα κάποια;» Για κάποιο λόγο (μια μπύρα), είπα "ναι θα το κάνω με το συγκρότημά μου". Ήταν ηλίθιο αυτό που είπα γιατί στην πραγματικότητα δεν είχα μια μπάντα, αλλά ακόμη πιο ηλίθια ήταν τα λόγια που άκουσα να βγαίνουν από το στόμα μου όταν είπε «σπουδαία πώς ονομάζεται το συγκρότημά σου"... "Eμμμμμ…οι πεινασμένες κάλτσες φίλε και είμαστε λαμπροί" Λίγες εβδομάδες αργότερα, μου το θύμισε αυτό και είπε "κλείσατε .. εδώ είναι όλα τα φυλλάδια". Τότε συνειδητοποίησα ότι μπορεί να είχα ένα μικρό πρόβλημα, αλλά μόλις πήρα τα φυλλάδια είπα "ωραία κανένα πρόβλημα".
Αργότερα εκείνη την εβδομάδα το ανέφερα αυτό σε κάποιους φίλους καθοδόν για το Hacienda και ένας από αυτούς, ο Clint Boon είπε: «Έχω πλήκτρα και ξέρω έναν κορυφαίο ντράμερ που ονομάζεται Chris Goodwin". Ήξερα έναν κιθαρίστα (Demo), έναν σαξοφωνίστα (Carl) και υπήρχε ένας γεροπαράξενος με το όνομα Andy Mcvittie που έπαιζε μπάσο σε μια άγρια goth μπάντα στο κολέγιο που ήταν τρελός αρκετά να πει "ναι".
Υπήρχε, λοιπόν, τώρα μια μπάντα, και τώρα τι; Η συναυλία ήταν την επόμενη εβδομάδα. Συναντηθήκαμε στο κελάρι του Carl, κάναμε εξάσκηση, γνωρίζαμε σχεδόν τέσσερα τραγούδια ανάμεσα μας και αποφασίσαμε απλά "να κλέψουμε στο υπόλοιπο του σετ... Να το καλύψουμε όσο προχωρούσαμε μαζί. Τα λόγια που δεν ήξερα , αντικαταστάθηκαν με θορύβους που έμοιαζαν σαν τα λόγια που θα έπρεπε να πω."
Ίσως ήταν η ωμότητα καθώς και «το πάρτα στην μούρη..." για το τι συνέβη, αλλά δεν " ξεφύγαμε με αυτό», πήραμε την οροφή εκείνο το βράδυ και ναι επρόκειτο να υπάρξει συνέχεια.
Δουλεύοντας κομμάτια στο κελάρι ξεκινήσαμε συναυλίες για λίγο μέχρι που ο Andy έπρεπε να εγκαταλείψει και αυτό έμοιαζε με το τέλος, ο Chris είπε: «ο φίλος μου ο Mani παίζει μπάσο» (και οι δύο από αυτούς είχαν παίξει στους the Waterfront μια πρώιμη έκδοση των The Stone Roses) O Mani κατέβηκε στο κελάρι και αυτό ήταν, oι «Socks» είχαν επιστρέψει, για τα καλά.
Πολύ τρέλα ακολούθησε στις συναυλίες των Socks από τότε (τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδου) και εξαπλώθηκε η φήμη, τα ζωντανά σετ είχαν ηχογραφηθεί αλλά ποτέ δεν φτάσαμε στο στούντιο. Αυτό δεν ήταν ποτέ πραγματικά το σχέδιο μας.
Ο Andy Housley αντικατέστησε τον Demo στην κιθάρα, αλλά έμεινε πάντα ανοιχτό για όλους μας να κάνουμε ό, τι άλλο μας άρεσε επίσης. Από τους Socks o Μani πήγε να παίξει με τους Stone Roses (κάνοντας ίσως το καλύτερο άλμπουμ όλων των εποχών) και τώρα είναι με τους Primal Scream. Ο Chris σχημάτισε τους The High με τον Andy Couzens (κιθαρίστας των Stone Roses πριν τον John Squire), στη συνέχεια έπαιξε με τον Bernard Sumner και τον Johnny Marr στους Electronic και επίσης στους Buzzcocks. Ο Clint εντάχθηκε (και είχε τεράστια κομμάτια) με τους Inspiral Carpets και τώρα είναι DJ στο ραδιοφωνικό σταθμό XFM. Ο Andy έκανε ένα δίσκο με τον Craig Gannon (δεύτερος κιθαρίστας των The Smiths). Ο Carl πήγε να κορνάρει με το σαξόφωνο του στο Σαν Φρανσίσκο.
Είμαι σόλο (για τώρα) με το όνομα Periscope, με το ντεμπούτο άλμπουμ να βγαίνει αυτό το έτος, αλλά όταν σκέφτομαι πίσω σε εκείνη τη νύχτα στο μπαρ στο Rochdale, είμαι ευτυχής ήμουν αρκετά κομμάτια ώστε να πω "θα το κάνω", δεν με πειράζει πλέον το ηλίθιο όνομα του συγκροτήματος που βγήκε από το στόμα μου τώρα, αγάπησα κάθε στιγμή του εν λόγω συγκροτήματος και κάθε φίλο μου σε αυτό.
Sock δύναμη και διαδώστε την αγάπη! x
http://www.myspace.com/periscope2010
http://periscopeuk.webs.com
The Hungry Socks
Μια φορά κι έναν χρόνο σε ένα μπαρ, μια γεμάτη υγρασία νύχτα στο Rochdale, ο υπεύθυνος της φοιτητικής ένωσης ψυχαγωγίας για την σχολή καλών τεχνών στην οποία ήμουν τότε, μου ανέφερε ότι θα οργάνωνε ένα μεγάλο φοιτητικό πάρτι και χρειαζόταν μια μπάντα για αυτό και «αν ήξερα κάποια;» Για κάποιο λόγο (μια μπύρα), είπα "ναι θα το κάνω με το συγκρότημά μου". Ήταν ηλίθιο αυτό που είπα γιατί στην πραγματικότητα δεν είχα μια μπάντα, αλλά ακόμη πιο ηλίθια ήταν τα λόγια που άκουσα να βγαίνουν από το στόμα μου όταν είπε «σπουδαία πώς ονομάζεται το συγκρότημά σου"... "Eμμμμμ…οι πεινασμένες κάλτσες φίλε και είμαστε λαμπροί" Λίγες εβδομάδες αργότερα, μου το θύμισε αυτό και είπε "κλείσατε .. εδώ είναι όλα τα φυλλάδια". Τότε συνειδητοποίησα ότι μπορεί να είχα ένα μικρό πρόβλημα, αλλά μόλις πήρα τα φυλλάδια είπα "ωραία κανένα πρόβλημα".
Αργότερα εκείνη την εβδομάδα το ανέφερα αυτό σε κάποιους φίλους καθοδόν για το Hacienda και ένας από αυτούς, ο Clint Boon είπε: «Έχω πλήκτρα και ξέρω έναν κορυφαίο ντράμερ που ονομάζεται Chris Goodwin". Ήξερα έναν κιθαρίστα (Demo), έναν σαξοφωνίστα (Carl) και υπήρχε ένας γεροπαράξενος με το όνομα Andy Mcvittie που έπαιζε μπάσο σε μια άγρια goth μπάντα στο κολέγιο που ήταν τρελός αρκετά να πει "ναι".Υπήρχε, λοιπόν, τώρα μια μπάντα, και τώρα τι; Η συναυλία ήταν την επόμενη εβδομάδα. Συναντηθήκαμε στο κελάρι του Carl, κάναμε εξάσκηση, γνωρίζαμε σχεδόν τέσσερα τραγούδια ανάμεσα μας και αποφασίσαμε απλά "να κλέψουμε στο υπόλοιπο του σετ... Να το καλύψουμε όσο προχωρούσαμε μαζί. Τα λόγια που δεν ήξερα , αντικαταστάθηκαν με θορύβους που έμοιαζαν σαν τα λόγια που θα έπρεπε να πω."
Ίσως ήταν η ωμότητα καθώς και «το πάρτα στην μούρη..." για το τι συνέβη, αλλά δεν " ξεφύγαμε με αυτό», πήραμε την οροφή εκείνο το βράδυ και ναι επρόκειτο να υπάρξει συνέχεια.
Δουλεύοντας κομμάτια στο κελάρι ξεκινήσαμε συναυλίες για λίγο μέχρι που ο Andy έπρεπε να εγκαταλείψει και αυτό έμοιαζε με το τέλος, ο Chris είπε: «ο φίλος μου ο Mani παίζει μπάσο» (και οι δύο από αυτούς είχαν παίξει στους the Waterfront μια πρώιμη έκδοση των The Stone Roses) O Mani κατέβηκε στο κελάρι και αυτό ήταν, oι «Socks» είχαν επιστρέψει, για τα καλά.
Πολύ τρέλα ακολούθησε στις συναυλίες των Socks από τότε (τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδου) και εξαπλώθηκε η φήμη, τα ζωντανά σετ είχαν ηχογραφηθεί αλλά ποτέ δεν φτάσαμε στο στούντιο. Αυτό δεν ήταν ποτέ πραγματικά το σχέδιο μας.Ο Andy Housley αντικατέστησε τον Demo στην κιθάρα, αλλά έμεινε πάντα ανοιχτό για όλους μας να κάνουμε ό, τι άλλο μας άρεσε επίσης. Από τους Socks o Μani πήγε να παίξει με τους Stone Roses (κάνοντας ίσως το καλύτερο άλμπουμ όλων των εποχών) και τώρα είναι με τους Primal Scream. Ο Chris σχημάτισε τους The High με τον Andy Couzens (κιθαρίστας των Stone Roses πριν τον John Squire), στη συνέχεια έπαιξε με τον Bernard Sumner και τον Johnny Marr στους Electronic και επίσης στους Buzzcocks. Ο Clint εντάχθηκε (και είχε τεράστια κομμάτια) με τους Inspiral Carpets και τώρα είναι DJ στο ραδιοφωνικό σταθμό XFM. Ο Andy έκανε ένα δίσκο με τον Craig Gannon (δεύτερος κιθαρίστας των The Smiths). Ο Carl πήγε να κορνάρει με το σαξόφωνο του στο Σαν Φρανσίσκο.
Είμαι σόλο (για τώρα) με το όνομα Periscope, με το ντεμπούτο άλμπουμ να βγαίνει αυτό το έτος, αλλά όταν σκέφτομαι πίσω σε εκείνη τη νύχτα στο μπαρ στο Rochdale, είμαι ευτυχής ήμουν αρκετά κομμάτια ώστε να πω "θα το κάνω", δεν με πειράζει πλέον το ηλίθιο όνομα του συγκροτήματος που βγήκε από το στόμα μου τώρα, αγάπησα κάθε στιγμή του εν λόγω συγκροτήματος και κάθε φίλο μου σε αυτό.
Sock δύναμη και διαδώστε την αγάπη! x
http://www.myspace.com/periscope2010
http://periscopeuk.webs.com