Το "Rain And Tears" είναι αναμφισβήτητα το πιο δημοφιλές τραγούδι του διάσημου ελληνικού συγκροτήματος των Aphrodite's Child. Γράφτηκε κατά την διάρκεια της παραμονής των μελών του συγκροτήματος στο Παρίσι, λίγο πριν από τον Μάη του 1968. Το τραγούδι πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα στη Γαλλία και γρήγορα έγινε παγκόσμια επιτυχία. Παιζόταν συνεχώς από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς της Γαλλίας και έγινε σύμβολο των εξεγερμένων φοιτητών, κυρίως λόγω των στίχων που δημιουργούσαν συνειρμούς με τα δακρυγόνα και τα διάφορα χημικά που έριχνε η αστυνομία (rain) και τα δάκρυα που προκαλούσε η ρίψη τους (tears), χωρίς το συγκρότημα να έχει την παραμικρή πρόθεση για κάτι τέτοιο.
Η ιστορία του τραγουδιού είναι κάπως διαφορετική και απόλυτα συνδεδεμένη με την ίδρυση της μπάντας. Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου, σπουδαίος μουσικός και συνθέτης ήδη από το 1962, είχε ιδρύσει τους Forminx, ένα συγκρότημα που έκανε μεγάλες επιτυχίες και ήταν απο τα πρωτοπόρα της ελληνικής μοντέρνας μουσικής σκηνής τη δεκαετία του 1960.
Την ίδια περίπου εποχή, ο Αρτέμης (Ντέμης) Ρούσσος έκανε τα πρώτα του μουσικά βήματα ως μπασίστας των δημοφιλών ldols. Γνωρίστηκε και συνυπήρξε με τον ντράμερ Λουκά Σιδερά στα συγκροτήματα Minis και Stormies, ενώ η τελευταία του μουσική στάση πριν τους Aphrodite's Child ήταν στο καθαρόαιμο rock συγκρότημα των We Five ως μπασίστας και τραγουδιστής. Ο Λουκάς Σιδεράς, παιδικός φίλος και συμμαθητής του Βαγγέλη, ήταν εκείνος που τον έφερε σε επαφή με το Ντέμη Ρούσσο. Το συγκρότημα άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά, αρχικά χωρίς όνομα, αλλά με κοινή συνισταμένη τον progressive rock προσανατολισμό.
Η πρώτη δισκογραφική εμφάνιση σαν Orchestra di Vag. Papathanassiou ήταν στο 45άρι της Zoe (Ζωή Κουρούκλη) που κυκλοφόρησε το 1967 στα τραγούδια "Ciao Amore, Ciao" και "Non Pensare A Me". Με την προσθήκη του ταλαντούχου κιθαρίστα Αργύρη "Silver" Κουλούρη, συμμετείχαν στο δίσκο του Γιώργου Ρωμανού "In Concert And In Studio" (1968) όπου έπαιξαν σε τέσσερα τραγούδια, χρησιμοποιώντας το όνομα «Ορχήστρα του Βαγγέλη Παπαθανασίου».
Η κατάσταση που επικρατούσε τότε στην Ελλάδα αλλά και οι φιλοδοξίες τους που ξεπερνούσαν την τότε ελληνική μοντέρνα μουσική σκηνή, τους οδήγησαν στην απόφαση να δοκιμάσουν την τύχη τους στην Αγγλία. Έτσι, στις αρχές του 1968, οι Ρούσσος και Σιδεράς ταξίδεψαν με τρένο στη Γαλλία, με σκοπό να περάσουν στην άλλη πλευρά της Μάγχης, στο τελωνείο του Ντόβερ. Εκεί τους απαγορεύτηκε η είσοδος στην Αγγλία, λόγω της έλλειψης των απαιτούμενων αδειών εργασίας, αλλά και εξαιτίας κάποιων φωτογραφιών που βρέθηκαν στις αποσκευές του Ντέμη από τις συμμετοχές του στα ελληνικά συγκροτήματα. Επέστρεψαν στο Παρίσι, όπου τους βρήκε ο Παπαθανασίου. Ο Αργύρης Κουλούρης έμεινε στην Αθήνα λόγω στρατιωτικών υποχρεώσεων και θα επέστρεφε στο συγκρότημα αμέσως μετά την ολοκλήρωσή τους.
Η διαδικασία για τη μετάβασή τους στην Αγγλία που τόσο επιθυμούσαν καθυστερούσε πολύ, ο χρόνος περνούσε και η απογοήτευση είχε κυριεύσει και τους τρεις. Με την μεσολάβηση υψηλού στελέχους της Phonogram, της εταιρείας του Βαγγέλη στην Ελλάδα, προτάθηκαν στη Philips. Η ακρόαση των demos που είχαν φέρει μαζί τους από την Ελλάδα ικανοποίησε τα στελέχη της εταιρείας και έτσι υπέγραψαν το πρώτο τους συμβόλαιο. Η εταιρεία απαίτησε την άμεση ηχογράφηση μιας διασκευής στο μπαρόκ έργο "Canon In D Major", ένα κομμάτι του 17ου αιώνα από τον Γερμανό συνθέτη Johann Pachelbel. Οι ιθύνοντες της εταιρείας είχαν πληροφορηθεί αυτή την ιδέα της ανταγωνίστριας Barclays με το συγκρότημα των Four Tops και φυσικά ήθελαν να προλάβουν και να κυκλοφορήσει πρώτη αυτή η διασκευή.
Αυτό το σκηνικό φυσικά δεν άρεσε σε κανένα από τα μέλη του συγκροτήματος, αλλά κάτω από αυτές τις περιστάσεις και βέβαια σχεδόν χωρίς χρήματα δεν είχαν άλλη επιλογή. Άλλωστε, πίστευαν ότι ίσως με αυτό το τρόπο θα έκαναν ένα μικρό βήμα προς το όνειρό τους: την καθιέρωση της μουσικής τους στην Αγγλία. Όπως εξομολογήθηκε ο Λουκάς Σιδεράς στο δημοσιογράφο Μανώλη Νταλούκα το 2005, ο Παπαθανασίου μέσα σε 2 ώρες είχε έτοιμη τη διασκευή της κλασσικής μελωδίας του Pachelbel. Πάνω σε στίχους του Γάλλου ηθοποιού Boris Bergman που τους είχε δώσει η εταιρεία και βέβαια τη σπουδαία ερμηνεία του Ντέμη Ρούσσου ολοκλήρωσαν την ηχογράφηση του "Rain And Tears".
Τα γεγονότα του Μάη του 1968 ξέσπασαν αμέσως μετά. Το "Rain And Tears" ήταν από τα ελάχιστα κομμάτια που πρόλαβαν να τυπωθούν, πριν η γενική απεργία κλείσει τα πάντα στη Γαλλία. Παραγωγός ήταν ο Pierre Sberro και το τραγούδι κυκλοφόρησε με την ετικέτα της Mercury. Βέβαια στο δισκάκι υπάρχει και το όνομα που απέκτησαν, Aphrodite's Child, με νονό μάλλον τον μάνατζερ των Who, Lou Reisner. Εν μέσω των γεγονότων, δεν είχαν την παραμικρή συμμετοχή και έμειναν κλεισμένοι μέσα σ' ένα μικρό ξενοδοχείο στη λατινική συνοικία (Quartier Latin) πολύ κοντά στην καρδιά των ταραχών. Η μόνη τους διέξοδος ήταν οι λιγοστές εμφανίσεις που έκλεισαν στο Club Psychedelic, από τα ελάχιστα ανοικτά εκείνη την περίοδο, που όμως πολλαπλασιάστηκαν από την αναπάντεχη επιτυχία του τραγουδιού και τις ουρές που σχηματιζόντουσαν από τους νέους για να τους ακούσουν.
Η μη ηθελημένη παραμονή τους στο Παρίσι, ένα τραγούδι–διαμάντι της παγκόσμιας μουσικής, που προέκυψε εξ ανάγκης και έγινε σύμβολο στα χείλη των ανθρώπων που συμμετείχαν σε ένα σημαντικό ιστορικό γεγονός, εκτόξευσαν τις «μετοχές» των Παιδιών της Αφροδίτης, που λίγο αργότερα πραγματοποίησαν αυτό που ήθελαν και είχαν σχεδιάσει.
Aphrodite's Child - Rain And Tears
Εταιρεία: Mercury
Κυκλοφορία: Ιούλιος 1968
B-side: Don't Try To Catch A River
Παραγωγή: Pierre Sberro
Μουσική: Johann Pachelbel
Ενορχήστρωση: Evangelos Papathanassiou
Στίχοι: Boris Bergman
Ερμηνεία: Demis Roussos
Διαβάστε ακόμα
Τα Διαμάντια Της Ελληνικής Δισκογραφίας: Aphrodite's Child - 666