Τι θα ακούσετε:
ελληνόφωνο folk
Βαθμολογία:
7,5
Όταν άκουσα για πρώτη φορά τον Dzingovic φαντάστηκα έναν ωραίο τύπο με μακριά μαλλιά (όντως έχει), σαν τον Adam Granofsky των The War On Drugs ή τον Kurt Vile. Άλλωστε, η μουσική του βαδίζει σ' αυτά ακριβώς τα μονοπάτια.
Το ομώνυμο ντεμπούτο του Θανάση Dzingovic έχει τη «φρεσκάδα» και τα υλικά που χαρακτηρίζουν ένα είδος που βρίσκεται ίσως στο απόγειό του τα τελευταία χρόνια: αυτό της folk μουσικής. Οι Fleet Foxes, οι The War On Drugs, ο Kurt Vile (πρώην μέλος των τελευταίων), η Courtney Barnett, οι Phosphorescent, οι Bon Iver και πολλοί άλλοι έχουν γράψει δίσκους με εξαιρετικές κριτικές και καταφέρνουν με αυτή την ταξιδιάρικη και μελωδική μουσική τους να γεμίζουν μεγάλους συναυλιακούς χώρους. Είναι πολύ κρίμα που ο κορωνοϊος έκοψε τη «φόρα» αυτών των μουσικών...
Ο Dzingovic διαθέτει αυτά ακριβώς τα στοιχεία και κατά τη γνώμη μου δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις παραπάνω μπάντες. Οι ελληνικοί στίχοι αναδεικνύονται από το ύφος της μουσικής και η ερμηνεία του έχει στοιχεία από όσους αναφέρθηκαν, αλλά και του αγαπημένου Παύλου Παυλίδη. Άλλωστε, ήταν κιθαρίστας της μπάντας του, B-Movies, από το 2008, μέχρι το 2015.
Ένας δίσκος που αξίζει να ακούσεις
Για παράδειγμα, αν ακούσεις την «Ωκεανία», το τραγούδι που ανοίγει τον δίσκο, η κιθάρα παίζει μεν βασικό ρόλο και τα solo της είναι πανέμορφα, χωρίς φανφάρες και υπερβολές και η ερμηνεία έχει στοιχεία από τις μελωδικές στιγμές του Παύλου, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να πεις ότι είναι κάποιου είδους μίμηση. Ο Dzingovic έχει το δικό του ηχόχρωμα και με τραγούδια όπως η «Ωκεανία» και τα «Τι Tραγωδία», «Θέλω» (το πρώτο τραγούδι του δίσκου που δόθηκε στη δημοσιότητα), «Καθώς Ο Ήλιος Κατεβαίνει», «Ζακ Ιβ Κουστώ» δημιουργεί μια από τις καλύτερες folk προτάσεις του σήμερα από Έλληνα μουσικό.
Τα υπόλοιπα τρία τραγούδια του δίσκου («Άσε Με Να Κοιμηθώ», «Όπως Φυσάει Ο Αέρας», «Αύριο Πάλι») δεν υστερούν βέβαια και ούτε ξεφεύγουν από τη συνολική πρόταση του Θανάση Dzingovic. Μάλιστα, το «Αύριο Πάλι» που κλείνει τον δίσκο μας γυρίζει αρκετά χρόνια πίσω, στο Νέο Κύμα της δεκαετίας του '60, στον Γιώργο Ζωγράφο, την Πόπη Αστεριάδη κλπ.
Σε άλλη μια χρονιά όπου οι ολοκληρωμένες δισκογραφικές δουλειές δεν ελκύουν τους περισσότερους μουσικόφιλους, οι οποίοι προτιμούν τα μεμονωμένα τραγούδια, το ομώνυμο album του Dzingovic είναι μια πρόταση με αρχή, μέση και τέλος, που αξίζει να ακούσεις. Οι στίχοι, η μουσική και η ερμηνεία ακροβατούν με μεγάλη προσοχή ανάμεσα στο σήμερα και τις επιρρόες προηγούμενων δεκετιών που έχει ο 45-άρης Θεσσαλονικιός και καταφέρνουν να αποτελέσουν μια νέα και ξεχωριστή πρόταση, που ξεφεύγει από τα όρια της χώρας μας, ακόμα κι αν οι στίχοι του είναι ελληνικοί.
Μπες στο αυτοκίνητο, βάλε το δίσκο να παίζει και ξεκινα το ταξίδι για την... Ωκεανία.