Επιστροφή
Αντίθετα λοιπόν από αυτό που θα περίμενε κανείς, η μεταπήδηση των Sonic Youth από την πολυεθνική Geffen στην πιο ανεξάρτητη Matador, είχε μάλλον τα αντίθετα αποτελέσματα από τα προσδοκώμενα, θέλω να πω δηλαδή, δεν κάνει την εμφάνισή της η κατατεθειμένη και επικυρωμένη από χρόνια διάθεση των Νεοϋορκέζων για ηχητικό πειραματισμό, ούτε καν δοκιμάζουν ένα "Washing Machine" ή ένα "A Thousand Leaves" ενώ φαίνεται να εγκαταλείπουν την παρήγορη ωριμότητα των τριών τελευταίων, με κορυφαίο το "Murray Street", δίσκων και μοιάζει να πραγματοποιούν μια ανέλπιστη επιστροφή στα early 90's του "Goo" και του "Dirty".
Ανάγκη
Δεν κατάλαβα την ανάγκη επιστροφής στον μετά-grunge ήχο του Dirty που χαρακτηρίζει το "Eternal", ούτε σε ποιό ακριβώς κοινό απευθύνονται, αν κρίνω αυστηρά θα τους χρεώσω έλλειψη έμπνευσης, αν πάλι σταθώ με επιείκεια θα το θεωρήσω σαν καινούργιο ξεκίνημα, που σίγουρα όμως δεν έχουν ανάγκη, είναι πλέον εμβληματικές φυσιογνωμίες στο χώρο τους, έχουν σταθερό κοινό που τους ακολουθεί και ένα σωρό συγκροτήματα που τους αντιγράφουν και όλοι αυτοί τους αντιμετωπίζουμε σαν ιερό τοτέμ. Μάλλον δεν υπάρχει και κανένας λόγος να καταλάβω.
Οι φωτογραφίες είναι από το επίσημο site του συγκροτήματος http://www.sonicyouth.com/
Αντίθετα λοιπόν από αυτό που θα περίμενε κανείς, η μεταπήδηση των Sonic Youth από την πολυεθνική Geffen στην πιο ανεξάρτητη Matador, είχε μάλλον τα αντίθετα αποτελέσματα από τα προσδοκώμενα, θέλω να πω δηλαδή, δεν κάνει την εμφάνισή της η κατατεθειμένη και επικυρωμένη από χρόνια διάθεση των Νεοϋορκέζων για ηχητικό πειραματισμό, ούτε καν δοκιμάζουν ένα "Washing Machine" ή ένα "A Thousand Leaves" ενώ φαίνεται να εγκαταλείπουν την παρήγορη ωριμότητα των τριών τελευταίων, με κορυφαίο το "Murray Street", δίσκων και μοιάζει να πραγματοποιούν μια ανέλπιστη επιστροφή στα early 90's του "Goo" και του "Dirty".Ανακύκλωση
Αντίθετα λοιπόν, υπάρχει μια μάλλον οπισθοδρομική επιστροφή στον ήχο των 90's, στο δικό τους ήχο δηλαδή, αφού αυτοί κατά μεγάλο μέρος τον καθόρισαν, μια αποθαρρυντική ανακύκλωση μουσικών, στίχων και γενικά διάθεσης που αποτυπώνεται καθαρά στα τρία πρώτα τραγούδια που ανοίγουν το δίσκο, στο δίλεπτο punk rock "Sacred Trickster", αλλά και στα "Anti-Orgasm" και "Leaky Lifeboat" που ακολουθούν, οι γνωστές μπερδεμένες κιθάρες, τα φωνητικά που συσκοτίζουν, οι παραμορφώσεις και τα χαϊδέματα του ήχου, η όπως πάντα ζωηρή αμφιταλάντευση θηλυκού-αρσενικού μεταξύ του βλοσυρού και μονότονου ψάλτη Thurston και της πάντα κεφάτης στρίγγλας Kim, το αποτέλεσμα είναι όπως πάντοτε υψηλού επιπέδου αλλά δημιουργικά μάλλον στάσιμο. Συνοπτικό, δυναμικό και μετρημένο το "Eternal", με τραγούδια που χάραξαν τον ήχο της μπάντας και γεμάτο εύληπτα ρεφρέν.
Αντίθετα λοιπόν, υπάρχει μια μάλλον οπισθοδρομική επιστροφή στον ήχο των 90's, στο δικό τους ήχο δηλαδή, αφού αυτοί κατά μεγάλο μέρος τον καθόρισαν, μια αποθαρρυντική ανακύκλωση μουσικών, στίχων και γενικά διάθεσης που αποτυπώνεται καθαρά στα τρία πρώτα τραγούδια που ανοίγουν το δίσκο, στο δίλεπτο punk rock "Sacred Trickster", αλλά και στα "Anti-Orgasm" και "Leaky Lifeboat" που ακολουθούν, οι γνωστές μπερδεμένες κιθάρες, τα φωνητικά που συσκοτίζουν, οι παραμορφώσεις και τα χαϊδέματα του ήχου, η όπως πάντα ζωηρή αμφιταλάντευση θηλυκού-αρσενικού μεταξύ του βλοσυρού και μονότονου ψάλτη Thurston και της πάντα κεφάτης στρίγγλας Kim, το αποτέλεσμα είναι όπως πάντοτε υψηλού επιπέδου αλλά δημιουργικά μάλλον στάσιμο. Συνοπτικό, δυναμικό και μετρημένο το "Eternal", με τραγούδια που χάραξαν τον ήχο της μπάντας και γεμάτο εύληπτα ρεφρέν.
Σταθερή Αξία
Ήρεμο και πράο με επιθετική διάθεση μεν, χωρίς διάθεση επιβολής δε, το "Malibu Gas Station" κυλά ικανοποιητικά, σχεδόν ρουτινιάρικα με κάποια αναδρομική διάθεση, σταθερή αξία όπως πάντα ο Lee Ranaldo, χρωματίζει φωνητικά το "What We Know" με απειλητικό ύφος, οδηγώντας το εύρωστο ριφ στην καταστροφή, ενώ παρέα με τον Thurston υπονομεύουν τη μελωδική χροιά που ανοίγει το "Antenna" με ελεγχόμενες δόσεις εκρήξεων. Προσωπική επιλογή το "Massage The History" που κλείνει το δίσκο, η Kim εδώ ακούγεται ευχάριστα απόκοσμη, την ίδια ώρα που αυξανόμενες επιδρομές κιθαριστικής παραμόρφωσης και κυμάτων από τα τύμπανα του Shelley προσδίδουν μια ταξιδιάρικη ατμόσφαιρα, μια ψυχεδελική χροιά, που ξεθάβει πονεμένες αναμνήσεις.
Ήρεμο και πράο με επιθετική διάθεση μεν, χωρίς διάθεση επιβολής δε, το "Malibu Gas Station" κυλά ικανοποιητικά, σχεδόν ρουτινιάρικα με κάποια αναδρομική διάθεση, σταθερή αξία όπως πάντα ο Lee Ranaldo, χρωματίζει φωνητικά το "What We Know" με απειλητικό ύφος, οδηγώντας το εύρωστο ριφ στην καταστροφή, ενώ παρέα με τον Thurston υπονομεύουν τη μελωδική χροιά που ανοίγει το "Antenna" με ελεγχόμενες δόσεις εκρήξεων. Προσωπική επιλογή το "Massage The History" που κλείνει το δίσκο, η Kim εδώ ακούγεται ευχάριστα απόκοσμη, την ίδια ώρα που αυξανόμενες επιδρομές κιθαριστικής παραμόρφωσης και κυμάτων από τα τύμπανα του Shelley προσδίδουν μια ταξιδιάρικη ατμόσφαιρα, μια ψυχεδελική χροιά, που ξεθάβει πονεμένες αναμνήσεις.
ΑνάγκηΔεν κατάλαβα την ανάγκη επιστροφής στον μετά-grunge ήχο του Dirty που χαρακτηρίζει το "Eternal", ούτε σε ποιό ακριβώς κοινό απευθύνονται, αν κρίνω αυστηρά θα τους χρεώσω έλλειψη έμπνευσης, αν πάλι σταθώ με επιείκεια θα το θεωρήσω σαν καινούργιο ξεκίνημα, που σίγουρα όμως δεν έχουν ανάγκη, είναι πλέον εμβληματικές φυσιογνωμίες στο χώρο τους, έχουν σταθερό κοινό που τους ακολουθεί και ένα σωρό συγκροτήματα που τους αντιγράφουν και όλοι αυτοί τους αντιμετωπίζουμε σαν ιερό τοτέμ. Μάλλον δεν υπάρχει και κανένας λόγος να καταλάβω.
7.4
Οι φωτογραφίες είναι από το επίσημο site του συγκροτήματος http://www.sonicyouth.com/