Οι φωτογραφίες ανήκουν στο Θοδωρή Μάρκου
Αθήνα…έχει γίνει ανυπόφορη και στην όλη κατάσταση έχει έρθει να προστεθεί και η ζέστη του καλοκαιριού. Μετά από μια κουραστική μέρα στην πόλη λοιπόν, η ιδέα του Ejekt έμοιαζε με απόδραση. Ο χώρος που επέλεξε η διοργανώτρια εταιρεία Detox ήταν ένα από τα πλεονεκτήματα του event. Πλατεία Νερού...θάλασσα, αεράκι, αρκετός χώρος για parking, λιγοστές ουρές στα ταμεία, stand με τις τελευταίες κυκλοφορίες της Inner Ear (σε cd & βινίλια για τους πιο retro παρακαλώ), ποτό & αναψυκτικά με μάρκες και σχεδόν δίπλα στο γήπεδο του Tae Kwon Do. Όσοι έχουν παρευρεθεί σε συναυλία εκεί, σίγουρα εκτίμησαν ακόμα περισσότερο την επιλογή της Detox...
Δεν αρνείται κανείς ότι η σκιά της Amy Winehouse πλανιόταν πάνω από αυτό το φεστιβάλ. Όσοι είδαν τα videos με την κατάρρευσή της στη Σερβία, πριν τα μπλοκάρει η Universal, νομίζω ότι θα συμφωνήσουν με την απουσία της. Ωστόσο τα συγκροτήματα που τίμησαν το line-up δεν παρέλειψαν να κάνουν αναφορά στην ταλαντούχα Amy παίζοντας διασκευές των κομματιών της.
Το Mix Grill φυσικά, έδωσε το παρόν στο φεστιβάλ από την έναρξή του, αναμεταδίδοντας «Λεπτό προς Λεπτό» την έκβασή του.
17:30_Πρώτοι στη σκηνή (αν και προσθήκη της τελευταίας στιγμής) οι Monovine με το album τους “Cliché”. Grunge ήχος που θυμίζει Nirvana, Mudhoney & Pearl Jam – αλλά με αρκετά τεχνικά προβλήματα, καυτό απογευματινό ήλιο και ελάχιστο κόσμο. Δύσκολη ώρα για να εκτιμηθεί η μουσική τους. (sunglasses on)
18:39_Δεύτεροι στη σκηνή οι Baby Guru της Inner Ear επίσης. Το όνομά τους έχει ακουστεί αρκετά τον τελευταίο καιρό και όχι άδικα. Ο ήχος τους είναι μίγμα kraut, garage & electronica. Πολύ καλή εμφάνιση, χωρίς τεχνικά προβλήματα αλλά με λιγοστό ακόμη κοινό και αρκετό ήλιο. (sunglasses still on)
20:00_Η εμφάνιση που περιμέναμε...The Vaccines.
Άρωμα από βρετανική μουσική σκηνή. Ξεκίνησαν με “Blow It Up” και “Post-Break Up Sex”, δύο από τα πιο γνωστά και δυνατά τους κομμάτια. Συνέχισαν με “Lack of understanding”, “Wetsuit” και “If you wanna”. Ο ήχος δυστυχώς στην αρχή δεν ήταν πολύ καλός. Η ενέργειά τους πάνω στη σκηνή πολύ έντονη, σχεδόν εφηβική ορμή θα έλεγα – άλλωστε το είδος της μουσικής τους απευθύνεται σε ενηλικιωμένους εφήβους και υποστηρίζουν επάξια το είδος τους.
Ξέρουν πώς να σταθούν πάνω στη σκηνή, πώς να προβάλουν τα κομμάτια τους και να αναδείξουν τη μουσική κληρονομιά τους. Σίγουρα θα έχουμε να λέμε για τους Vaccines στο μέλλον αλλά το σημαντικότερο είναι ότι είμαστε τυχεροί που τους παρακολουθήσαμε τώρα που ξεκινούν να χτίζουν το όνομά τους και όχι μετά από 10 χρόνια όπως έχει συμβεί με άλλες μπάντες.
(sunglasses still on)
21:18_Blackfield.
Όπως και να έχει, είναι όμορφα να ακούς αγαπημένα κομμάτια σε συναυλία. Πόσο μάλλον αν έχεις δίπλα σου και θάλασσα. Και η παρέα του Aviv Geffen & του Steven Wilson συνδύασε με επιτυχία τα δυναμικά κομμάτια του καινούριου δίσκου τους όπως το “Blood” & “Go to hell” με τα παλιότερα και ήδη αγαπημένα τους (“Blackfield”, “Miss You”, “Pain”). Δυστυχώς η ανταπόκριση του κοινού ήταν μάλλον χλιαρή προς αδιάφορη. Ευτυχώς που υπάρχει πάντα η πρώτη γραμμή που συνήθως γουστάρει και το δείχνει, γιατί προς τα πίσω ο κόσμος ξέχναγε να χειροκροτήσει... Γενικά, είχαν μια πολύ αξιοπρεπή εμφάνιση, με προβλέψιμη έκβαση το γδύσιμο του Aviv επί σκηνής. (sunglasses off)
23:02_Ο σωτήρας, ο από μηχανής θεός, το σίγουρο χαρτί της διοργάνωσης επί σκηνής.
Ο λόγος για τον Moby, τον αγαπημένο του ελληνικού κοινού που ξέρει να ανταποδίδει την αγάπη που παίρνει με τα party setlists του (θα βρείτε το πλήρες set list εδώ). Ακούσαμε όλα τα αγαπημένα κομμάτια αλλά και covers: “Rehab” της Amy Winehouse (σχεδόν συγκινητική στιγμή αν αναλογιστεί κανείς πόσο μεγάλη σπατάλη ταλέντου γίνεται από αυτή την τόσο εμβληματική persona), “New Dawn Fades” των Joy Division - αποκλειστικά για το ελληνικό κοινό & “Whole Lotta Love” από Led Zeppelin.
Όσο για την Joy Malcolm, την τραγουδίστρια που συνόδευε το Moby στη σκηνή, έχουμε να πούμε τα καλύτερα. Με παρουσιαστικό και φωνή που παρέπεμπε σε Tina Turner έδωσε στα κομμάτια του Moby μια εκπληκτική «μαύρη» χροιά. Το κοινό την αποθέωνε σε κάθε φωνητική της υπέρβαση και ταίριασε απόλυτα στο party σκηνικό, δίνοντας παράλληλα αυτό το κάτι παραπάνω που περιμένει κανείς να έχει ένα live. Ο γλυκύτατος Moby επαναλαμβάνοντας μετά από κάθε κομμάτι του “thank u- thank u- thank u” έκανε ένα πέρασμα από όλη τη μουσική του καριέρα, χόρεψε, έπαιξε τύμπανα, έβγαλε φωτογραφία το κοινό και κατάφερε όχι απλά να καλύψει το κενό της Amy αλλά να μας κάνει να ξεχάσουμε την απουσία της, να περάσουμε τέλεια και να φύγουμε από την Πλατεία Νερού χαμογελώντας. Thank u - thank u - thank u Moby!
Σχετικό θέμα