Σίγουρες και δοκιμασμένες συνταγές, αποφυγή ρίσκου, συγκρατημένες παραγωγές και μείωση των τιμών. Αυτά είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τα χειμερινά μουσικά προγράμματα της τρέχουσας σεζόν που μετρά ήδη 1,5 μήνα ασθμαίνοντας. Και τι φέρνουν αυτά; Έλλειψη καινοτομίας, πρότασης και φαντασίας. Με άλλα λόγια; Ίδιες συνταγές, ξαναζεσταμένο φαγητό ή εμπρός... πίσω!
Δεν ξέρω αν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Τεράστια η οικονομική κρίση που βιώνουμε. Κρίση η οποία στο τραγούδι, στη "νύχτα", στις μουσικές σκηνές είχε χτυπήσει μάλλον νωρίτερα. Η μεγάλη άνθιση που γνώρισαν οι μουσικές σκηνές τα τελευταία χρόνια, πλέον κάμπτεται. Δυσκολεύονται οι μικροί και μεσαίοι χώροι να σταθούν κι έτσι ποντάρουν στα σίγουρα. Για τις μεγάλες πίστες η πτώση είναι δεδομένη εδώ και χρόνια.
Τα υπερβολικά προγράμματα που θύμιζαν τσίρκο αποτελούν παρελθόν. Πάνε οι φωτιές και τα ακροβατικά. Πάνε και τα... προγράμματα για όλη την οικογένεια των μεγάλων ονομάτων του "έντεχνου". Η Αρβανιτάκη, η Αλεξίου, η Πρωτοψάλτη, η Γαλάνη, η Τσαλιγοπούλου, η Κανά κινούνται πλέον κάπου ανάμεσα σε συναυλίες τύπου Παλλάς, χωρίς τραπέζια και ξηροκάρπια, και σε συναυλιακού τύπου σκηνές.
Κάποιοι λένε "καιρός ήταν". Κάποιοι συμφωνούν λέγοντας "ένα απ'τα καλά της κρίσης είναι ότι πολλοί καλλιτέχνες προσγειώθηκαν". Είναι έτσι; Ποιός ξέρει; Το γεγονός είναι ότι τα 20ευρα εισιτήρια στις μουσικές σκηνές έγιναν σταδιακά 15ευρα. Και πολλά έχουν πάει απ'το 10 μέχρι και το 8. Σε πολλές σκηνές καταργείται η λεγόμενη "υποχρεωτική κατανάλωση". Βλέπεις χαμηλές τιμές εισόδου (8 ή και 5€) χωρίς ποτό και χωρίς άλλη υποχρέωση. Βλέπεις ακόμα και τα τραπέζια να χρεώνονται χαμηλότερα ή χωρίς το αυστηρό "40 ευρώ το άτομο τουλάχιστον". Χαρακτηριστικό και αξιέπαινο το παράδειγμα του προγράμματος της Τσανακλίδου στο "Ζυγό", όπου με 20€ μπορείς να κάτσεις σε τραπέζι χωρίς καμία άλλη υποχρέωση.
Το ζήτημα είναι ότι η κρίση έφερε αμηχανία. Μόνο έτσι εξηγείται η τόση έλλειψη φαντασίας. Με τον κόσμο να δυσκολεύεται οικονομικά, δεν θα ήταν λογική η παρουσίαση κάτι του διαφορετικού που θα τραβήξει το ενδιαφέρον; "Όσο και η επιλογή του σίγουρου", θα πει κάποιος. Το αποτέλεσμα είναι ότι κοιτώντας τον χάρτη των μουσικών προγραμμάτων είναι σαν να βλέπεις φωτοτυπία του περυσινού με λίγες αλλαγές...
Στη σιγουριά του δοκιμασμένου
Έχω χάσει το μέτρημα στο πόσες συνεχόμενες σεζόν είδαμε τις παραλλαγές του σχήματος Ζουγανέλης - Μπουλάς - Σταρόβας - Μαχαιρίτσας - Παπακωνσταντίνου. Ένα πρόγραμμα που ξεκίνησε στο "Ζυγό" σαν όμορφη επανασύσταση του παλιού (αισθητικής μπουάτ) "Αχ Μαρία" και πλέον, λόγω πρωτοφανούς εμπορικής επιτυχίας, έχει μεταφερθεί στη μεγάλη πίστα της Ακτής Οδού Πειραιώς. Συνεχίζει και φέτος με Πασχαλίδη και Κούτρα να πλαισιώνουν τη σταθερή τετράδα (πλην Παπακωνσταντίνου).
Εξαίρετοι οι Θάνος Μικρούτσικος και Χρήστος Θηβαίος, εξαίρετο και το μεταξύ τους δέσιμο. Πόσες φορές μπορεί όμως κάποιος να δει την ίδια συνεργασία ή - αλλιώς - τις παραλλαγές της πεντάδας Μικρούτσικος - Θηβαίος - Κούτρας - Πασχαλίδης - Αντωνοπούλου;
Η σύμπραξη του Μητροπάνου με τον Κότσιρα και τον Μπάση θυμίζει κάτι από εκείνη την παλαιότερη συνεργασία του με Μπάση και Αδαμαντίδη. Και τώρα, όπως και τότε, λανσάρεται σαν "δυνατή αντρική παρέα".
Στους τραγουδοποιούς επικρατεί η μοναχικότητα και η επανάληψη, με λίγες μόνο εξαιρέσεις. Ο Ζερβουδάκης συνέχισε για μία ακόμα χρονιά με τη Σοφία Γεωργαντζή. Ο Μάλαμας επίσης μόνος, αν και με αλλαγές στην μπάντα και τον ήχο του αφού πλαισιώνεται από ακουστικό σχήμα. Μόνος και χωρίς μεγάλες αλλαγές και ο Θ. Παπακωνσταντίνου. Ξανά με την Κανά ο Θαλασσινός στο Σταυρό του Νότου (ΣτΝ). Με τους Β-Movies σταθερά και φέτος ο Παύλος Παυλίδης, όπως και ο Αγγελάκας με το "3".
Η Ελ. Ζουγανέλη ξανά με τον Θανάση Αλευρά, η Μποφίλιου ξανά σε δικό της πρόγραμμα με Καραμουρατίδη - Ευαγγελάτο, ο Χαρούλης ξανά μόνος στο ΣτΝ.
Οι ευχάριστες εκπλήξεις
Δεν τους έχω δει ακόμα, αλλά το σχήμα Τσακνής - Ζιώγαλας - Μηλιώκας σίγουρα είναι μια σύμπραξη που ξεφεύγει από τα τετριμμένα και απ'ό,τι αντιλαμβάνομαι επιβραβεύεται απ'το κοινό.
Σχήμα που έβαλε κάποια μυαλά σε κίνηση μοιάζει και το πολυπρόσωπο Βιτάλη - Ασλανίδου - Νέγκα - Ανδρεάτος, με την ιδιαιτερότητα μάλιστα του επί σκηνής ανταμώματος της Βιτάλη με τον Τάκη Σούκα.
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ακούγεται για μένα και η επερχόμενη σύμπραξη του Δεληβοριά με τη Φριντζήλα. Μιλάμε άλλωστε για δύο καλλιτέχνες που ουδέποτε παρουσίασαν "μια απ'τα ίδια".
Πολλοί καλλιτέχνες περιγράφουν στις συνεντεύξεις τους την κρίση σαν ευκαιρία για δουλειά, ουσία και δημιουργικότητα. Τα πράγματα είναι όντως δύσκολα, αλλά μήπως δεν φαίνεται καν διάθεση για κάτι τέτοιο;
Δεν ξέρω αν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Τεράστια η οικονομική κρίση που βιώνουμε. Κρίση η οποία στο τραγούδι, στη "νύχτα", στις μουσικές σκηνές είχε χτυπήσει μάλλον νωρίτερα. Η μεγάλη άνθιση που γνώρισαν οι μουσικές σκηνές τα τελευταία χρόνια, πλέον κάμπτεται. Δυσκολεύονται οι μικροί και μεσαίοι χώροι να σταθούν κι έτσι ποντάρουν στα σίγουρα. Για τις μεγάλες πίστες η πτώση είναι δεδομένη εδώ και χρόνια.
Τα υπερβολικά προγράμματα που θύμιζαν τσίρκο αποτελούν παρελθόν. Πάνε οι φωτιές και τα ακροβατικά. Πάνε και τα... προγράμματα για όλη την οικογένεια των μεγάλων ονομάτων του "έντεχνου". Η Αρβανιτάκη, η Αλεξίου, η Πρωτοψάλτη, η Γαλάνη, η Τσαλιγοπούλου, η Κανά κινούνται πλέον κάπου ανάμεσα σε συναυλίες τύπου Παλλάς, χωρίς τραπέζια και ξηροκάρπια, και σε συναυλιακού τύπου σκηνές.
Κάποιοι λένε "καιρός ήταν". Κάποιοι συμφωνούν λέγοντας "ένα απ'τα καλά της κρίσης είναι ότι πολλοί καλλιτέχνες προσγειώθηκαν". Είναι έτσι; Ποιός ξέρει; Το γεγονός είναι ότι τα 20ευρα εισιτήρια στις μουσικές σκηνές έγιναν σταδιακά 15ευρα. Και πολλά έχουν πάει απ'το 10 μέχρι και το 8. Σε πολλές σκηνές καταργείται η λεγόμενη "υποχρεωτική κατανάλωση". Βλέπεις χαμηλές τιμές εισόδου (8 ή και 5€) χωρίς ποτό και χωρίς άλλη υποχρέωση. Βλέπεις ακόμα και τα τραπέζια να χρεώνονται χαμηλότερα ή χωρίς το αυστηρό "40 ευρώ το άτομο τουλάχιστον". Χαρακτηριστικό και αξιέπαινο το παράδειγμα του προγράμματος της Τσανακλίδου στο "Ζυγό", όπου με 20€ μπορείς να κάτσεις σε τραπέζι χωρίς καμία άλλη υποχρέωση.
Το ζήτημα είναι ότι η κρίση έφερε αμηχανία. Μόνο έτσι εξηγείται η τόση έλλειψη φαντασίας. Με τον κόσμο να δυσκολεύεται οικονομικά, δεν θα ήταν λογική η παρουσίαση κάτι του διαφορετικού που θα τραβήξει το ενδιαφέρον; "Όσο και η επιλογή του σίγουρου", θα πει κάποιος. Το αποτέλεσμα είναι ότι κοιτώντας τον χάρτη των μουσικών προγραμμάτων είναι σαν να βλέπεις φωτοτυπία του περυσινού με λίγες αλλαγές...
Στη σιγουριά του δοκιμασμένουΈχω χάσει το μέτρημα στο πόσες συνεχόμενες σεζόν είδαμε τις παραλλαγές του σχήματος Ζουγανέλης - Μπουλάς - Σταρόβας - Μαχαιρίτσας - Παπακωνσταντίνου. Ένα πρόγραμμα που ξεκίνησε στο "Ζυγό" σαν όμορφη επανασύσταση του παλιού (αισθητικής μπουάτ) "Αχ Μαρία" και πλέον, λόγω πρωτοφανούς εμπορικής επιτυχίας, έχει μεταφερθεί στη μεγάλη πίστα της Ακτής Οδού Πειραιώς. Συνεχίζει και φέτος με Πασχαλίδη και Κούτρα να πλαισιώνουν τη σταθερή τετράδα (πλην Παπακωνσταντίνου).
Εξαίρετοι οι Θάνος Μικρούτσικος και Χρήστος Θηβαίος, εξαίρετο και το μεταξύ τους δέσιμο. Πόσες φορές μπορεί όμως κάποιος να δει την ίδια συνεργασία ή - αλλιώς - τις παραλλαγές της πεντάδας Μικρούτσικος - Θηβαίος - Κούτρας - Πασχαλίδης - Αντωνοπούλου;
Η σύμπραξη του Μητροπάνου με τον Κότσιρα και τον Μπάση θυμίζει κάτι από εκείνη την παλαιότερη συνεργασία του με Μπάση και Αδαμαντίδη. Και τώρα, όπως και τότε, λανσάρεται σαν "δυνατή αντρική παρέα".
Στους τραγουδοποιούς επικρατεί η μοναχικότητα και η επανάληψη, με λίγες μόνο εξαιρέσεις. Ο Ζερβουδάκης συνέχισε για μία ακόμα χρονιά με τη Σοφία Γεωργαντζή. Ο Μάλαμας επίσης μόνος, αν και με αλλαγές στην μπάντα και τον ήχο του αφού πλαισιώνεται από ακουστικό σχήμα. Μόνος και χωρίς μεγάλες αλλαγές και ο Θ. Παπακωνσταντίνου. Ξανά με την Κανά ο Θαλασσινός στο Σταυρό του Νότου (ΣτΝ). Με τους Β-Movies σταθερά και φέτος ο Παύλος Παυλίδης, όπως και ο Αγγελάκας με το "3".
Η Ελ. Ζουγανέλη ξανά με τον Θανάση Αλευρά, η Μποφίλιου ξανά σε δικό της πρόγραμμα με Καραμουρατίδη - Ευαγγελάτο, ο Χαρούλης ξανά μόνος στο ΣτΝ.
Οι ευχάριστες εκπλήξεις
Δεν τους έχω δει ακόμα, αλλά το σχήμα Τσακνής - Ζιώγαλας - Μηλιώκας σίγουρα είναι μια σύμπραξη που ξεφεύγει από τα τετριμμένα και απ'ό,τι αντιλαμβάνομαι επιβραβεύεται απ'το κοινό.
Σχήμα που έβαλε κάποια μυαλά σε κίνηση μοιάζει και το πολυπρόσωπο Βιτάλη - Ασλανίδου - Νέγκα - Ανδρεάτος, με την ιδιαιτερότητα μάλιστα του επί σκηνής ανταμώματος της Βιτάλη με τον Τάκη Σούκα.
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ακούγεται για μένα και η επερχόμενη σύμπραξη του Δεληβοριά με τη Φριντζήλα. Μιλάμε άλλωστε για δύο καλλιτέχνες που ουδέποτε παρουσίασαν "μια απ'τα ίδια".
Πολλοί καλλιτέχνες περιγράφουν στις συνεντεύξεις τους την κρίση σαν ευκαιρία για δουλειά, ουσία και δημιουργικότητα. Τα πράγματα είναι όντως δύσκολα, αλλά μήπως δεν φαίνεται καν διάθεση για κάτι τέτοιο;