Κανονικά, αυτή η συνέντευξη θα ήταν στο εξώφυλλο μας σήμερα το πρωί, με αφορμή τη σημερινή συναυλία της Julia Holter στο Koo Koo, η οποία δε θα γίνει ποτέ... Άτιμη κρίση.
Παρ' όλα αυτά, η κουβέντα του Δημήτρη Αντωνόπουλου με την Julia Holter είναι ενδιαφέρουσα και εννοείται ότι θα τη δημοσιεύαμε έτσι κι αλλιώς...
Δημήτρης Αντωνόπουλος: Γεια σου Julia, είναι τιμή μου αλήθεια! Δουλεύοντας σα ραδιοφωνικός παραγωγός εδώ και 25 χρόνια, είναι υπέροχο να έχω συζήτηση με μια από τις αγαπημένες μου καλλιτέχνιδες για το 2012. Λοιπόν, πως νιώθεις; Είσαι έτοιμη για την Αθήνα;
JH: Ναι.
ΔΑ: Τι να περιμένουμε από εσένα εδώ Julia Holter; Δε ρωτάω για το set list φυσικά (γέλια), αλλά δώσε μας μια εικόνα.
JH: Τραγούδια με ένα drummer, έναν τσελίστα και έναν με πλήκτρα meon.
ΔΑ: «Ekstasis», ένα σίγουρο τραγούδι για τη λίστα μου με τα καλύτερα της χρονιάς το Δεκέμβριο στην εκπομπή μου (Rockzone/Κανάλι Ένα). Είναι απιστευτος δίσκος, γεμάτος τέλεια τραγούδια. Μπορείς να μου πεις μερικές λεπτομέρειες Julia; Κάποιες «εσωτερικές ιστορίες» για τη δημιουργία του;
JH: Το ηχογράφησα κυρίως μόνη μου, αλλά κάποιες φορές είχα guest άλλους τραγουδιστές. Η ηχογράφηση του δεν είχε κάτι ιδιάτερα ενδιαφέρον, επειδή την έκανα μόνη μου.
ΔΑ: Πες μου για το «In the same room», είναι ένα τέλειο τραγούδι γεμάτο συναισθήματα.
JH: Κατά σύμπτωση, είναι ένα παρόμοιο σενάριο με αυτό του «Last Year at Marienbad», που ποτέ δεν είχα δει μέχρι πρόσφατα. Πρόκειται για δυο ανθρώπους που κάθονται σε ένα δωμάτιο. Ο ένας λέει στον άλλο «Σε έχω ξαναδεί» και ο άλλος λέει «Δε θυμάμαι» αλλά έλκονται ο ένας από τον άλλο και για κάποιο λόγο το πρόσωπο που δε θυμάται λέει «Θέλω να θυμηθώ».
ΔΑ: Υπάρχει ένας έντονος σύνδεσμος στην καρδιά σου σας μουσικός, με την αρχαία Ελλάδα, αν θα μπορούσα να το πω έτσι; Υπάρχει μια έμπνευση αλήθεια;
JH: Για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω τίποτα για την αρχαία Ελλάδα. Μακάρι να ήξερα, θα έλεγα ψέματα αν έλεγα ότι ξέρω. Πρόσφατα έμαθα λίγο από το αλφάβητο. Μου κέντρισε το ενδιαφέρον, αλλά δεν είμαι ιστορικός και δεν ξέρω τίποτα για αυτό. Είμαι ενθουσιασμένη που επισκέφτομαι την Ελλάδα.
ΔΑ: Τι συμβαίνει στο Λος Άντζελες στις μέρες μας; Υπάρχει μια δυνατή μουσική σκηνή για καλλιτέχνες όπως η Julia Holter; Υπάρχει μεγάλη παράδοση φυσικά.
JH: Έχω αναμειχθεί σε πολλές διαφορετικές συγκεντρώσεις μουσικής στο Λος Άντζελες. Είναι τόσο διαδεδομένη η μουσική εκεί, που υπάρχει πολύ χώρος για διαφορετικά πράγματα και όλα συμβαίνουν πολύ ήσυχα σε ορισμένες περιπτώσεις. Μου αρέσει αυτό το μυστήριο.
Οπότε υπάρχει χώρος για μένα, αλλά ποτέ δεν ήμουν διάσημη στο Λος Άντζελες, ή μάλλον ιδιαίτερα γνωστή. Ο κόσμος τελικά αρχίζει να μαθαίνει το όνομά μου, νομίζω.
Δεν υπάρχει ποτέ ένα συγκεκριμένο δυνατό σκηνικό στο Λος Άντζελες, τουλάχιστον όσο γνωρίζω. Είμαι λίγο έξω από τα όσα συμβαίνουν. Αλλά είναι μερικές φορές καλό για τη δουλειά κάποιου, το να δουλεύει πάνω σε πράγματα που έρχονται στο δρόμο του, αλλά να έχει πάντα χώρο να εξερευνήσει τη φαντασία του και να δοκιμάσει πράγματα, είτε ατομικά ή σε ένα μικρό περιαματικό γκρούπ.
ΔΑ: Περνάμε πολύ δύσκολες στιγμές εδώ, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Νομίζω ότι αφορά τις αγορές και το τραπεζικό σύστημα. Μοιάζει σα να είναι ένα παιχνίδι «τράπεζες εναντίον ανθρώπων». Η δημοκρατία γεννήθηκε στην Αθήνα και ίσως η δημοκρατία πρέπει να πεθάνει εδώ.. Απελπισμένη περίοδος. Τι πιστεύεις για αυτά σαν καλλιτέχνης;
JH: Το να σκέφτομαι τον καπιταλισμό σε σχέση με την τέχνη είναι εξοντωτικό και καταθλιπτικό. Έχουμε τα δικά μας προβλήματα στην Αμερική. Προσπαθώ να μην επεκταθώ σε αυτό, παρ’όλο που πάντα προσπαθώ να είμαι υπεύθυνος πολίτης και να κάνω ότι μπορώ να βελτιώσω τα πράγματα. Δεν είμαι σίγουρη ότι το καταφέρνω πάντα, αλλά το προσπαθώ.
ΔΑ: Πως νιώθεις αλήθεια να «δημιουργείς» ένα τραγούδι, επικοινωνώντας με την ψυχή σου; Υπάρχουν μερικά τραγούδια υψηλού επιπέδου στο «Ekstasis», είναι ένα από τα 3-4 καλύτερα άλμπουμ μέχρι τώρα.
JH: Σε ευχαριστώ (γέλια). Δεν ξέρω αν είμαι σε επικοινωνία με την ψυχή μου. ΄Όπως είπα πριν, πραγματικά δημιουργώ πράγματα χωρίς να «ξέρω» τι κάνω σαν έννοια, μόνο επίσημα. Απαιτώ πολύ μυστήριο όταν δημιουργώ πράγματα, επειδή η υπερβολική σκέψη είναι καλύτερη για τη διαδικασία του μοντάζ, παρά για το πρώτο δημιουργικό βήμα.
ΔΑ: Μπορείς να μου πείς 5 από τα αγαπημένα σου άλμπουμ;
JH: Court and Spark--Joni Mitchell
Parallelograms--Linda Perhacs
Any Roxy Music albums
Αυτή τη στιγμή:
Laurel Halo "Quarantine"
Jason Grier "Clouds"
Nite Jewel "One Second of Love"
ΔΑ: Και εδώ έρχεται η κλασική μου ερώτηση. Ας πάμε σε μια μηχανή του χρόνου για τις επόμενες 24 ώρες. Θα ήθελες να πας στο Woodstock το '69 ή να δείς την πρώτη πρώτη συναυλία των THE DOORS; Και γιατί;
JH: Μμμ Woodstock το '69 αλλά θα ζητούσα και ένα ξενοδοχείο για να μείνω. ;)
ΔΑ: Και για το τέλος, ζεις σε μια ψηφιακή εποχή;
JH: Ναι.
Παρ' όλα αυτά, η κουβέντα του Δημήτρη Αντωνόπουλου με την Julia Holter είναι ενδιαφέρουσα και εννοείται ότι θα τη δημοσιεύαμε έτσι κι αλλιώς...
Δημήτρης Αντωνόπουλος: Γεια σου Julia, είναι τιμή μου αλήθεια! Δουλεύοντας σα ραδιοφωνικός παραγωγός εδώ και 25 χρόνια, είναι υπέροχο να έχω συζήτηση με μια από τις αγαπημένες μου καλλιτέχνιδες για το 2012. Λοιπόν, πως νιώθεις; Είσαι έτοιμη για την Αθήνα;
JH: Ναι.
ΔΑ: Τι να περιμένουμε από εσένα εδώ Julia Holter; Δε ρωτάω για το set list φυσικά (γέλια), αλλά δώσε μας μια εικόνα.JH: Τραγούδια με ένα drummer, έναν τσελίστα και έναν με πλήκτρα meon.
ΔΑ: «Ekstasis», ένα σίγουρο τραγούδι για τη λίστα μου με τα καλύτερα της χρονιάς το Δεκέμβριο στην εκπομπή μου (Rockzone/Κανάλι Ένα). Είναι απιστευτος δίσκος, γεμάτος τέλεια τραγούδια. Μπορείς να μου πεις μερικές λεπτομέρειες Julia; Κάποιες «εσωτερικές ιστορίες» για τη δημιουργία του;
JH: Το ηχογράφησα κυρίως μόνη μου, αλλά κάποιες φορές είχα guest άλλους τραγουδιστές. Η ηχογράφηση του δεν είχε κάτι ιδιάτερα ενδιαφέρον, επειδή την έκανα μόνη μου.
ΔΑ: Πες μου για το «In the same room», είναι ένα τέλειο τραγούδι γεμάτο συναισθήματα.
JH: Κατά σύμπτωση, είναι ένα παρόμοιο σενάριο με αυτό του «Last Year at Marienbad», που ποτέ δεν είχα δει μέχρι πρόσφατα. Πρόκειται για δυο ανθρώπους που κάθονται σε ένα δωμάτιο. Ο ένας λέει στον άλλο «Σε έχω ξαναδεί» και ο άλλος λέει «Δε θυμάμαι» αλλά έλκονται ο ένας από τον άλλο και για κάποιο λόγο το πρόσωπο που δε θυμάται λέει «Θέλω να θυμηθώ».
ΔΑ: Υπάρχει ένας έντονος σύνδεσμος στην καρδιά σου σας μουσικός, με την αρχαία Ελλάδα, αν θα μπορούσα να το πω έτσι; Υπάρχει μια έμπνευση αλήθεια;JH: Για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω τίποτα για την αρχαία Ελλάδα. Μακάρι να ήξερα, θα έλεγα ψέματα αν έλεγα ότι ξέρω. Πρόσφατα έμαθα λίγο από το αλφάβητο. Μου κέντρισε το ενδιαφέρον, αλλά δεν είμαι ιστορικός και δεν ξέρω τίποτα για αυτό. Είμαι ενθουσιασμένη που επισκέφτομαι την Ελλάδα.
ΔΑ: Τι συμβαίνει στο Λος Άντζελες στις μέρες μας; Υπάρχει μια δυνατή μουσική σκηνή για καλλιτέχνες όπως η Julia Holter; Υπάρχει μεγάλη παράδοση φυσικά.
JH: Έχω αναμειχθεί σε πολλές διαφορετικές συγκεντρώσεις μουσικής στο Λος Άντζελες. Είναι τόσο διαδεδομένη η μουσική εκεί, που υπάρχει πολύ χώρος για διαφορετικά πράγματα και όλα συμβαίνουν πολύ ήσυχα σε ορισμένες περιπτώσεις. Μου αρέσει αυτό το μυστήριο.
Οπότε υπάρχει χώρος για μένα, αλλά ποτέ δεν ήμουν διάσημη στο Λος Άντζελες, ή μάλλον ιδιαίτερα γνωστή. Ο κόσμος τελικά αρχίζει να μαθαίνει το όνομά μου, νομίζω.
Δεν υπάρχει ποτέ ένα συγκεκριμένο δυνατό σκηνικό στο Λος Άντζελες, τουλάχιστον όσο γνωρίζω. Είμαι λίγο έξω από τα όσα συμβαίνουν. Αλλά είναι μερικές φορές καλό για τη δουλειά κάποιου, το να δουλεύει πάνω σε πράγματα που έρχονται στο δρόμο του, αλλά να έχει πάντα χώρο να εξερευνήσει τη φαντασία του και να δοκιμάσει πράγματα, είτε ατομικά ή σε ένα μικρό περιαματικό γκρούπ.
ΔΑ: Περνάμε πολύ δύσκολες στιγμές εδώ, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Νομίζω ότι αφορά τις αγορές και το τραπεζικό σύστημα. Μοιάζει σα να είναι ένα παιχνίδι «τράπεζες εναντίον ανθρώπων». Η δημοκρατία γεννήθηκε στην Αθήνα και ίσως η δημοκρατία πρέπει να πεθάνει εδώ.. Απελπισμένη περίοδος. Τι πιστεύεις για αυτά σαν καλλιτέχνης;JH: Το να σκέφτομαι τον καπιταλισμό σε σχέση με την τέχνη είναι εξοντωτικό και καταθλιπτικό. Έχουμε τα δικά μας προβλήματα στην Αμερική. Προσπαθώ να μην επεκταθώ σε αυτό, παρ’όλο που πάντα προσπαθώ να είμαι υπεύθυνος πολίτης και να κάνω ότι μπορώ να βελτιώσω τα πράγματα. Δεν είμαι σίγουρη ότι το καταφέρνω πάντα, αλλά το προσπαθώ.
ΔΑ: Πως νιώθεις αλήθεια να «δημιουργείς» ένα τραγούδι, επικοινωνώντας με την ψυχή σου; Υπάρχουν μερικά τραγούδια υψηλού επιπέδου στο «Ekstasis», είναι ένα από τα 3-4 καλύτερα άλμπουμ μέχρι τώρα.
JH: Σε ευχαριστώ (γέλια). Δεν ξέρω αν είμαι σε επικοινωνία με την ψυχή μου. ΄Όπως είπα πριν, πραγματικά δημιουργώ πράγματα χωρίς να «ξέρω» τι κάνω σαν έννοια, μόνο επίσημα. Απαιτώ πολύ μυστήριο όταν δημιουργώ πράγματα, επειδή η υπερβολική σκέψη είναι καλύτερη για τη διαδικασία του μοντάζ, παρά για το πρώτο δημιουργικό βήμα.
ΔΑ: Μπορείς να μου πείς 5 από τα αγαπημένα σου άλμπουμ;
JH: Court and Spark--Joni Mitchell
Parallelograms--Linda Perhacs
Any Roxy Music albums
Αυτή τη στιγμή:
Laurel Halo "Quarantine"
Jason Grier "Clouds"
Nite Jewel "One Second of Love"
ΔΑ: Και εδώ έρχεται η κλασική μου ερώτηση. Ας πάμε σε μια μηχανή του χρόνου για τις επόμενες 24 ώρες. Θα ήθελες να πας στο Woodstock το '69 ή να δείς την πρώτη πρώτη συναυλία των THE DOORS; Και γιατί;
JH: Μμμ Woodstock το '69 αλλά θα ζητούσα και ένα ξενοδοχείο για να μείνω. ;)
ΔΑ: Και για το τέλος, ζεις σε μια ψηφιακή εποχή;
JH: Ναι.
Σχετικό θέμα