Η περίπτωση του Twin Shadow (πραγματικό όνομα George Lewis Jr.), είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Το 2010 τάραξε τα νερά με το debut άλμπουμ του με τίτλο Forget, και φέτος επιστρέφει με τη 2η ολοκληρωμένη του δουλειά, το Confess, που κυκλοφορεί στη 4AD.
Συνεχίζοντας από εκεί που σταμάτησε την προηγούμενη φορά ο Twin Shadow, προσφέρει ένα πιο στρογγυλεμένο cd, μια περισσότερο ολοκληρωμένη πρόταση. Δεν αλλάζει τα συστατικά που χρησιμοποίησε την προηγούμενη φορά, αφού πάλι στηρίζει και στηρίζεται στο New Wave των 80ς, με αρκετό νέο-ρομαντισμό, λίγο R&B και μεγάλη δόση αφέλειας. Και τον Prince θα θυμηθείς, και τους Duran Duran, φυσικά το Morrissey/Smiths και τους Cure, αλλά και George Michael, Police και Depeche Mode (ή μήπως Erasure;).
Κι η απορία είναι, χρειάζεσαι να τους θυμηθείς όλους αυτούς μέσα από τη μουσική ενός νέου ουσιαστικά καλλιτέχνη; Η απάντηση είναι πως αν όλο αυτό γίνεται με τον ελκυστικό τρόπο που το κάνει ο Twin Shadow, τότε γιατί όχι. Αν και δεν είναι κάτι που δεν έχεις ξανακούσει (νομίζω πως ούτε ο ίδιος κρύβει τις επιρροές του, θα ήταν και χαζό κάτι τέτοιο), ένα αεράκι φρεσκάδας κατακλύζει τα «αυλάκια του δίσκου».
Κι έχει και στιγμές που ξεχωρίζουν, που μπορεί να μη μείνουν ανεξίτηλες, αλλά που θα τις θυμόμαστε αναπολώντας το 2012, όπως το 1ο single “Five Seconds”, το “The One” και το “When The Movie’s Over” (αυτό το τελευταίο είναι σα να βγαίνει από συλλογή του Δημήτρη Παπασπυρόπουλου). Στο Confess δεν ανακαλύπτεται ο τροχός, αλλά κυλάει όμορφα. Ο George Lewis Jr. με τη μουσική του ηδυπάθεια (δεν ξέρω τώρα γιατί μου ήρθε αυτός ο χαρακτηρισμός), νομίζω πως θα μας απασχολήσει πολύ περισσότερο μελλοντικά, σε μεγαλύτερες αρένες.
7/10
Συνεχίζοντας από εκεί που σταμάτησε την προηγούμενη φορά ο Twin Shadow, προσφέρει ένα πιο στρογγυλεμένο cd, μια περισσότερο ολοκληρωμένη πρόταση. Δεν αλλάζει τα συστατικά που χρησιμοποίησε την προηγούμενη φορά, αφού πάλι στηρίζει και στηρίζεται στο New Wave των 80ς, με αρκετό νέο-ρομαντισμό, λίγο R&B και μεγάλη δόση αφέλειας. Και τον Prince θα θυμηθείς, και τους Duran Duran, φυσικά το Morrissey/Smiths και τους Cure, αλλά και George Michael, Police και Depeche Mode (ή μήπως Erasure;).
Κι η απορία είναι, χρειάζεσαι να τους θυμηθείς όλους αυτούς μέσα από τη μουσική ενός νέου ουσιαστικά καλλιτέχνη; Η απάντηση είναι πως αν όλο αυτό γίνεται με τον ελκυστικό τρόπο που το κάνει ο Twin Shadow, τότε γιατί όχι. Αν και δεν είναι κάτι που δεν έχεις ξανακούσει (νομίζω πως ούτε ο ίδιος κρύβει τις επιρροές του, θα ήταν και χαζό κάτι τέτοιο), ένα αεράκι φρεσκάδας κατακλύζει τα «αυλάκια του δίσκου».
Κι έχει και στιγμές που ξεχωρίζουν, που μπορεί να μη μείνουν ανεξίτηλες, αλλά που θα τις θυμόμαστε αναπολώντας το 2012, όπως το 1ο single “Five Seconds”, το “The One” και το “When The Movie’s Over” (αυτό το τελευταίο είναι σα να βγαίνει από συλλογή του Δημήτρη Παπασπυρόπουλου). Στο Confess δεν ανακαλύπτεται ο τροχός, αλλά κυλάει όμορφα. Ο George Lewis Jr. με τη μουσική του ηδυπάθεια (δεν ξέρω τώρα γιατί μου ήρθε αυτός ο χαρακτηρισμός), νομίζω πως θα μας απασχολήσει πολύ περισσότερο μελλοντικά, σε μεγαλύτερες αρένες.
7/10
Σχετικό θέμα