Σήμερα εγκαινιάζεται μια νέα στήλη στο Mix Grill. Μια στήλη που κάθε 15 μέρες θα επιλέγει και θα σας παρουσιάζει δίσκους και τις ιστορίες πίσω από την κυκλοφορία τους. Μόνο κριτήριο το προσωπικό. Τουτέστιν, μην περιμένετε από εδώ κάποιου είδους απάνθισμα κλασικών άλμπουμ ούτε ανασκαφές για «χαμένα διαμάντια» - όχι απαραίτητα τουλάχιστον. Να περιμένετε όμως παθιασμένο γράψιμο για μερικούς από τους δίσκους που, όταν σκάνε από τα ηχεία, κάνουν τον γράφοντα να νιώθει ότι αν πέσει από το μπαλκόνι δεν θα τσακιστεί αλλά θα πετάξει.
Γιατί όμως «τρεις κι ο κούκος»; Οι τρεις θα είναι δίσκοι από την ελληνική δισκογραφία, επιλεγμένοι χωρίς κανέναν άλλο περιορισμό. Ο κούκος θα είναι ένα άλμπουμ από τη διεθνή δισκογραφία – αυτός όμως εγγυημένα θα φέρνει την άνοιξη, τουλάχιστον στα αφτιά του ακροατή. Ακολουθήστε με λοιπόν σε ένα ταξίδι στη χώρα των στρογγυλών δίσκων – από οποιοδήποτε υλικό κι αν φτιάχνονται, όπως κι αν χαράσσονται. Από 'δω, παρακαλώ. Από 'δω...
Η δισκογραφική δουλειά που έκανε γνωστό τον Σταμάτη Κραουνάκη και σύστησε στο κοινό τη Λίνα Νικολακοπούλου. Ένας κύκλος τραγουδιών με κύριο στιχουργό τον Κώστα Τριπολίτη, ο οποίος ασχολείται εδώ, παραδόξως, με τον έρωτα και τα ερωτικά πρότυπα της εποχής εκείνης. Μεγάλο ρόλο στην υλοποίηση του δίσκου έπαιξε ο παραγωγός Γιώργος Μακράκης που έφερε τον Κραουνάκη, νέο τότε συνθέτη, σε επαφή με τον Τριπολίτη αλλά και με τη μεγάλη Βίκυ Μοσχολιού που δίνει εδώ μερικές απίστευτα ώριμες ερμηνείες. Σημαντικότατη και η συμβολή του Νίκου Λαβράνου, που επιμελήθηκε τις ενορχηστρώσεις. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα τραγούδια αυτά είχαν απορριφθεί αρχικά από τον Πατσιφά της Λύρας και χρειάστηκε να τα ακούσει ερμηνευμένα από τη Μοχολιού και ως έργα κάποιου ανύπαρκτου συνθέτη με το όνομα «Χαλκίδης» για να κυκλοφορήσουν τελικά. Πρόκειται ουσιαστικά για λαϊκά τραγούδια, μπολιασμένα όμως και με πιο σύγχρονες επιρροές, που δεν εκτιμήθηκαν όσο έπρεπε την εποχή που κυκλοφόρησαν. Χρειάστηκε η επιτυχία των Συχνότητα και Επεμβαίνεις (με τη συμμετοχή του Γιώργου Ζαμπέτα) για να «περάσει» ο δίσκος στο μεγάλο κοινό και να θεωρείται σήμερα κλασικός.
2. Του Μάγου Τα Παιχνίδια (2005) – Μανώλης Γαλιάτσος, Ερμηνεία: Δημήτρης Ζερβουδάκης, Μελίνα Κανά, Γιώτα Νέγκα, Μαρία Σπυροπούλου
Ο Μανώλης Γαλιάτσος είναι ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες της νεότερης γενιάς. Το άλμπουμ Του Μάγου Τα Παιχνίδια είναι το 6ο του και το τελευταίο που περιείχε τραγούδια καθώς από τότε και μέχρι σήμερα, ακολουθεί καθαρά μουσικούς δρόμους. Περιέχει 5 τραγούδια σε δικούς του στίχους, 2 μελοποιήσεις σε ποιήματα των Κώστα Καρυωτάκη και Ρώμου Φιλύρα και 9 οργανικά κομμάτια. Πρόκειται για ένα έργο φιλόδοξο αλλά και μεταβατικό καθώς εδώ ο Γαλιάτσος τοποθετεί λαϊκά και «έντεχνα» τραγούδια (το παρελθόν του) δίπλα σε συνθέσεις που έχουν επιρροές από διάφορα σύγχρονα ρεύματα όπως η ροκ και η τζαζ (το μέλλον του). Επιμελείται ο ίδιος την ενορχήστρωση και την παραγωγή, κάνοντας χρήση πολλών και ετερόκλητων οργάνων (μπουζούκι, ακορντεόν, τρομπέτα, όμποε, βιολί κ.ά.), παίζει πιάνο και πλήκτρα και αποσπά μερικές σπουδαίες ερμηνείες από τους τραγουδιστές που επέλεξε. Ο δίσκος είναι αφιερωμένος στη μνήμη του πατέρα του, Ηλία Γαλιάτσου.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, ο Νίκος Πορτοκάλογλου, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες τραγουδοποιούς, βρισκόταν σε σταυροδρόμι. Έχοντας διαλύσει τους Φατμέ το 1989, είχε κυκλοφόρησε τρία σόλο άλμπουμ, τα οποία αν και αρκετά καλά, δεν είχαν αποφέρει τις αναμενόμενες από το κοινό αντιδράσεις. Ψάχνοντας την πόρτα που θα τον οδηγούσε ξανά στις καρδιές των μουσικόφιλων, ο Πορτοκάλογλου επέλεξε να ρίξει μια ματιά στο παρελθόν του. Κάλεσε μερικούς φίλους του καλλιτέχνες και μαζί τους επανεκτέλεσε μερικά από τα τραγούδια του, προσθέτοντας και ένα καινούργιο, το Κλείσε Τα Μάτια Σου, ντουέτο με την Μελίνα Κανά από την ταινία Ακροπόλ του Παντελή Βούλγαρη. Μπίνγκο! Ο δίσκος έγινε χρυσός, ακούστηκε πολύ στα ραδιόφωνα και ξανακέρδισε την εμπιστοσύνη του κοινού για λογαριασμό του. Το Να Με Προσέχεις χαράχτηκε για πάντα από την ερμηνεία του Διονύση Σαββόπουλου, το υπέροχο Τι Σε Νοιάζει Εσένα πήρε μια δεύτερη ευκαιρία μέσω της φωνής της πρωτοεμφανιζόμενης Ροβένας Αλευρά και ο Νίκος Πορτοκάλογλου άφησε για πάντα πίσω του τις αμφιταλαντεύσεις σχετικά με το μέλλον του στο ελληνικό τραγούδι.
Και ο κούκος...
4. Illinois (2005) – Sufjan Stevens
“Sufjan Stevens invites you to: Come on feel The Illinoise” γράφει το εξώφυλλο, που απεικονίζει επίσης τον Superman (πριν αφαιρεθεί μετά από τις αντιδράσεις της DC Comics) και τον Al Capone. Το Illinois είναι το δεύτερο μέρος του γιγαντιαίου πρότζεκτ που ανέλαβε να υλοποιήσει ο Αμερικανός Stevens, έχοντας σκοπό να κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ για κάθε Αμερικανική πολιτεία. Μπορεί πρόσφατα να ανακοίνωσε ότι αστειευόταν και ότι δεν πρόκειται να συνεχίσει εκείνη την προσπάθεια, αλλά το άλμπουμ αυτό θα είναι πάντα εδώ για να μας θυμίζει την απίστευτη, καλώς εννοούμενη, φιλοδοξία και το αστείρευτο ταλέντο ενός από τα λαμπρότερα μουσικά μυαλά που γνωρίσαμε τα τελευταία χρόνια. Γεμάτο μέχρι επάνω από ιδέες, μελωδίες, μαγευτικούς και συνάμα ανατριχιαστικούς στίχους, το έργο αυτό είναι ένα σαγηνευτικό ταξίδι στην πολιτεία του Illinois, μέσα από τα μάτια ενός πραγματικού μουσικού. Δεν πρέπει να λείπει από καμία δισκοθήκη.