Πίσω από το project Quovis, που δημιουργήθηκε το 2010 και πρώτο στόχο έχει τον συνδυασμό αγαπημένων μουσικών ειδών από διάφορες εποχές και στη συνέχεια την επένδυσή τους με οπτικό υλικό, βρίσκεται ο μουσικός και παραγωγός Δημήτρης Στασινός. Η σύνθεση-ενορχήστρωση γίνεται από τον ίδιο στον υπολογιστή με βάση το πιάνο και στη συνέχεια εμπλουτίζεται με φυσικά όργανα, όπως κιθάρα και σαξόφωνο.
Η πρώτη ολοκληρωμένη απόπειρα του Quovis είναι το concept άλμπουμ Industrial Zero, το οποίο εξιστορεί τα σημαντικότερα στάδια της τεχνολογικής εξέλιξης, από τη βιομηχανική επανάσταση μέχρι το κοντινό μέλλον, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στις κοινωνικο-οικονομικές τους επιπτώσεις. Λόγω της έλλειψης στίχων, το concept αποδίδεται διακριτικά με ηχογραφημένες ομιλίες, καθώς η πλήρης μορφή του Industrial Zero συμπεριλαμβάνει και το σχετικό βίντεο διάρκειας 70 λεπτών. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε το 2011 από την εταιρεία From A Tree Records ενώ οι επόμενες κυκλοφορίες του Quovis ήταν ανεξάρτητα κομμάτια, όπως το Winter της συλλογής V/A Two από την From A Tree Records. Η επόμενη κυκλοφορία θα είναι έτοιμη μέσα στο 2013, ταυτόχρονα με ένα θεατρικό soundtrack και νέο οπτικό υλικό.
Ως σημερινός φιλοξενούμενος της στήλης, ο Δημήτρης Στασινός επέλεξε να γράψει για δέκα αγαπημένα του άλμπουμ. Ο λόγος στον ίδιο:
Η επιλογή των εννέα πρώτων αγαπημένων άλμπουμ έγινε μέσα σε 5 λεπτά. Το πρόβλημα προέκυψε στο δέκατο, γιατί ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι μου τελείωσαν οι αριθμοί... Έτσι με πόνο ψυχής απέρριψα τα υπόλοιπα τριάντα και μετά από πολλές ανασυντάξεις (και 60 λεπτά απόγνωσης) κατέληξα στην παρακάτω δεκάδα. Να τονίσω ότι η επιλογή είναι καθαρά υποκειμενική και αφορά προσωπικές μουσικές επιρροές. Η σειρά είναι "χρονολογική".
1. The Art Tatum-Ben Webster Quartet - Art Tatum/Ben Webster (1956)
Μια σειρά ηχογραφήσων της δεκαετίας του '50, ιδανική για όσους θέλουν να γνωρίσουν την jazz μουσική. Έπεσε κατα τύχη στα χέρια μου πριν από
μερικά χρόνια, όταν φαντάστηκα το πιάνο σαν tetris και τον Art Tatum να το τερματίζει...
2. The Dark Side Of The Moon - Pink Floyd (1973)
Ξέρω, είναι δημοφιλής επιλογή σε λίστες best 10. Αν δεν ήταν θα
ανησυχούσα... Τα λόγια είναι περιττά.
3. Aja - Steely Dan (1977)
Ένα από τα πρώτα fusion rock άλμπουμ. Αξέχαστα riffs, πρωτότυπα ρυθμικά μέρη (ακόμα και για το παρόν), φοβερές πολυφωνίες, διαχρονικές
συνθέσεις.
4. Equinoxe - Jean Michel Jarre (1978)
Καλώς ή κακώς, το άκουσα σε πολύ μικρή ηλικία και βρήκα το μπελά μου... Είναι πολύ δύσκολο να ακούσει κάποιος κομμάτι του Jarre και μετά να το ξεχάσει. Ειδικά όταν πρόκειται για κομμάτι του συγκεκριμένου δίσκου.
5. Ι'm Your Man - Leonard Cohen (1988)
Χαρακτηριστική φωνή και πολύ όμορφες συνθέσεις. Κατάλληλη θεραπεία για "κουρασμένα" αυτιά. Δεν είναι, όμως, μόνο η μουσική του άλμπουμ ο λόγος για τον οποίο το θεωρώ τόσο ξεχωριστό. Ο τύπος τρώει μπανάνα στο εξώφυλλο...
6. Awake - Dream Theater (1994)
Δεν υπήρχε περίπτωση να το αφήσω εκτός δεκάδας. Υπάρχουν ακραίες απόψεις για τους Dream Theater, γούστα είναι αυτά... Κατά την ταπεινή μου άποψη πρόκειται για έναν από τους πιο καινοτόμους δίσκους των τελευταίων... πολλών ετών. Θα μπορούσε κάποιος να εντοπίσει άπειρα μουσικά στίγματα πολλών δεκαετιών στον συγκεκριμένο δίσκο, ο οποίος γεφυρώνει επιτυχημένα τον σκληρό ήχο με τη μουσική δωματίου.
7. Dance Of Fire - Aziza Mustafa Zadeh (1995)
Μια σειρά από jazz fusion συνθέσεις, εκτελεσμένες από μουσικούς θρύλους (Al Di Meola, Stanley Clarke, Omar Hakim) συμπεριλαμβανομένης εννοείται και της Aziza.
8. Dead Air For Radios - Chroma Key (1998)
Μπορεί να ακουστεί (διαβαστεί...) λίγο υπερβολικό, αλλά θεωρώ ότι ο συγκεκριμένος δίσκος είναι μια μικρή επέκταση της δουλειάς των Pink Floyd.
9. Nothing Lasts... But Nothing Is Lost - Shpongle (2005)
Ηλεκτρονικό πανδαιμόνιο με αναφορές σε πολλά είδη μουσικής απ' όλο τον κόσμο. Ο δίσκος παίζει από την αρχή μέχρι το τέλος σαν ένα κομμάτι, με πολύ πετυχημένες δομές, ουσιαστικά θέματα και πάνω απ΄όλα χωρίς να κουράζει. Κατόρθωμα...
10. Continuo - Avishai Cohen (2006)
Πάνω που έψαχνα απελπισμένα κάτι "φρέσκο" να ακούσω, έπεσα στον συγκεκριμένο δίσκο. Ευχάριστες πολυρρυθμίες, όμορφα θέματα, και "ακαδημαϊκά" παιξίματα από μουσικούς που τους άξιζε κάποια στιγμή να τους μάθουμε.
Δυστυχώς άφησα εκτός ένα άλμπουμ που θα ήθελα οπωσδήποτε να το αναφέρω. Επιτρέψτε μου:
11. Destroy Erase Improve - Meshuggah (1995)
Ο ρυθμός επαναπροσδιορίστηκε. Πάμε πάλι από την αρχή...