1. Τι θα ακούσεις:
indie-pop
2. Τι πρέπει να ακούσεις:
Deserted Homes, Dried-Out Cities, Escapism
3. Βαθμολογία:
6/10
Η 28χρονη Maria Aperta ή αλλιώς Fallulah κατάγεται από τη Δανία και, αφού παράτησε τις σπουδές της στο χορό, στράφηκε σε μια άλλη μορφή τέχνης, τη μουσική. Το 2010 υπογράφει συμβόλαιο με την RCA/Sony Music και κυκλοφορεί το πρώτο της δίσκο The Black Cat Neighborhood τυγχάνοντας θερμής υποδοχής από τους συμπατριώτες της. Με τέτοια εμφάνιση σίγουρα δε θα περνούσε απαρατήρητη, γνωρίζουμε πολύ καλά, όμως, ότι χρειάζεται και κάτι παραπάνω για να διεκδικήσει μια ευκαιρία να την ακούσουμε, για παράδειγμα φωνή –εννοείται πως η δική μας εγχώρια μουσική βιομηχανία δεν εντάσσεται στα προαναφερθέντα.
Το 2013 θα είναι η χρονιά της, παρόλο που διανύουμε τον τρίτο μήνα. Δεν προτρέχω. Απλώς ακούω. Κι αυτό που ακούω μου αρέσει. Ο δεύτερος δίσκος κυκλοφορεί και τιτλοφορείται Escapism. Προφητικό θα έλεγα, διότι η δεσποινίς Fallulah βρίσκεται αυτή την περίοδο εκτός συνόρων (Η.Π.Α.) δίνοντας συναυλίες αποκαλύπτοντας ότι μια μικρή χώρα σαν τη Δανία μπορεί να γεννήσει μουσικούς γίγαντες.
Προπομπός του Escapism ήταν το Superfishyality, ένα indie pop άκρως εθιστικό τραγούδι συνοδευόμενο από ένα βίντεοκλιπ-ύμνος του bizzare/freak! Ο καλύτερος τρόπος να μας εισάγει στο δικό της κόσμο. Η μυσταγωγία ντύνει το πρώτο τραγούδι του δίσκου, Deserted Homes, με τα κρουστά να δίνουν το ρυθμό και την ίδια να μας καλεί σαν Σειρήνα “Come with me, come with me / Nothing is left to see / Come with me, come with me / Closer to mortality”. Δεν αντιστέκομαι και προχωράω στο Dried-Out Cities, το πιο δυνατό και σίγουρο χαρτί για διεθνή αναγνώριση. Πολλοί θα νιώσουν πως το έχουν ξανακούσει. Δυστυχώς, εδώ η σύγκριση με τη Lykke Li είναι αναπόφευκτη. Αυτό, όμως, δε μειώνει στο ελάχιστο τη δυναμική και την ορμή του. Το ομώνυμο Escapism έχει αυτό τον ανέμελο ήχο που υπερτονίζει πως όλα στη ζωή μας είναι εφικτά αλλά τα μεταθέτουμε για αργότερα. Ας χαλαρώσουμε λίγο, δεν είναι κακό. Όχι για πολύ, όμως, αφού με το Dragon επιτακτικά μας ζητά να της απαντήσουμε “Who’s got the key to your heart?”, σχεδόν εκβιαστικά όπως και ο ρυθμός. Δυστυχώς, η έμπνευση διαρκεί για λίγο παρ’ όλα τα 48 λεπτά (περίπου) του δίσκου. Σαν να βιάστηκε να μας αποδείξει ότι έχει κάτι να μας πει και να ακούσουμε. Ή απλώς ό,τι άξιζε το τοποθέτησε από την αρχή και έπειτα … τίποτε, ή σχεδόν τίποτε.
Σε ένα ωκεανό ήχων, όπου τα είδη μπερδεύονται ή μοιάζουν, το να αποκτήσεις τη δική σου μουσική ταυτότητα είναι λίγο δύσκολο. Μπορεί να σε συγκρίνουν με άλλους, εσφαλμένα ή όχι. Το ζητούμενο είναι να παρουσιάσεις μια αξιοπρεπή ολοκληρωμένη δουλειά. Αν δεν μπορείς, δεν είναι κακό. Γι’ αυτό υπάρχουν και τα ep’s. H Fallulah μπορεί να δώσει περισσότερα από αυτά που ακούω. Άλλοι δυσκολεύονται στο δεύτερο η τρίτο τραγούδι, όχι σε album - εννοείται πως η δική μας μουσική βιομηχανία εντάσσεται στο προαναφερθέν ζήτημα!
indie-pop
2. Τι πρέπει να ακούσεις:
Deserted Homes, Dried-Out Cities, Escapism
3. Βαθμολογία:
6/10
Η 28χρονη Maria Aperta ή αλλιώς Fallulah κατάγεται από τη Δανία και, αφού παράτησε τις σπουδές της στο χορό, στράφηκε σε μια άλλη μορφή τέχνης, τη μουσική. Το 2010 υπογράφει συμβόλαιο με την RCA/Sony Music και κυκλοφορεί το πρώτο της δίσκο The Black Cat Neighborhood τυγχάνοντας θερμής υποδοχής από τους συμπατριώτες της. Με τέτοια εμφάνιση σίγουρα δε θα περνούσε απαρατήρητη, γνωρίζουμε πολύ καλά, όμως, ότι χρειάζεται και κάτι παραπάνω για να διεκδικήσει μια ευκαιρία να την ακούσουμε, για παράδειγμα φωνή –εννοείται πως η δική μας εγχώρια μουσική βιομηχανία δεν εντάσσεται στα προαναφερθέντα.
Το 2013 θα είναι η χρονιά της, παρόλο που διανύουμε τον τρίτο μήνα. Δεν προτρέχω. Απλώς ακούω. Κι αυτό που ακούω μου αρέσει. Ο δεύτερος δίσκος κυκλοφορεί και τιτλοφορείται Escapism. Προφητικό θα έλεγα, διότι η δεσποινίς Fallulah βρίσκεται αυτή την περίοδο εκτός συνόρων (Η.Π.Α.) δίνοντας συναυλίες αποκαλύπτοντας ότι μια μικρή χώρα σαν τη Δανία μπορεί να γεννήσει μουσικούς γίγαντες.
Προπομπός του Escapism ήταν το Superfishyality, ένα indie pop άκρως εθιστικό τραγούδι συνοδευόμενο από ένα βίντεοκλιπ-ύμνος του bizzare/freak! Ο καλύτερος τρόπος να μας εισάγει στο δικό της κόσμο. Η μυσταγωγία ντύνει το πρώτο τραγούδι του δίσκου, Deserted Homes, με τα κρουστά να δίνουν το ρυθμό και την ίδια να μας καλεί σαν Σειρήνα “Come with me, come with me / Nothing is left to see / Come with me, come with me / Closer to mortality”. Δεν αντιστέκομαι και προχωράω στο Dried-Out Cities, το πιο δυνατό και σίγουρο χαρτί για διεθνή αναγνώριση. Πολλοί θα νιώσουν πως το έχουν ξανακούσει. Δυστυχώς, εδώ η σύγκριση με τη Lykke Li είναι αναπόφευκτη. Αυτό, όμως, δε μειώνει στο ελάχιστο τη δυναμική και την ορμή του. Το ομώνυμο Escapism έχει αυτό τον ανέμελο ήχο που υπερτονίζει πως όλα στη ζωή μας είναι εφικτά αλλά τα μεταθέτουμε για αργότερα. Ας χαλαρώσουμε λίγο, δεν είναι κακό. Όχι για πολύ, όμως, αφού με το Dragon επιτακτικά μας ζητά να της απαντήσουμε “Who’s got the key to your heart?”, σχεδόν εκβιαστικά όπως και ο ρυθμός. Δυστυχώς, η έμπνευση διαρκεί για λίγο παρ’ όλα τα 48 λεπτά (περίπου) του δίσκου. Σαν να βιάστηκε να μας αποδείξει ότι έχει κάτι να μας πει και να ακούσουμε. Ή απλώς ό,τι άξιζε το τοποθέτησε από την αρχή και έπειτα … τίποτε, ή σχεδόν τίποτε.
Σε ένα ωκεανό ήχων, όπου τα είδη μπερδεύονται ή μοιάζουν, το να αποκτήσεις τη δική σου μουσική ταυτότητα είναι λίγο δύσκολο. Μπορεί να σε συγκρίνουν με άλλους, εσφαλμένα ή όχι. Το ζητούμενο είναι να παρουσιάσεις μια αξιοπρεπή ολοκληρωμένη δουλειά. Αν δεν μπορείς, δεν είναι κακό. Γι’ αυτό υπάρχουν και τα ep’s. H Fallulah μπορεί να δώσει περισσότερα από αυτά που ακούω. Άλλοι δυσκολεύονται στο δεύτερο η τρίτο τραγούδι, όχι σε album - εννοείται πως η δική μας μουσική βιομηχανία εντάσσεται στο προαναφερθέν ζήτημα!