Γεια σας γεια σας!
Η νέα σεζόν ξεκινάει κάθε Σεπτέμβρη κι έτσι αφού κάναμε τις διακοπές μας στα ελληνικά τα μπιτς μπαρς, επιστρέψαμε ανανεωμένοι για να αγωνιστούμε για τα δικαιώματά μας που μας τα στερούνε οι Εξαποδώ.
Πρώτοι απ' όλους οι εκπαιδευτικοί, οι οποίοι συμφωνούν-δε συμφωνούν σε πενθήμερες απεργίες, σκεπτόμενοι πάντα το καλό της νέας γενιάς, έτοιμοι να προστατέψουν το εκπαιδευτικό το σύστημα που τόσα χρόνια δούλευε ρολόι δίνοντας τα εφόδια στη νεολαία μας να αποκτήσει "κριτική ικανότητα" και να ψηφίζει τα κόμματα που όλοι ξέρουμε ή να πηγαίνει στα πανεπιστήμια και να επιλέγει τη μόρφωση και το περιβάλλον που της αξίζει.
#WIN #WIN
Κάποιοι βέβαια επιλέγουν να αγωνιστούν με άλλο τρόπο, λίγο πιο επώδυνο. Λογικά θα είναι βλάκες, δεν εξηγείται αλλιώς. Το διάβασα εδώ
"Νικόλας Σιούτας το όνομά του. Είναι το τελευταίο που ενδιαφέρει. Το πρώτο είναι οι συνήθειές του που έχει το “θράσος” να τις επιβάλλει σε μια ολόκληρη γειτονιά. Τι κάνει αυτός; Μαζί με τους δασκάλους και τους μαθητές του σχολείου, κάπου στη Ν. Σμύρνη, έχουν φτιάξει ένα σχολείο όπου, άκουσον άκουσον, λειτουργούν τα εξής: ταρατσόκηπος με βιολογικούς λαχανόκηπους μαθητών, μετεωρολογικός σταθμός ενταγμένος στο Εθνικό Αστεροσκοπείο, αισθητήρες καταγραφής σεισμών συνεργαζόμενο με το πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, λιοστάσι, σημεία ανακύκλωσης, διαδραστικούς πίνακες, κατοπτρικό τηλεσκόπιο και web radio. Επίσης έχει την απίστευτη συνήθεια να διοργανώνει “αστροβραδιές” όπου τα παιδιά με τη βοήθεια ερασιτεχνών αστρονόμων και τηλεσκοπίων παρατηρούν τα άστρα και μαθαίνουν αστρονομία και όχι ζώδια από το Άστρα και Όραμα. Σα να μην φτάνουν όλα αυτά, διοργανώνει κάθε Σάββατο απόγευμα κινηματογραφικές προβολές στο home cinema του σχολείου για παιδιά και γονείς, με είσοδο ελεύθερη.Το σχολείο γίνεται ένας χώρος χαράς, κεφιού, δημιουργίας και αγάπης για το χώρο."
Ενας άλλος βλαξ, είναι προφανώς και ο Σωκράτης ο Μάλαμας, αυτός ο πουλημένος καλλιτέχνης ο οποίος - αν είναι δυνατόν - ήθελε να αποφασίσει ο ίδιος πως ακριβώς θα παρουσιάσει την παράστασή του ή τελοσπάντων να έχει τη δική του άποψη για κάποια πράγματα και να κρίνει ότι ΔΕΝ θα ανέβουν στη σκηνή κάποιοι κάποιου συλλόγου, να υψώσουν πανό (και όχι πανώ) για τον δίκαιο αγώνα των εκπαιδευτικών. Ντροπή του που είχε διαφορετική άποψη. Καλά έκαναν κι έστειλαν τελικά Δελτίο Τύπου με τον αντικειμενικό τίτλο "Το ξεφτιλίκι του Μάλαμα"
Κάποιοι αποφάσισαν να αγωνιστούν για να αποτραπεί ο πόλεμος στη Συρία γιατί γενικά δεν πειράζει αν πεθαίνουν χιλιάδες άνθρωποι από χημικά, ή πετάνε από τις ταράτσες όσους διαφωνούν με τις απόψεις κάποιων άλλων. Και στο κάτω-κάτω, αυτό γίνεται μακρυά μας και τους σκοτωμούς δεν τους κάνουν μπάτσοι οπότε δε μας νοιάζει και πολύ.
Τέλος, τον πόλεμο θέλει να τον κάνει η τρισκατάρατη η Αμερική οπότε καλό είναι να είμαστε εναντίον του πολέμου. Μόνο στον ταξικό πόλεμο είμαστε υπέρ. Οπότε αποφάσισαν όλοι να προσπαθήσουν έμπρακτα να αποτρέψουν τον πόλεμο, κάνοντας την υπερχρήσιμη ενέργεια της αλλαγής της profile pic τους στο facebook.
Όμως τελικά φαίνεται ότι οι συμβολισμοί δε βοηθούν και πολύ, σε αντίθεση με την ψυχραιμία και τις αντιπροτάσεις (βλ. Ρωσία) οι οποίες μπορούν να φέρουν ένα θετικό αποτέλεσμα, όπως την αποτροπή ενός πολέμου.
Μήπως να σκεφτούμε και εδώ να αφήσουμε επιτέλους τις συμβολικές κινήσεις για ό,τι μας ενοχλεί στην καθημερινότητά μας και να αντιπροτείνουμε;
Τώρα που είπα για τρισκατάρατη Αμερική, το είδατε το νέο ΑιΦόουν που θα αγοράσουμε με μισθούς πείνας;
Επίσης διαβάζοντας για τις μάχες οπαδών δύο διαφορετικών κομμάτων σκέφτομαι ότι ό,τι γίνεται στη Συρία, δεν είναι μακρυά από εμάς. Όταν φτάνουν στο σημείο να προσπαθούν να σκοτώσουν κάποιοι, κάποιους άλλους επειδή απλά έχουν διαφορετική άποψη για τα πράγματα, τότε κάτι δεν πάει καλά. Και αυτό, είναι κάτι που πρέπει να προβληματίσει έντονα τους εκπαιδευτικούς μας. Γιατί απλούστατα, τα φαινόμενα των ημερών μας, δείχνουν ότι όλα αυτά τα χρόνια, κάτι έκαναν λάθος.
Είδα ένα βίντεο που συνδιάζει άψογα τη συμβολική κίνηση με την πράξη: Ο αγώνας ενάντια στο Τράφικινκ. Δείτε το όλο!
Και όλα αυτά, ενώ ο Γιάννης ο Χαρούλης γέμισε δύο βραδιές τον Λυκαβηττό, όταν οι καημένοι σταρ παίζουν με δωρεάν είσοδο στα κλαμπάκια και μετράνε βιούς στο ΓιουτΙούμπ!
Και όλα αυτά, ενώ τυχαία σε ένα σχολείο γεμάτο παιδιά δημοτικού, είδα δύο μπομπιράκια με τις τσαντούλες τους. Το ένα ήταν ξανθομπαμπούρικο και το άλλο μαυρούλι με μπουκλωτά μαλλιά. Ήταν αγκαλιασμένα. Got it?
"Με τα παιδάκια μας στον ώμο
για να μας δείχνουνε το δρόμο"
Γεια τώρα!
Σχετικό θέμα