Ένα από τα στοιχεία που έχουν οι Manic Street Preachers και τους έχει εξασφαλίσει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου είναι ο πολύ ιδιαίτερος τρόπος έκφρασής τους. Μπορούν να μιλούν για την πολιτική αποφεύγοντας τον ξύλινο λόγο και τις κορώνες. Δεν κουνούν το δάχτυλο, ούτε γίνονται διδακτικοί. Και παρόλα αυτά, διδάσκουν. Διδάσκουν ιστορία, ιδεολογία και περνούν τη μοναδική οπτική τους για τον κόσμο και την κοινωνία. Διόλου τυχαία η διαχρονικά μεγαλύτερη επιτυχία τους είναι ένα τραγούδι για τον ισπανικό εμφύλιο. Ένα τραγούδι με σαφή άποψη και στάση απέναντι στο φασισμό που εν προκειμένω εκπροσωπούνταν από το Φράνκο. Και ας μην ξεχνάμε ότι οι Manic Street Preachers είναι Ουαλοί.
Ο φετινός ενδέκατος δίσκος τους (Rewind the Film) προωθήθηκε με πρώτο single το "Show Me the Wonder" που κυκλοφόρησε μέσα στο καλοκαίρι ως προπομπός του. Ωστόσο από την πρώτη ακρόαση του δίσκου κάμποσες μέρες πίσω ένα άλλο τραγούδι κόλλησε στο μυαλό μου. Ένα τραγούδι με υπέροχη μελωδία που ακούγεται σαν ερωτική μπαλάντα. Οι στίχοι δεν είναι απολύτως σαφείς. Αν δεν προσέξεις, αν δεν ξέρεις, ίσως καταλάβεις κάτι τελείως διαφορετικό από το πραγματικό του νόημα. Όχι πως αυτό θα είναι άσχημο. Άλλωστε ο καθένας μας έχει την ευχέρεια να ερμηνεύσει τα έργα τέχνης. Ωστόσο, θεωρώ ότι στους καιρούς που ζούμε και αυτό το μήνυμα των Manic Street Preachers αξίζει να διαδοθεί ως έχει. Και το πώς έχει αποφάσισαν να το δείξουν οι ίδιοι στο βίντεο κλιπ που κυκλοφόρησε την προηγούμενη εβδομάδα, αφού το Anthem for a Lost Cause έμελλε να γίνει το επόμενο single του δίσκου.
Με αρχειακό υλικό από τη Βιβλιοθήκη των Μεταλλωρύχων της Νότιας Ουαλίας του Πανεπιστημίου του Swansea, το βίντεο που σκηνοθέτησε ο Kieran Evans είναι ένα μίνι ντοκιμαντέρ για τη μεγάλη απεργία του 1984 (σημαδιακό έτος!) μέσα από τα μάτια των συντρόφων των μαχόμενων μεταλλωρύχων.
Ένα τραγούδι ύμνος στους χαμένους στόχους μας.
Με την υποσημείωση ότι χαμένοι είναι μόνο οι αγώνες που δεν έγιναν ποτέ.
Ο φετινός ενδέκατος δίσκος τους (Rewind the Film) προωθήθηκε με πρώτο single το "Show Me the Wonder" που κυκλοφόρησε μέσα στο καλοκαίρι ως προπομπός του. Ωστόσο από την πρώτη ακρόαση του δίσκου κάμποσες μέρες πίσω ένα άλλο τραγούδι κόλλησε στο μυαλό μου. Ένα τραγούδι με υπέροχη μελωδία που ακούγεται σαν ερωτική μπαλάντα. Οι στίχοι δεν είναι απολύτως σαφείς. Αν δεν προσέξεις, αν δεν ξέρεις, ίσως καταλάβεις κάτι τελείως διαφορετικό από το πραγματικό του νόημα. Όχι πως αυτό θα είναι άσχημο. Άλλωστε ο καθένας μας έχει την ευχέρεια να ερμηνεύσει τα έργα τέχνης. Ωστόσο, θεωρώ ότι στους καιρούς που ζούμε και αυτό το μήνυμα των Manic Street Preachers αξίζει να διαδοθεί ως έχει. Και το πώς έχει αποφάσισαν να το δείξουν οι ίδιοι στο βίντεο κλιπ που κυκλοφόρησε την προηγούμενη εβδομάδα, αφού το Anthem for a Lost Cause έμελλε να γίνει το επόμενο single του δίσκου.Με αρχειακό υλικό από τη Βιβλιοθήκη των Μεταλλωρύχων της Νότιας Ουαλίας του Πανεπιστημίου του Swansea, το βίντεο που σκηνοθέτησε ο Kieran Evans είναι ένα μίνι ντοκιμαντέρ για τη μεγάλη απεργία του 1984 (σημαδιακό έτος!) μέσα από τα μάτια των συντρόφων των μαχόμενων μεταλλωρύχων.
Ένα τραγούδι ύμνος στους χαμένους στόχους μας.
Με την υποσημείωση ότι χαμένοι είναι μόνο οι αγώνες που δεν έγιναν ποτέ.