1. Τι θα ακούσεις;
electronic, artpop
2. Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
"The Satellites", "Mother Of A Dog", "When I Built This World", "Daddy's Car"
3. Βαθμολογία: 7.4/10
4. Θα σου αρέσει αν σου αρέσουν:
Underworld, Andrew Weatherall, Talking Heads
Αν και τον εκτιμώ σε μεγάλο βαθμό, φαν του Brian Eno δεν μπορώ να πω ότι υπήρξα ποτέ, ούτε έχω εντρυφήσει στη μεγάλη δισκογραφία του. Πρωτοπόρος της ambient και της ηλεκτρονικής μουσικής γενικότερα και σημαντικός παραγωγός των U2, Coldplay και David Bowie μεταξύ άλλων, ο Eno κυκλοφόρησε πρόσφατα δύο άλμπουμ, τα "Someday World" και "High Life", σε συνεργασία με έναν άλλο σπουδαίο, τον frontman των Underworld, Karl Hyde. Έχοντας αρκετά ανολοκλήρωτα κομμάτια στο 'συρτάρι', ο υπερδραστήριος Eno κάλεσε τον Hyde να προσθέσει τις δικές του ιδέες για να μας παρουσιάσουν ένα πολύ ενδιαφέρον αποτέλεσμα.
Το "Someday World" που θα μας απασχολήσει σ' αυτές τις γραμμές ξεκινά με το "The Satellites" να μας βάζει αρμονικά στο κλίμα του δίσκου με τα υπέροχα πνευστά να δίνουν τον τόνο, για να ακολουθήσει το "Daddy's Car" που αποτελεί και το πρώτο single. Το "Man Wakes Up" θα μπορούσε να είναι κομμάτι των LCD Soundsystem έτσι όπως εξελίσσεται πάνω στο σπαστό ρυθμό του, ενώ το "Witness" είναι αυτό που η νωχελική, υπνωτική φωνή του Karl Hyde θυμίζει περιρσότερο την εποχή των Underworld (τι πάει να πει ποιοι είναι οι Underworld, δεν μπορεί να μη θυμάσαι το "Born Slippy", ένα από τα πιο επιδραστικά κομμάτια των 90's!). Το dub-οειδές "Mother Of A Dog" ξεκινά με ένα λιτό, επαναλαμβανόμενο μουσικό μοτίβο που δίνει χώρο στην ερμηνεία του Hyde, για να ακολουθήσει μία σύντομη ελεγχόμενη έκρηξη προτού επιστρέψει στην ψυχεδελική απλότητά του. Η κορύφωση έρχεται με το "When I Built This World" που, αφού ξεκινά υποτονικά και κάνει ένα jazz πέρασμα, μεταμορφώνεται σε ένα balearic ύμνο που σε ωθεί να χορεύεις ξυπόλητος στον εμβατηριακό ρυθμό του.
Το "Someday World" είναι ένας ζωντανός, μοντέρνος δίσκος, με πολλές αναφορές στο παρελθόν βέβαια. Πέρα από τις δουλειές των δύο καλλιτεχνών των οποίων η επιρροή είναι προφανής, φέρνει αρκετά στον ήχο και άλλων γκρουπ, όπως των Talking Heads, και ιδίως στη συνεργασία του David Byrne με την St. Vincent, το "Love This Giant" του 2012. Είναι πάντως ένα άλμπουμ ό,τι πρέπει για ακροάσεις στο μπαλκόνι, εκεί που τελειώνει το καλοκαίρι κι έρχεται ο Σεπτέμβρης.
electronic, artpop
2. Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
"The Satellites", "Mother Of A Dog", "When I Built This World", "Daddy's Car"
3. Βαθμολογία: 7.4/10
4. Θα σου αρέσει αν σου αρέσουν:
Underworld, Andrew Weatherall, Talking Heads
Αν και τον εκτιμώ σε μεγάλο βαθμό, φαν του Brian Eno δεν μπορώ να πω ότι υπήρξα ποτέ, ούτε έχω εντρυφήσει στη μεγάλη δισκογραφία του. Πρωτοπόρος της ambient και της ηλεκτρονικής μουσικής γενικότερα και σημαντικός παραγωγός των U2, Coldplay και David Bowie μεταξύ άλλων, ο Eno κυκλοφόρησε πρόσφατα δύο άλμπουμ, τα "Someday World" και "High Life", σε συνεργασία με έναν άλλο σπουδαίο, τον frontman των Underworld, Karl Hyde. Έχοντας αρκετά ανολοκλήρωτα κομμάτια στο 'συρτάρι', ο υπερδραστήριος Eno κάλεσε τον Hyde να προσθέσει τις δικές του ιδέες για να μας παρουσιάσουν ένα πολύ ενδιαφέρον αποτέλεσμα.
Το "Someday World" που θα μας απασχολήσει σ' αυτές τις γραμμές ξεκινά με το "The Satellites" να μας βάζει αρμονικά στο κλίμα του δίσκου με τα υπέροχα πνευστά να δίνουν τον τόνο, για να ακολουθήσει το "Daddy's Car" που αποτελεί και το πρώτο single. Το "Man Wakes Up" θα μπορούσε να είναι κομμάτι των LCD Soundsystem έτσι όπως εξελίσσεται πάνω στο σπαστό ρυθμό του, ενώ το "Witness" είναι αυτό που η νωχελική, υπνωτική φωνή του Karl Hyde θυμίζει περιρσότερο την εποχή των Underworld (τι πάει να πει ποιοι είναι οι Underworld, δεν μπορεί να μη θυμάσαι το "Born Slippy", ένα από τα πιο επιδραστικά κομμάτια των 90's!). Το dub-οειδές "Mother Of A Dog" ξεκινά με ένα λιτό, επαναλαμβανόμενο μουσικό μοτίβο που δίνει χώρο στην ερμηνεία του Hyde, για να ακολουθήσει μία σύντομη ελεγχόμενη έκρηξη προτού επιστρέψει στην ψυχεδελική απλότητά του. Η κορύφωση έρχεται με το "When I Built This World" που, αφού ξεκινά υποτονικά και κάνει ένα jazz πέρασμα, μεταμορφώνεται σε ένα balearic ύμνο που σε ωθεί να χορεύεις ξυπόλητος στον εμβατηριακό ρυθμό του.
Το "Someday World" είναι ένας ζωντανός, μοντέρνος δίσκος, με πολλές αναφορές στο παρελθόν βέβαια. Πέρα από τις δουλειές των δύο καλλιτεχνών των οποίων η επιρροή είναι προφανής, φέρνει αρκετά στον ήχο και άλλων γκρουπ, όπως των Talking Heads, και ιδίως στη συνεργασία του David Byrne με την St. Vincent, το "Love This Giant" του 2012. Είναι πάντως ένα άλμπουμ ό,τι πρέπει για ακροάσεις στο μπαλκόνι, εκεί που τελειώνει το καλοκαίρι κι έρχεται ο Σεπτέμβρης.