Με τον λιτό και συνάμα τόσο δυνατό τίτλο «Να΄μαστε μαζί» ξεκίνησαν ο Απόστολος Ρίζος με την Ευτυχία Μητρίτσα την Πέμπτη που μας πέρασε, ένα κύκλο συναυλιών που λαμβάνει χώρα στο Club του Σταυρού του Νότου. Μια μουσική σύμπραξη, ένα μελωδικό δέσιμο και μια αγκαλιά τεράστια που χωρούσε όλο το κοινό.
Τη ζεστασιά και το νόημα του τίτλου τα βιώσαμε εξαρχής, από το πρώτο κιόλας ομώνυμο τραγούδι, ένα πανέμορφο ντουέτο που χάραξε την πορεία της βραδιάς. Οι δύο ταλαντούχοι ερμηνευτές συναντήθηκαν για πρώτη φορά επί σκηνής, μα το συνταίριασμα των φωνών και των μουσικών ιδιοσυγκρασιών τους ήταν τέτοιο που νιώσαμε πως συνυπάρχουν για χρόνια. Συνέχισαν με τραγούδια μεγάλων ερμηνευτών όπως το «Σου μιλώ και κοκκινίζεις» του Διονύση Σαββόπουλου και το «Να μ’αγαπάς» της Ελένης Τσαλιγοπούλου κι έπειτα η Ευτυχία είπε λίγα λόγια για το «Σωσίβιο», τον καινούργιο δίσκο που έχει ετοιμάσει σε συνεργασία με τον Κώστα Μπουντούρη. Πρόκειται για μια αξιόλογη δουλειά με πολύ όμορφα τραγούδια, αφού είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε μερικά από αυτά και μας έκαναν μεγάλη εντύπωση όπως το «Η ζωή ακόμα αντέχει» και το ομώνυμο του δίσκου.
Η απίστευτη και μοναδική χροιά του Απόστολου Ρίζου, η ευγενικά ερωτεύσιμη παρουσία του και η γοητευτική βραχνάδα της φωνής του, μπορούν να σε λυγίσουν. Έτσι ακριβώς μας λύγισαν και στο κομμάτι «Μέτρησα», εκτέλεση την οποία ομολογώ πως προτιμώ να ακούω από το δικό του μελωδικό στόμα. Όταν τραγουδάει κομμάτια των οποίων δεν είναι ο «πατέρας», καταφέρνει με έναν περίτεχνο τρόπο να τα κάνει δικά του. Ακούσαμε το «Σώπα κι άκουσε» (Ελέ
νη Τσαλιγοπούλου), τη «Μοναξιά του σχοινοβάτη» (α/φοι Κατσιμίχα), καθώς και το «Γράμμα σε ένα ποιητή» (Δημήτρης Ζερβουδάκης) σε ποίηση του μεγάλου Νίκου Καββαδία.
Συνέχεια με το δικό του «Σ’ αυτή τη χώρα», το οποίο αγάπησα από την πρώτη στιγμή που το άκουσα και θα περιλαμβάνεται στο νέο του δίσκο που περιμένουμε με ανυπομονησία, προλογίζοντάς το ως εξής : «Κανείς δεν βρέθηκε να μας σώσει σ’ αυτόν τον τόπο που οδεύει προς κάτι αφιλόξενο…». Είναι πολύ όμορφο και εποικοδομητικό να σου προσφέρουν σε συναυλίες νέες προτάσεις, πρόσφατες δημιουργίες, φρέσκο υλικό. Καινούργιο ήταν, επίσης, το «Σκυλί αδέσποτο» και ένα πολύ όμορφο κομμάτι στο οποίο ο Απόστολος δεν έχει ακόμα αποφασίσει τον τίτλο: «Το ψάρι» ή «Απόχη» ή «Γυάλινα φτερά». Το πρόγραμμα ήταν πάρα πολύ καλό και ποικίλο, αγγίζοντας μια μεγάλη γκάμα τραγουδιών. Κομμάτια από την προσωπική τους δισκογραφία αλλά και από διάφορους καλλιτέχνες, συν άλλα που ακολούθησαν μετά το διάλειμμα και ανήκουν σε ένα πιο λαϊκότροπο ρυθμό. Η Ευτυχία Μητρίτσα μάς μάγεψε με τον λυγμό, το πάθος και την έκφρασή της σε όλα τα κομμάτια, μα ιδιαίτερα στο παραδοσιακό «Ο Χάρος».
Οι εναλλαγές των οργάνων εμπλούτιζαν το βράδυ και τα ακούσματά μας, από την κιθάρα στη φυσαρμόνικα και από το πιάνο στο ακορντεόν. Παράλληλα, η καλά δουλεμένη ορχήστρα έδινε παλμό και «πείραζε» το ρυθμό μερικών κομματιών με πολύ εύστοχο τρόπο. Συγκινηθήκαμε όταν ο Απόστολος αφιέρωσε το «Μ’αναμμένα τσιγάρα» στον αδικοχαμένο δημιουργό του, Μιχάλη Τούμπουρο, καθώς και στην εκτέλεση του «Μοναξιά χιλιάδες φύλλα» γιατί είναι τραγούδι το οποίο ακούγεται τόσο σπάνια σε live εμφανίσεις. Οι εκπλήξεις συνεχίστηκαν με το «Κρύψου μέρα», ακυκλοφόρητο κομμάτι του Απόστολου Ρίζου, και το «Βγάλ΄ το από μέσα σου» της Ευτυχίας Μητρίτσα. Το πρόγραμμα έκλεισε με αγαλλίαση και αγνότητα, τραγουδώντας το «Μη φύγεις», τις «Μέλισσες» (Φωτεινή Βελεσιώτου) και το υπέροχο ντουέτο στο «Άγιος ο Έρωτας» του Γιώργου Ανδρέου.
Ο Απόστολος Ρίζος και η Ευτυχία Μητρίτσα αποτέλεσαν για μένα ένα από τα καλύτερα σχήματα της φετινής χρονιάς, που μέσα σε τρεις ώρες μπορούν να σε λυτρώσουν. Με μια ελάχιστη απουσία από τη σκηνή επέστρεψαν για να μας χαρίσουν ένα εξαγνιστικό τέλος με το «Τι να θυμηθώ» και τη «Φυσαλίδα» ανάμεσα στις «Προσωπικές οπτασίες» των αδερφών Κατσιμίχα και το «Αληθινή αγάπη» που ακαπέλα απέδωσε η Ευτυχία. Μια μουσική συνάντηση που κανείς δε θα ‘πρεπε να χάσει!
Παίζουν:
Νίκος Κασσαβέτης / τύμπανα
Θοδωρής Κουέλης / ηλεκτρικό κοντραμπάσο
Κώστας Μιχαλός / κιθάρες
Ευτυχία Μητρίτσα / πιάνο, ακορντεόν
Απόστολος Ρίζος / κιθάρα, φυσαρμόνικα
Τη ζεστασιά και το νόημα του τίτλου τα βιώσαμε εξαρχής, από το πρώτο κιόλας ομώνυμο τραγούδι, ένα πανέμορφο ντουέτο που χάραξε την πορεία της βραδιάς. Οι δύο ταλαντούχοι ερμηνευτές συναντήθηκαν για πρώτη φορά επί σκηνής, μα το συνταίριασμα των φωνών και των μουσικών ιδιοσυγκρασιών τους ήταν τέτοιο που νιώσαμε πως συνυπάρχουν για χρόνια. Συνέχισαν με τραγούδια μεγάλων ερμηνευτών όπως το «Σου μιλώ και κοκκινίζεις» του Διονύση Σαββόπουλου και το «Να μ’αγαπάς» της Ελένης Τσαλιγοπούλου κι έπειτα η Ευτυχία είπε λίγα λόγια για το «Σωσίβιο», τον καινούργιο δίσκο που έχει ετοιμάσει σε συνεργασία με τον Κώστα Μπουντούρη. Πρόκειται για μια αξιόλογη δουλειά με πολύ όμορφα τραγούδια, αφού είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε μερικά από αυτά και μας έκαναν μεγάλη εντύπωση όπως το «Η ζωή ακόμα αντέχει» και το ομώνυμο του δίσκου.Η απίστευτη και μοναδική χροιά του Απόστολου Ρίζου, η ευγενικά ερωτεύσιμη παρουσία του και η γοητευτική βραχνάδα της φωνής του, μπορούν να σε λυγίσουν. Έτσι ακριβώς μας λύγισαν και στο κομμάτι «Μέτρησα», εκτέλεση την οποία ομολογώ πως προτιμώ να ακούω από το δικό του μελωδικό στόμα. Όταν τραγουδάει κομμάτια των οποίων δεν είναι ο «πατέρας», καταφέρνει με έναν περίτεχνο τρόπο να τα κάνει δικά του. Ακούσαμε το «Σώπα κι άκουσε» (Ελέ
νη Τσαλιγοπούλου), τη «Μοναξιά του σχοινοβάτη» (α/φοι Κατσιμίχα), καθώς και το «Γράμμα σε ένα ποιητή» (Δημήτρης Ζερβουδάκης) σε ποίηση του μεγάλου Νίκου Καββαδία. Συνέχεια με το δικό του «Σ’ αυτή τη χώρα», το οποίο αγάπησα από την πρώτη στιγμή που το άκουσα και θα περιλαμβάνεται στο νέο του δίσκο που περιμένουμε με ανυπομονησία, προλογίζοντάς το ως εξής : «Κανείς δεν βρέθηκε να μας σώσει σ’ αυτόν τον τόπο που οδεύει προς κάτι αφιλόξενο…». Είναι πολύ όμορφο και εποικοδομητικό να σου προσφέρουν σε συναυλίες νέες προτάσεις, πρόσφατες δημιουργίες, φρέσκο υλικό. Καινούργιο ήταν, επίσης, το «Σκυλί αδέσποτο» και ένα πολύ όμορφο κομμάτι στο οποίο ο Απόστολος δεν έχει ακόμα αποφασίσει τον τίτλο: «Το ψάρι» ή «Απόχη» ή «Γυάλινα φτερά». Το πρόγραμμα ήταν πάρα πολύ καλό και ποικίλο, αγγίζοντας μια μεγάλη γκάμα τραγουδιών. Κομμάτια από την προσωπική τους δισκογραφία αλλά και από διάφορους καλλιτέχνες, συν άλλα που ακολούθησαν μετά το διάλειμμα και ανήκουν σε ένα πιο λαϊκότροπο ρυθμό. Η Ευτυχία Μητρίτσα μάς μάγεψε με τον λυγμό, το πάθος και την έκφρασή της σε όλα τα κομμάτια, μα ιδιαίτερα στο παραδοσιακό «Ο Χάρος».
Οι εναλλαγές των οργάνων εμπλούτιζαν το βράδυ και τα ακούσματά μας, από την κιθάρα στη φυσαρμόνικα και από το πιάνο στο ακορντεόν. Παράλληλα, η καλά δουλεμένη ορχήστρα έδινε παλμό και «πείραζε» το ρυθμό μερικών κομματιών με πολύ εύστοχο τρόπο. Συγκινηθήκαμε όταν ο Απόστολος αφιέρωσε το «Μ’αναμμένα τσιγάρα» στον αδικοχαμένο δημιουργό του, Μιχάλη Τούμπουρο, καθώς και στην εκτέλεση του «Μοναξιά χιλιάδες φύλλα» γιατί είναι τραγούδι το οποίο ακούγεται τόσο σπάνια σε live εμφανίσεις. Οι εκπλήξεις συνεχίστηκαν με το «Κρύψου μέρα», ακυκλοφόρητο κομμάτι του Απόστολου Ρίζου, και το «Βγάλ΄ το από μέσα σου» της Ευτυχίας Μητρίτσα. Το πρόγραμμα έκλεισε με αγαλλίαση και αγνότητα, τραγουδώντας το «Μη φύγεις», τις «Μέλισσες» (Φωτεινή Βελεσιώτου) και το υπέροχο ντουέτο στο «Άγιος ο Έρωτας» του Γιώργου Ανδρέου.Ο Απόστολος Ρίζος και η Ευτυχία Μητρίτσα αποτέλεσαν για μένα ένα από τα καλύτερα σχήματα της φετινής χρονιάς, που μέσα σε τρεις ώρες μπορούν να σε λυτρώσουν. Με μια ελάχιστη απουσία από τη σκηνή επέστρεψαν για να μας χαρίσουν ένα εξαγνιστικό τέλος με το «Τι να θυμηθώ» και τη «Φυσαλίδα» ανάμεσα στις «Προσωπικές οπτασίες» των αδερφών Κατσιμίχα και το «Αληθινή αγάπη» που ακαπέλα απέδωσε η Ευτυχία. Μια μουσική συνάντηση που κανείς δε θα ‘πρεπε να χάσει!
Παίζουν:
Νίκος Κασσαβέτης / τύμπανα
Θοδωρής Κουέλης / ηλεκτρικό κοντραμπάσο
Κώστας Μιχαλός / κιθάρες
Ευτυχία Μητρίτσα / πιάνο, ακορντεόν
Απόστολος Ρίζος / κιθάρα, φυσαρμόνικα