Συναντήσαμε την Ερωφίλη στον "Ακροβάτη" του Μεταξουργείου για να την γνωρίσουμε και από κοντά! Το θέλαμε καιρό, το χαρήκαμε περισσότερο!
Με τι δακρύσατε τελευταία φορά;
Δακρύζω εύκολα! Δακρύζω όταν ακούσω ότι κάτι κάναμε για καλό... μία καλή πράξη, απ τις σπάνιες ειδήσεις στην τηλεόραση... Με μια καλή μουσική! Την τελευταία φορά που δάκρυσα ήταν στον "Ακροβάτη". Στα πλαίσια ενός φεστιβάλ που γίνεται εδώ, "Το μικρό Παρίσι", άκουσα τον Κυριάκο Γκουβέντα να παίζει με έξι βιολιά και όπως περπατούσαν ανάμεσα στον κόσμο και τραγουδούσαν το "Μενεξέδες και ζουμπούλια" ήταν απλά μαγικά ... συγκινήθηκα... Μετέπειτα το συμπεριελάβαμε στο πρόγραμμά μας με την Καλλιόπη Βέττα .
Αν μπορούσατε να γυρίσετε πίσω στο χρόνο, θα θέλαμε να μας πείτε ένα πράγμα που θα κάνατε αλλιώς και ένα που θα κρατούσατε, σαν του οφθαλμού την κόρη, απείραχτο.
Δεν θα σταματούσα τον χορό, γιατί έκανα από μικρή και δεν θα ήθελα να χάσω την ομορφιά της διδασκαλίας του. Είναι κάτι που μου λείπει και θα ήθελα να μην το έχω χάσει! Αυτά που δεν θα άλλαζα με τίποτα είναι τα παιδικά μου χρόνια στην Κρήτη και τον άνθρωπο μου με τον οποίο συμπορευόμαστε πολλά χρόνια και με στηρίζει σε όλες μου τις επιλογές.
Κάποιοι λένε πως η ερμηνεία βρίσκεται ανάμεσα από τις λέξεις. Πόσο κοντά νιώθετε σε αυτό και πόσο αλήθεια είναι για την Ερωφίλη;
Αυτό που προσέχω κυρίως στα τραγούδια που επιλέγω να πω είναι ο στίχος. Άλλωστε "εν αρχή ήν ο λόγος" και μετέπειτα η μουσική. Νομίζω ότι αυτά τα τραγούδια που με συγκινούν, αυτά μπορώ να τραγουδάω και καλύτερα.
Αν δίναμε τόπο στη στοργή...;
Ελπίζω ότι θα ήμασταν όλοι καλύτεροι άνθρωποι. Αν αντιμετωπίζαμε τα πράγματα με περισσότερη αγάπη και φροντίδα, νομίζω ότι θα είμαστε καλύτερα και στις προσωπικές μας σχέσεις και στο περιβάλλον της εργασίας μας, να καταλαβαίναμε πιο εύκολα τον άλλον.
Ο φόβος τι θέση έχει στη ζωή ενός καλλιτέχνη ως προς τη δημιουργική του φύση;
Ο φόβος είναι δημιουργικός! Θα σου αναφέρω το εξής. Μου ζήτησαν να γράψω τη μουσική ενός παιδικού παραμυθιού – Ψαρόσουπα λέγεται- του Γιώργου Λεμπέση και όταν την έγραψα πίστευα ότι δεν θα μπορέσω να ξαναγράψω σε άλλο παραμύθι μουσική. Μέχρι που τελικά... πρόσφατα ανακάλυψα ότι μπορώ, διότι έγραψα τη μουσική και σε ένα ακόμα παραμύθι..
Η μουσική και οι μουσικοί, κατά την γνώμη σας, τη δύσκολη αυτή περίοδο που διανύει η χώρα μας, μπορούν να παίξουν κάποιο σοβαρό ρόλο πέραν του ψυχαγωγικού και της παρατήρησης;
Η ιστορία έχει δείξει πως ναι! Η μουσική μπορεί να περάσει πολλά μηνύματα. Οφείλουμε ως μουσικοί να είμαστε παρόντες όπου χρειαζόμαστε για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Η μουσική, θέλω να πιστεύω, μπορεί να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους.
Τί σας φέρνει ο χρόνος που περνά και τί σας παίρνει πίσω; Είναι φονιάς ή δάσκαλος;
Συνήθως είναι δάσκαλος, διότι μαθαίνεις να μην επαναλαμβάνεις τα λάθη του παρελθόντος. Από την άλλη πλευρά μας παίρνει και πράγματα που τα χάνουμε εντελώς. Συνεπώς είναι μια περίεργη σχέση, στην οποία πρέπει να συμβιβαστούμε. Αυτή είναι η λειτουργία του χρόνου! Κάτι μας παίρνει και κάτι μας αφήνει!
Ποιος στίχος σας έχει "στοιχειώσει" μέχρι σήμερα;
Ένας πολύ αγαπημένος μου στίχος είναι από το "Να μ' αγαπάς" της Λίνας Νικολακοπούλου που το τραγουδήσαμε ως Τρίφωνο, που λέει : "Να με κρατάς αγκαλιά σφιχτά γιατί μου πήρε πολλά το ΄07", γιατί το 2007 έχασα ένα πάρα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο. Όμως, το 2007 ως Τρίφωνο μας έδωσε ένα υπέροχο τραγούδι όπως αυτό.
Τι δημιουργείτε αυτή την περίοδο και ποια είναι τα σχέδια σας για το χειμώνα;
Αυτή την περίοδο συνεργάζομαι με την Καλλιόπη Βέττα σε παραστάσεις στο "Χαμάμ" για τα Σάββατα του Νοεμβρίου και ενδεχομένως όχι μόνο. Έχουμε ετοιμάσει ένα πολύ ωραίο πρόγραμμα οι δυο μας, με τίτλο "Τραγούδια γένους θηλυκού", το οποίο συμπεριλαμβάνει τραγούδια από τους προσωπικούς μας δίσκους και τραγούδια από το σύνολο της ελληνικής μουσικής που αγαπάμε. Παράλληλα, συνεχίζω την συνεργασία μου με το "Ρυθμός stage" και έχω την επιμέλεια προγράμματος του Σαββάτου για τον "Ακροβάτη". Έχουν ξεκινήσει στο θέατρο "Ακροπόλ" οι παραστάσεις της "Ψαρόσουπας" του Γιώργου Λεμπέση από τις 2 Νοεμβρίου και οι οποίες πραγματοποιούνται κάθε Σάββατο. Πρωταγωνιστεί ο Ρένος Χαραλαμπίδης, η Σοφία Κουρτίδου και 8 υπέροχοι νέοι ηθοποιοί. Έχω γράψει και τη μουσική σε ένα άλλο θεατρικό παραμύθι που λέγεται "Ο εγωιστής γίγαντας και η αγάπη του". Είναι μια διασκευή της Κωνσταντίνας Βαρσάμη στο γνωστό παραμύθι του ''εγωιστή γίγαντα'' του Όσκαρ Ουάιλντ. Θα πάιζεται για 40 μέρες στην Τεχνόπολη στο Γκάζι, δίνοντας 3 παραστάσεις την ημέρα μικρής διάρκειας, περίπου 40 λεπτών. Έχω κάνει αρκετές συμμετοχές σε δίσκους φίλων, όπως το "Είμαι γυναίκα" σε μουσική Κώστα Φαλκώνη και στίχους Χρήστου Γ. Παπαδόπουλου. Τέλος, έχουμε επιλέξει τραγούδια για τον επόμενο δίσκο. Ο χρόνος θα δείξει με ποιο τρόπο θα κυκλοφορήσουν αυτά.
Θα θέλαμε να σας ζητήσουμε μια ερώτηση για την επόμενη συνέντευξή μας, που θα είναι με τον κ. Γιάννη Κότσιρα.
Θα ήθελα να ρωτήσω, αν παρόλα τα χρόνια που τραγουδάς αισθάνεσαι ότι κάτι σου λείπει σε επίπεδο συνεργασίας και τραγουδιών;