Η στήλη ζήλεψε το μάζεμα του Δημήτρη Αντωνόπουλου (κλικ) και είπε να το κάνει επί το... ελληνικότερον. Να δούμε τελικά αυτή η στέπα του ελληνικού τραγουδιού είναι άνυδρη, αχανής και μονότονη ή γεμάτη γοητεία και ευχάριστες εκπλήξεις; Επικεντρώνομαι μόνο σε δίσκους με νέο υλικό. Για τους υπόλοιπους ίσως επανέλθω. Πάμε να δούμε 8 δισκάκια που ξεχώρισα στο πρώτο εξάμηνο της χρονιάς:
1. Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης / Μαρία Παπαγεωργίου - Όμορφοι και ηττημένοι: Απ’ τις λίγες φορές που οι προσδοκίες μου δεν διαψεύστηκαν ούτε στο ελάχιστο! Η νέα γενιά είναι εδώ, έχει λόγο, έχει λιγότερα από 700 ευρώ στην τσέπη, έχει επιρροές πολλές, μελοποιεί ακόμα και Σεφέρη και έχει και ερμηνεύτριες σπουδαίες σαν την Παπαγεωργίου.
2. Καραμουρατίδης / Ευαγγελάτος / Μποφίλιου - Εισιτήρια διπλά: Δίσκος με όμορφες, ρέουσες μελωδίες, με ρετρό διάθεση, αλλά διεισδυτικό λόγο και την Μποφίλιου σε σπουδαίες ερμηνευτικές στιγμές. Τα είπαμε αναλυτικότερα εδώ.
3. Παύλος Παυλίδης & The B-Movies - Αυτό το πλοίο που όλο φτάνει: Η απόδειξη του πώς γίνεται με τα ίδια υλικά να φτιάξεις κάτι ενδιαφέρον. Ο πιο φωτεινός Παυλίδης της solo πορείας του.
4. Δημήτρης Μητσοτάκης & Οι Ευδαίμονες: Η "έντεχνη" στροφή του πάλαι ποτέ ηγέτη των Ενδελέχεια. Ενδιαφέρουσες ακροβασίες σε jazz, έντεχνο και παραδοσιακο ύφος. Δεν είναι μόνο το γλυκύτατο Αν που αξίζει μέσα στο όμορφο αυτό δισκάκι...
5. Δημήτρης Καρράς - Αστιβή: Η ήρεμη δύναμη. Βρήκε τις κατάλληλες φωνές για τα τραγούδια στα οποία δεν έβαλε τη δική του. Στην αρχή δεν με "έψησε" ο δίσκος, αλλά τελικά ανακάλυψα ιδιαίτερη θεματολογία σε κάποια κομμάτια και δροσερά, χαμηλότονα τραγουδάκια πλάι σε αριστουργήματα με παραδοσιακό χρώμα (σαν κι αυτό...).
6. Λεωνίδας Μαριδάκης - Σε βάθος δρόμου: Ταξιδιάρικος, σαν soundtrack καλού road movie ο δεύτερος δίσκος του Μαριδάκη. Μουσικός κοσμοπολιτισμός, με γεμάτες χρώματα συνθέσεις και διάθεση φυγής...
7. Σπύρος Γραμμένος - Λίγο πριν τα τιράντα: Σοβαροφάνεια τέλος! Η ανατρεπτική ματιά, το χιούμορ, ο αυτοσαρκασμός, η κριτική χωρίς κηρύγματα. Η σπορά του Άσιμου και του Πανούση καρπίζει...
8. Νίκος Χαλβατζής - Γκόλεμ: Ένα σύμπαν ήχων και νοημάτων με τους δικούς του νόμους κίνησης. Πολύ μπροστά για ακόμη μια φορά...
1. Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης / Μαρία Παπαγεωργίου - Όμορφοι και ηττημένοι: Απ’ τις λίγες φορές που οι προσδοκίες μου δεν διαψεύστηκαν ούτε στο ελάχιστο! Η νέα γενιά είναι εδώ, έχει λόγο, έχει λιγότερα από 700 ευρώ στην τσέπη, έχει επιρροές πολλές, μελοποιεί ακόμα και Σεφέρη και έχει και ερμηνεύτριες σπουδαίες σαν την Παπαγεωργίου.
2. Καραμουρατίδης / Ευαγγελάτος / Μποφίλιου - Εισιτήρια διπλά: Δίσκος με όμορφες, ρέουσες μελωδίες, με ρετρό διάθεση, αλλά διεισδυτικό λόγο και την Μποφίλιου σε σπουδαίες ερμηνευτικές στιγμές. Τα είπαμε αναλυτικότερα εδώ.
3. Παύλος Παυλίδης & The B-Movies - Αυτό το πλοίο που όλο φτάνει: Η απόδειξη του πώς γίνεται με τα ίδια υλικά να φτιάξεις κάτι ενδιαφέρον. Ο πιο φωτεινός Παυλίδης της solo πορείας του.
4. Δημήτρης Μητσοτάκης & Οι Ευδαίμονες: Η "έντεχνη" στροφή του πάλαι ποτέ ηγέτη των Ενδελέχεια. Ενδιαφέρουσες ακροβασίες σε jazz, έντεχνο και παραδοσιακο ύφος. Δεν είναι μόνο το γλυκύτατο Αν που αξίζει μέσα στο όμορφο αυτό δισκάκι...5. Δημήτρης Καρράς - Αστιβή: Η ήρεμη δύναμη. Βρήκε τις κατάλληλες φωνές για τα τραγούδια στα οποία δεν έβαλε τη δική του. Στην αρχή δεν με "έψησε" ο δίσκος, αλλά τελικά ανακάλυψα ιδιαίτερη θεματολογία σε κάποια κομμάτια και δροσερά, χαμηλότονα τραγουδάκια πλάι σε αριστουργήματα με παραδοσιακό χρώμα (σαν κι αυτό...).
6. Λεωνίδας Μαριδάκης - Σε βάθος δρόμου: Ταξιδιάρικος, σαν soundtrack καλού road movie ο δεύτερος δίσκος του Μαριδάκη. Μουσικός κοσμοπολιτισμός, με γεμάτες χρώματα συνθέσεις και διάθεση φυγής...
7. Σπύρος Γραμμένος - Λίγο πριν τα τιράντα: Σοβαροφάνεια τέλος! Η ανατρεπτική ματιά, το χιούμορ, ο αυτοσαρκασμός, η κριτική χωρίς κηρύγματα. Η σπορά του Άσιμου και του Πανούση καρπίζει...
8. Νίκος Χαλβατζής - Γκόλεμ: Ένα σύμπαν ήχων και νοημάτων με τους δικούς του νόμους κίνησης. Πολύ μπροστά για ακόμη μια φορά...
Σχετικό θέμα