Δεν είμαι ακροατής της μέταλ μουσικής. Ως «ροκάς» που σέβεται τον εαυτό του, έχω ακούσει τα απαραίτητα, άντε και κατιτίς παραπάνω. Έχω κι εγώ τις αδυναμίες μου όμως. Θα πρέπει να ήταν 1997 όταν φίλος μού δίνει αντιγραμμένο CD και μου λέει: «Άκου και τούτο εδώ, θα σου αρέσει!».
Τα άκουσα και το ξανάκουσα. Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν κάποιο ξένο συγκρότημα (είπαμε, αντιγραμμένο το CD). Οι Fortress Under Siege, όμως, είναι Έλληνες, οι οποίοι πρεσβεύουν ότι καλύτερο έχει η ελληνική μέταλ σκηνή στο power metal.
Ήμουν λοιπόν αποφασισμένος να τους δω κι από κοντά μια που θα έπαιζαν μαζί με τους old school Γερμανούς power μεταλάδες Scanner. Δύο σε ένα δηλαδή.
Με τα δύο συγκροτήματα να ανήκουν στην ίδια δισκογραφική, Rock of Angels Records, και με νέους δίσκους και για τα δύο στις αποσκευές τους, μια περιοδεία στην Ελλάδα που έχει φανατικό κοινό στην μέταλ μουσική, ήταν μια υπέροχη ιδέα.
Βρέθηκα λοιπόν στο Κύτταρο Κυριακή βράδυ παρέα με φίλους μεταλάδες που ήρθαν από κάθε γωνιά της Αττικής και όχι μόνο (μια παρέα ήρθε από Κόρινθο). Θεωρώ τους μεταλάδες, πάσης φύσεως, το πιο πιστό και έντιμο κοινό, που κυκλοφορεί ανάμεσά μας και εξηγώ αμέσως γιατί: πάντα η μουσική αυτή δεν ήταν mainstream – ακόμα κι όταν οι Iron Maiden, οι Helloween, οι Metallica, οι Manowar (ενδεικτικές οι αναφορές) γέμιζαν στάδια, αρένες, πάρκα, κάστρα κι ό,τι άλλο, η μουσική τους δεν παιζόταν σε ραδιόφωνα, τηλεόραση κι άλλα μέσα στην ίδια έκταση που παιζόταν άλλες, πιο συμβατικές μουσικές επιλογές και επιτυχίες. Στηρίζουν πάντα τη συγκεκριμένη μουσική σκηνή, δίνοντας βροντερό παρόν στις συναυλίες του είδους, αγοράζουν αυθεντικά είδη (δίσκους, CD, μπλούζες) και, τελευταίο κι αγαπημένο, κρατάνε υψηλά και σταθερά τον «κώδικα ενδυμασίας» από τα μέσα του ‘80, κάτι που εγώ σέβομαι απεριόριστα!
Στα καθαρά μουσικά όμως: Την αρχή έκαναν οι Αθηναίοι Illusive Mirrors, δίνοντας έναυσμα για χειροκρότημα. Με πολλή ενέργεια και πάθος. Κρατώ ως πολύ καλή στιγμή τη διασκευή στο “Wicked Game” του Chris Isaac.
Με το κοινό να πληθαίνει, οι Fortress Under Siege ανέβηκαν αποφασισμένοι να μην μας αφήσουμε να πάρουμε ανάσα: “Soldier Boy” από τον πρώτο τους δίσκο, και χαμός... Με αρκετά τραγούδια, στη συνέχεια, από το τελευταίο τους άλμπουμ “Envy” (το οποίο έχει εισπράξει διθυραμβικές κριτικές), η μουσική καταιγίδα συνεχίστηκε… “Ride The Thunder” (προσωπικά από τα αγαπημένα μου) κι όσο έβλεπα τον κόσμο να σείεται, τόσο πορωνόμουν κι εγώ! Ευτυχώς που το “Faithless” σήμανε την λήξη της εμφάνισης των Fortress, γιατί είμαι και σε ηλικία που τα εμφράγματα είναι συχνά!
Μετά τις απαραίτητες ανάσες για εμένα και τις αλλαγές στο stage για το επόμενο συγκρότημα, οι Scanner, μετά από εννιά ολόκληρα χρόνια ήρθαν ξανά σε επαφή με το φανατικό κοινό της Αθήνας.
Είσοδος με το “The Earth Song” και το κοινό άλλο που δεν ήθελε για να ξεσπάσει σε χειροκροτήματα. Πληθωρική μορφή στην σκηνή ο «γερόλυκος» Axel Julius αλλά και ο «δικός μας», ο τραγουδιστής του γερμανικού σχήματος, Ευθύμης Ιωαννίδης, είχε ανοιχτό διάλογο με το κοινό. Όλα τα μεγάλα τραγούδια ήταν εκεί, σαν το “The Cosmic Race” και το “Warriors Of The Light”.
Ακόμα και κάποια λίγα τεχνικά προβλήματα που εμφανίστηκαν στιγμιαία δεν πτόησαν κανένα, ούτε πάνω ούτε κάτω από την σκηνή. Το μέταλ γλέντι συνεχίστηκε μέχρι το τελευταίο κομμάτι, το “Across The Universe”, όπου ο Ευθύμης φώναξε το Φώτη από τους Fortress για να «αποφωνήσουν» μαζί μια καταπληκτική live βραδιά για μεταλάδες κι όχι μόνο!
Χμμμμμμ! Metal is the law!