«Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε».
Με αυτόν το στίχο του Διονύση Σαββόπουλου υποδέχτηκε τους δημοσιογράφους, πριν μια εβδομάδα, ο Νίκος Λώρης, «ψυχή» του Rockwave Festival και διευθυντής της Xlalala που το διοργανώνει. Σε συνέντευξη τύπου που έδωσε στη Θεσσαλονίκη, ανακοίνωσε ότι για πρώτη φορά το ιστορικό φεστιβάλ, που το 2025 κλείνει αισίως τα 30 του χρόνια, θα ανηφορίσει στη Βόρεια Ελλάδα, και συγκεκριμένα στο χώρο του Terra Republic, για μια «ειδική» έκδοση στις 26-28 Ιουνίου.
Το Terra Republic είναι ένας ανοιχτός χώρος 170 στρεμμάτων στην Πύδνα Πιερίας. Είναι εύκολα προσβάσιμο από τον κεντρικό αυτοκινητόδρομο Αθήνας-Θεσσαλονίκης αλλά και με τρένο από Θεσσαλονίκη (προαστιακός, σταθμός Κορινός). Διαθέτει εξωτερικό και εσωτερικό χώρο. Στο παρελθόν έχει φιλοξενήσει το Long Beach Festival, πάλι με διοργανώτρια την Xlalala, που διοργανώνει και το Rockwave. Οι παλινωδίες του κορονοϊού και κάποια τεχνικά προβλήματα δεν επέτρεψαν σε αυτό το φεστιβάλ να «ριζώσει», όμως φαίνεται πως ήρθε η ώρα να δοθεί μια ακόμα ευκαιρία στο χώρο, αυτήν τη φορά με το Rockwave.
Τα δύο πρώτα ονόματα που ανακοινώθηκαν είναι ο Διονύσης Σαββόπουλος (που θα εμφανιστεί και στην αθηναϊκή έκδοση του φεστιβάλ, στο Terra Vibe της Μαλακάσας) και οι Savatage, ένα όνομα που οι πολλοί εγχώριοι μεταλάδες περίμεναν καιρό.
Μερικά σχόλια στα social, κάτω από την ανακοίνωση των Savatage, είχαν ενδιαφέρον. Πολλοί ήταν αυτοί που γράφαν: «Αθήνα πότε;». Και αντίστοιχα αρκετοί τούς γράφαν σχεδόν ειρωνικά: «Αθήνα ποτέ».
Αυτή η μικρή στιχομυθία λέει πολλά για τις μεγάλες συναυλίες-φεστιβάλ στη χώρα μας.
Είναι προφανές ότι μετά τη δεκαετή πολυκρίση που ζήσαμε (οικονομική, υγειονομική, ενεργειακή), οι μεγάλες συναυλιακές διοργανώσεις στη χώρα έχουν πάει σε άλλο επίπεδο, προσελκύοντας ονόματα που δεν περιμέναμε να δούμε εύκολα. Όμως, είναι εξίσου προφανές ότι η άνθιση περιορίζεται σχεδόν αποκλειστικά εντος του περίκλειστου «θόλου» της Αττικής, αφήνοντας απ’ έξω όλη την υπόλοιπη Ελλάδα.
Κάπως έτσι, φτάνουμε στο σημείο το αθηναϊκό κοινό (που ΟΚ, αποτελεί από μόνο του και το 40% του πληθυσμού της χώρας) να μην ξέρει πού να πρωτοπάει, και το υπόλοιπο 60% να αναζητεί κάθε χρόνο οικονομικούς τρόπους για να βρεθεί στην Αθήνα, με το όποιο κόστος σε χρήμα, άδειες κτλ.
Μάλιστα, είναι τόσο δεδομένη αυτή η αναλογία, που μόλις μία μεγάλη συναυλία ανακοινώθηκε εκτός Αθήνας, το 40% απορούσε γιατί δεν θα τη δει και στα δικά του μέρη!
Φυσικά, η αγορά βρίσκει πάντα τρόπους να καλύψει τις ανάγκες, με δεκάδες λεωφορεία να μεταφέρουν τους συναυλιόφιλους από την υπόλοιπη Ελλάδα προς όλες τις μεγάλες αθηναϊκές συναυλίες. Το ανάποδο είναι πολύ πιο σπάνιο.
Οι αιτίες για το φαινόμενο είναι πολλές και γνωστές. Η χώρα μας είναι υπερσυγκεντρωτική σε κάθε της τομέα. Το οικονομικό της κέντρο είναι στην Αθήνα. Οι μεγάλοι φορείς, οργανισμοί και ιδρύματα επίσης. Το ίδιο και τα ΜΜΕ πανελλαδικής εμβέλειας, που χρηματοδοτούνται (και) από τις αντίστοιχες διαφημίσεις, που υλοποιούνται από τις αντίστοιχα μεγάλες διαφημιστικές, που με τη σειρά τους πληρώνονται από τις αντίστοιχα μεγάλες εταιρείες, όλες τους σχεδόν στην Αθήνα. Και φυσικά, τα ολυμπιακά ακίνητα, που μπορούν να σηκώσουν τις δεκάδες χιλιάδες θεατών σε αυτά τα events.
Στον αντίποδα βρίσκονται τα ΜΜΕ της περιφέρειας. Αυτά στα οποία κατευθύνεται πολύ λιγότερη διαφήμιση, φυτοζωούν και συχνά κλείνουν, στερώντας έτσι πολύτιμα κανάλια επικοινωνίας σε events που γίνονται εκτός Αττικής. Πρόκειται για ένα πρόβλημα που έχουν μοιραστεί οι διοργανωτές ακόμα και στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, τη Θεσσαλονίκη. Πού να πάμε σε ακόμα μικρότερες…
Η οικονομία; Και αυτή αναιμική στις περισσότερες περιοχές της χώρας, αλλά και το κοινό μικρό και διασπασμένο για τέτοιου είδους παραγωγές.
Κάπως έτσι, όλες οι μεγάλες εταιρείες παραγωγής αρκούνται στην ασφάλεια της μεγάλης, οικονομικά ανεπτυγμένης (για τα ελληνικά στάνταρ), κοσμοπολίτικης Αθήνας. Και η υπόλοιπη «επαρχία» με το όποιο κοινό της ας βρίσκει τρόπο να έρχεται.
Σε αυτό το πλαίσιο, η κίνηση της αθηναϊκής Xlalala να βγει έξω από το «θόλο» και να πιάσει στασίδι στη Βόρεια Ελλάδα είναι αξιέπαινη. Στο κάτω-κάτω, οι προδιαγραφές υπάρχουν: Ένα δυνητικό κοινό που ξεκινά πάνω από τη Λάρισα και φτάνει μέχρι τις γειτονικές μας βαλκανικές χώρες (εξ ού κι ο στίχος του Σαββόπουλου), εύκολη πρόσβαση με αυτοκίνητο αλλά και τρένο (ελπίζουμε κάποτε να ξαναέχουμε πραγματικά σιδηρόδρομο), μία όμορφη τοποθεσία, κοντά στον πανέμορφο Όλυμπο αλλά και τη Θεσσαλονίκη.
Το ρίσκο είναι υπαρκτό, όμως ο κ. Λώρης φάνηκε να το γνωρίζει. Εξάλλου μας το είπε: «Δεν είναι παίξε γέλασε».
Ας ελπίσουμε το πείραμά του να στεφθεί από επιτυχία και τα 30 γενέθλια του Rockwave να είναι η αρχή για το δυνάμωμα του συναυλιακού κλάδου και σε εμάς στα βόρεια.
Η φωτογραφία ανήκει στην Ιωάννα Μπαντή.