Η μουσική παράσταση του «Μια Εποχή στην Κόλαση», συνεχίζει την περιοδεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Μετά τις sold out παραστάσεις σε Αθήνα, Λευκωσία και Θεσσαλονίκη θα παρουσιαστεί και πάλι στο Κινηματοθέατρο Τριανόν, μόνο για δύο βραδιές, την Κυριακή 31 Ιανουαρίου και τη Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου.
Στα τέλη του περασμένου Οκτώβρη, η συντάκτρια μας Παναγιώτα Κλεάνθους έγραφε για αυτή την παράσταση:
Μπορείς να περιγράψεις με μουσική αυτές τις εικόνες; Μπορείς στ’ αλήθεια
να αποτυπώσεις σε παρτιτούρες όλα αυτά τα παράξενα συναισθήματα που
αποπνέει η ποίηση του Ρεμπώ; Να εμβαθύνεις τόσο ώστε να κατανοήσεις την
ψυχή του; Πώς να χωρέσεις νότες ανάμεσα στις ανάσες του; Πώς να
συγχρονίσεις τους χτύπους της καρδιάς του με μελωδίες; Όσο δύσκολο κι αν
φαντάζει αυτό, ο Γιώργος Χριστιανάκης το κατόρθωσε αξιοπρεπέστατα σε μια μουσική παράσταση που αποτελεί ό,τι πιο εμπνευσμένο έχω παρακολουθήσει τον τελευταίο καιρό (και ακόμη περισσότερο).
Πριν λίγες ημέρες είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με το Γιώργο Χριστιανάκη. Ο λόγος και το μικρόφωνο στον ίδιο!
Στη δεκαετία του '80 και αυτή του '90 ακούγαμε λιγότερους δίσκους,αλλά τους ακούγαμε με προσοχή. Για να τους αποκτήσουμε έπρεπε να μοχθήσουμε και παράλληλα να χαλάσουμε κάποια χρήματα. Τώρα ακούμε 4 ή και 5 φορές περισσότερα albums και με πολύ εύκολο τρόπο. Τι προτιμάς από τα δύο;
Είμαι ¨παλαιάς κοπής¨και προτιμώ την γραμμική ακρόαση των δίσκων. Ακούω έναν δίσκο από την αρχή έως το τέλος και όχι αποσπασματικά. Είναι μια ιεροτελεστία και συνάμα μια απόλαυση που επιτρέπω ακόμα στον εαυτό μου. Το internet το χρησιμοποιώ πιο πολύ σαν εργαλείο πληροφόρησης, εάν βρω κάτι που με ενδιαφέρει θα πάω να το αγοράσω.Έτσι βοηθάω και εγώ λίγο τους συναδέλφους δημιουργούς ώστε να μπορούν να ζουν και να δημιουργούν αξιοπρεπώς τουλάχιστον. Ξέρω ότι οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι αλλά νομίζω ότι μπορείς να στερηθείς κανένα δύο ποτά ή μια έξοδο για να αγοράσεις ένα βιβλίο ή ένα δίσκο που σου αρέσει. Και σίγουρα με αυτόν τον τρόπο δεν «χαλάς» τα λεφτά σου.
Ακούς μουσική από πλατφόρμες τύπου Spotify; Θεωρείς ότι είναι μια εξέλιξη προς στη σωστή κατεύθυνση;
Σπανίως... Από την στιγμή που ελέγχονται κατά βάση από τις δισκογραφικές που αναζητούν νέους τρόπους για να ξαναμπούν στην αγορά που οι ίδιες με τις πρακτικές τους κατέστρεψαν θα μου επιτρέψετε να είμαι λίγο καχύποπτος
Το "Υπέροχο Τίποτα" είναι ένα από τα βινύλια, που έχω ακούσει πολλές φορές. Περίμενες ότι τραγούδια του, όπως το "Είμαι τυχερός" θα παίζονται σήμερα σε συναυλίες του Γιάννη Αγγελάκα κι ο κόσμος θα το τραγουδάει δυνατά;
Η γνώμη και η θέση μου είναι ότι όταν γράφεις ένα μουσικό κομμάτι δεν περιμένεις τίποτα εκτός από την ευχαρίστηση και την ικανοποίηση που παίρνεις από την δημιουργική διαδικασία. Από εκεί και πέρα εάν θα υπάρξει αποδοχή και ανταπόδοση σε οποιοδήποτε βαθμό από τον κόσμο χαρά μας είναι.
Στο "Υπέροχο Τίποτα" μελοποίησες για πρώτη φορά το Ρεμπώ και το "Μια εποχή στην κόλαση". Από το 1993 που κυκλοφόρησε αυτός ο δίσκος, έχουν περάσει πολλά χρόνια. Πώς και δεν προέκυψε πιο νωρίς αυτή η μουσική παράσταση που θα παρουσιάσεις στο Κινηματοθέατρο Τριανόν;
Η μελοποίηση ενός αποσπάσματος του Ρεμπώ που περιελήφθηκε στο « Υπέροχο Τίποτα» δεν έγινε από εμένα, αλλά από τις Τρύπες και ήταν μια σύνθεση που γράφτηκε για την ταινία του Νίκου Γραμματικού « Η Εποχή των δολοφόνων». Με τον Ρεμπώ είχα αρχίσει να ασχολούμαι από το 1984 προσπαθώντας, σαν άσκηση πιο πολύ, να προσεγγίσω μουσικά ένα ποιητικό κείμενο. Από εκεί και πέρα και μετά από τέσσερις ατελέσφορες προσπάθειες σε ένα διάστημα τριαντακοταετίας μπόρεσα και ολοκλήρωσα το έργο. Θα μπορούσε να μην είχε γίνει ποτέ...
Ο Ρεμπώ ισχυρίζεται ότι: «Οι αναχωρητές, οι καλλιτέχνες, είναι είδος αχρείαστο πια». Αυτό ισχύει για το 2016;
Δεν θα ήθελα να το πιστέψω αλλά ο Ρεμπώ αποδεικνύεται ολοένα και πιο προφητικός σε πολλά από τα γραπτά του που είναι και θα παραμείνουν διαχρονικά...
Έχεις γράψει μουσική για θεατρικές παραστάσεις, ταινίες και για ένα λογοτεχνικό έργο στο 'Μια εποχή στην κόλαση". Σε όλες τις περιπτώσεις, η μουσική δημιουργεί εικόνες που να ταιριάζουν στο αντίστοιχο πόνημα. Γενικότερα, τι προηγείται; Η εικόνα ή η μουσική κατά τη διάρκεια της σύνθεσης;
Σαφώς προηγείται η αφορμή και τα ερεθίσματα που σου προκαλεί. Από εκεί και πέρα είναι διαφορετικές οι διαδικασίες και κατ΄επέκταση η μουσική προσέγγιση ενός θεατρικού, μιας ταινίας ή ενός ποιητικού κειμένου. Το ζητούμενο είναι να υπηρετήσεις το κάθε ένα με δημιουργική διάθεση και χωρίς εκπτώσεις ή ευκολίες. Όταν θα πιάσω τον εαυτό μου να μην ακολουθεί έστω και ένα από τα παραπάνω θα πρέπει να σταματήσω να γράφω μάλλον...
Η συντάκτρια μας Παναγιώτα Κλεάνθους έγραψε για την παράσταση σας τον περασμένο Οκτώβρη: «Η μαγική σύζευξη ποίησης και μουσικής είχε ως φόντο ένα πρωτότυπο οπτικό υλικό, με εικόνες και βίντεο που ταίριαζαν απόλυτα. Θα μπορούσα να τις ονομάσω "ομιλούσες εικόνες" γιατί είχαν τέτοια δύναμη που έμοιαζαν να κραυγάζουν, να κλαίνε, να αγαπούν.» Υπάρχουν άραγε ομιλούσες εικόνες;
Υπάρχουν και την γλώσσα που μιλάνε μπορεί να την επινοεί ή να την αντιλαμβάνεται ο καθένας ξεχωριστά. Και αυτό το αποκαλώ μαγεία...
Υπάρχουν σκέψεις για νέα δισκογραφική δουλειά; Θα είναι κι αυτή θεματική ή σου έλειψε να γράψεις νέα τραγούδια, χωρίς συγκεκριμένο σενάριο;
Προς το παρόν όχι κάτι συγκεκριμένο. Ποτέ δεν με ενδιέφερε η «συστηματική» δισκογραφία.Συνεχίζουμε τις ζωντανές παρουσιάσεις του ¨Μια εποχή στην κόλαση και παράλληλα έχω αρχίσει να γράφω μουσική για την ταινία μεγάλου μήκους της Φωτεινής Σισκοπούλου «Η Πόλη των θαυμάτων»
Σε σχέση με τον Οκτώβριο, θα υπάρχουν διαφορές στην παρουσίαση αυτής της παράστασης; Μετά από αυτές τις εμφανίσεις, ποια είναι τα επόμενα βήματα;
Όχι, αν εξαιρέσεις ότι στις κιθάρες αυτή την φορά την θέση του αγαπημένου μου φίλου πρώτα από όλα και συνεργάτη Μπάμπη Παπαδόπουλου θα πάρει ο εξαίρετος Κώστας Παντέλης. Τα επόμενα βήματα δεν τα προγραμματίζω ποτέ. Καλά να είμαστε πάνω από όλα για να ανταμώνουμε...
Ευχαριστούμε πάρα πολύ για το χρόνο σου αγαπητέ Γιώργο! Καλή επιτυχία στις παραστάσεις σας!!!
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση "Μια Εποχή στην Κόλαση" εδώ.
Στα τέλη του περασμένου Οκτώβρη, η συντάκτρια μας Παναγιώτα Κλεάνθους έγραφε για αυτή την παράσταση:
Μπορείς να περιγράψεις με μουσική αυτές τις εικόνες; Μπορείς στ’ αλήθεια
να αποτυπώσεις σε παρτιτούρες όλα αυτά τα παράξενα συναισθήματα που
αποπνέει η ποίηση του Ρεμπώ; Να εμβαθύνεις τόσο ώστε να κατανοήσεις την
ψυχή του; Πώς να χωρέσεις νότες ανάμεσα στις ανάσες του; Πώς να
συγχρονίσεις τους χτύπους της καρδιάς του με μελωδίες; Όσο δύσκολο κι αν
φαντάζει αυτό, ο Γιώργος Χριστιανάκης το κατόρθωσε αξιοπρεπέστατα σε μια μουσική παράσταση που αποτελεί ό,τι πιο εμπνευσμένο έχω παρακολουθήσει τον τελευταίο καιρό (και ακόμη περισσότερο). Πριν λίγες ημέρες είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με το Γιώργο Χριστιανάκη. Ο λόγος και το μικρόφωνο στον ίδιο!
Στη δεκαετία του '80 και αυτή του '90 ακούγαμε λιγότερους δίσκους,αλλά τους ακούγαμε με προσοχή. Για να τους αποκτήσουμε έπρεπε να μοχθήσουμε και παράλληλα να χαλάσουμε κάποια χρήματα. Τώρα ακούμε 4 ή και 5 φορές περισσότερα albums και με πολύ εύκολο τρόπο. Τι προτιμάς από τα δύο;
Είμαι ¨παλαιάς κοπής¨και προτιμώ την γραμμική ακρόαση των δίσκων. Ακούω έναν δίσκο από την αρχή έως το τέλος και όχι αποσπασματικά. Είναι μια ιεροτελεστία και συνάμα μια απόλαυση που επιτρέπω ακόμα στον εαυτό μου. Το internet το χρησιμοποιώ πιο πολύ σαν εργαλείο πληροφόρησης, εάν βρω κάτι που με ενδιαφέρει θα πάω να το αγοράσω.Έτσι βοηθάω και εγώ λίγο τους συναδέλφους δημιουργούς ώστε να μπορούν να ζουν και να δημιουργούν αξιοπρεπώς τουλάχιστον. Ξέρω ότι οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι αλλά νομίζω ότι μπορείς να στερηθείς κανένα δύο ποτά ή μια έξοδο για να αγοράσεις ένα βιβλίο ή ένα δίσκο που σου αρέσει. Και σίγουρα με αυτόν τον τρόπο δεν «χαλάς» τα λεφτά σου.
Ακούς μουσική από πλατφόρμες τύπου Spotify; Θεωρείς ότι είναι μια εξέλιξη προς στη σωστή κατεύθυνση;
Σπανίως... Από την στιγμή που ελέγχονται κατά βάση από τις δισκογραφικές που αναζητούν νέους τρόπους για να ξαναμπούν στην αγορά που οι ίδιες με τις πρακτικές τους κατέστρεψαν θα μου επιτρέψετε να είμαι λίγο καχύποπτος
Το "Υπέροχο Τίποτα" είναι ένα από τα βινύλια, που έχω ακούσει πολλές φορές. Περίμενες ότι τραγούδια του, όπως το "Είμαι τυχερός" θα παίζονται σήμερα σε συναυλίες του Γιάννη Αγγελάκα κι ο κόσμος θα το τραγουδάει δυνατά;
Η γνώμη και η θέση μου είναι ότι όταν γράφεις ένα μουσικό κομμάτι δεν περιμένεις τίποτα εκτός από την ευχαρίστηση και την ικανοποίηση που παίρνεις από την δημιουργική διαδικασία. Από εκεί και πέρα εάν θα υπάρξει αποδοχή και ανταπόδοση σε οποιοδήποτε βαθμό από τον κόσμο χαρά μας είναι.
Στο "Υπέροχο Τίποτα" μελοποίησες για πρώτη φορά το Ρεμπώ και το "Μια εποχή στην κόλαση". Από το 1993 που κυκλοφόρησε αυτός ο δίσκος, έχουν περάσει πολλά χρόνια. Πώς και δεν προέκυψε πιο νωρίς αυτή η μουσική παράσταση που θα παρουσιάσεις στο Κινηματοθέατρο Τριανόν;Η μελοποίηση ενός αποσπάσματος του Ρεμπώ που περιελήφθηκε στο « Υπέροχο Τίποτα» δεν έγινε από εμένα, αλλά από τις Τρύπες και ήταν μια σύνθεση που γράφτηκε για την ταινία του Νίκου Γραμματικού « Η Εποχή των δολοφόνων». Με τον Ρεμπώ είχα αρχίσει να ασχολούμαι από το 1984 προσπαθώντας, σαν άσκηση πιο πολύ, να προσεγγίσω μουσικά ένα ποιητικό κείμενο. Από εκεί και πέρα και μετά από τέσσερις ατελέσφορες προσπάθειες σε ένα διάστημα τριαντακοταετίας μπόρεσα και ολοκλήρωσα το έργο. Θα μπορούσε να μην είχε γίνει ποτέ...
Ο Ρεμπώ ισχυρίζεται ότι: «Οι αναχωρητές, οι καλλιτέχνες, είναι είδος αχρείαστο πια». Αυτό ισχύει για το 2016;
Δεν θα ήθελα να το πιστέψω αλλά ο Ρεμπώ αποδεικνύεται ολοένα και πιο προφητικός σε πολλά από τα γραπτά του που είναι και θα παραμείνουν διαχρονικά...
Έχεις γράψει μουσική για θεατρικές παραστάσεις, ταινίες και για ένα λογοτεχνικό έργο στο 'Μια εποχή στην κόλαση". Σε όλες τις περιπτώσεις, η μουσική δημιουργεί εικόνες που να ταιριάζουν στο αντίστοιχο πόνημα. Γενικότερα, τι προηγείται; Η εικόνα ή η μουσική κατά τη διάρκεια της σύνθεσης;
Σαφώς προηγείται η αφορμή και τα ερεθίσματα που σου προκαλεί. Από εκεί και πέρα είναι διαφορετικές οι διαδικασίες και κατ΄επέκταση η μουσική προσέγγιση ενός θεατρικού, μιας ταινίας ή ενός ποιητικού κειμένου. Το ζητούμενο είναι να υπηρετήσεις το κάθε ένα με δημιουργική διάθεση και χωρίς εκπτώσεις ή ευκολίες. Όταν θα πιάσω τον εαυτό μου να μην ακολουθεί έστω και ένα από τα παραπάνω θα πρέπει να σταματήσω να γράφω μάλλον...
Η συντάκτρια μας Παναγιώτα Κλεάνθους έγραψε για την παράσταση σας τον περασμένο Οκτώβρη: «Η μαγική σύζευξη ποίησης και μουσικής είχε ως φόντο ένα πρωτότυπο οπτικό υλικό, με εικόνες και βίντεο που ταίριαζαν απόλυτα. Θα μπορούσα να τις ονομάσω "ομιλούσες εικόνες" γιατί είχαν τέτοια δύναμη που έμοιαζαν να κραυγάζουν, να κλαίνε, να αγαπούν.» Υπάρχουν άραγε ομιλούσες εικόνες;
Υπάρχουν και την γλώσσα που μιλάνε μπορεί να την επινοεί ή να την αντιλαμβάνεται ο καθένας ξεχωριστά. Και αυτό το αποκαλώ μαγεία...
Υπάρχουν σκέψεις για νέα δισκογραφική δουλειά; Θα είναι κι αυτή θεματική ή σου έλειψε να γράψεις νέα τραγούδια, χωρίς συγκεκριμένο σενάριο;
Προς το παρόν όχι κάτι συγκεκριμένο. Ποτέ δεν με ενδιέφερε η «συστηματική» δισκογραφία.Συνεχίζουμε τις ζωντανές παρουσιάσεις του ¨Μια εποχή στην κόλαση και παράλληλα έχω αρχίσει να γράφω μουσική για την ταινία μεγάλου μήκους της Φωτεινής Σισκοπούλου «Η Πόλη των θαυμάτων»
Σε σχέση με τον Οκτώβριο, θα υπάρχουν διαφορές στην παρουσίαση αυτής της παράστασης; Μετά από αυτές τις εμφανίσεις, ποια είναι τα επόμενα βήματα;
Όχι, αν εξαιρέσεις ότι στις κιθάρες αυτή την φορά την θέση του αγαπημένου μου φίλου πρώτα από όλα και συνεργάτη Μπάμπη Παπαδόπουλου θα πάρει ο εξαίρετος Κώστας Παντέλης. Τα επόμενα βήματα δεν τα προγραμματίζω ποτέ. Καλά να είμαστε πάνω από όλα για να ανταμώνουμε...
Ευχαριστούμε πάρα πολύ για το χρόνο σου αγαπητέ Γιώργο! Καλή επιτυχία στις παραστάσεις σας!!!
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση "Μια Εποχή στην Κόλαση" εδώ.