Sons Of Apollo:
O Mike Portnoy ήταν και είναι ένας από τους αγαπημένους μου drummers. Το παίξιμό του τόσο έξυπνο, ενεργειακό, γεμάτο πάθος σε κάθε του χτύπημα και σε συνδυασμό με μια γλυκιά αλητεία του το συνοδεύει, αποτελεί μεγάλη απόλαυση τόσο για τον ακροατή όσο και για τον θεατή. Είτε με τους Dream Theater είτε με τους The Winery Dogs, ή στο πλευρό του καταπληκτικού, κατά τη γνώμη μου, Neal Morse, ή με τις Beatles και Led Zeppelin tribute μπάντες του και ένα σωρό ακόμα. Ο Portnoy δείχνει κάθε φορά πώς είναι ένας μουσικός ανήσυχος με τεράστια και πολυποίκιλη καλλιτεχνική δραστηριότητα.
Τώρα, μετά από τόσα χρόνια, καταλαβαίνω ότι αυτό το παρεάκι τότε με έκανε να σεβαστώ και να αγαπήσω αυτό που ονομάζουν progressive metal και το γεγονός ότι είχαμε σαν πρότυπα τέτοιους μουσικούς μας έκανε να δείξουμε όλοι υπερβάλλοντα ζήλο για τις μουσικές μας σπουδές (στο ένα και μοναδικό ωδείο που είχε ακόμα τότε η περιοχή μας), να πέσουμε με τα μούτρα στην μελέτη - κάτι που έκανε τους γονείς μας να χαίρονται από τη μια που τα χρήματά τους πιάνουν τόπο και να γκρινιάζουν από την άλλη γιατί πίστευαν ότι παραμελούμε τα μαθήματα στο σχολείο...
Πάντα μου άρεσε να βλέπω τον Portnoy να παίζει ζωντανά πίσω από αυτό το τεράστιο σετ σκορπώντας απίστευτη ενέργεια με τόσα υπέροχα και άκρως χαρακτηριστικά licks, που μας είχε βγει το λάδι να μάθουμε να παίζουμε.
Όταν έμαθα λοιπόν για την δημιουργία των Sons Of Appolo και για το line up της μπάντας είχα τρελή περιέργεια να το ακούσω. Όλοι τους σπουδαίοι μουσικοί, δεξιοτέχνες με βαρύ φορτίο στην πλάτη τους και βιογραφικό που μόνο απαρατήρητο δεν περνάει.
Billy Sheehan: στο μπάσο και αυτός γνωστός για την θητεία του στους The Winery Dogs, Mr. Big, David Lee Roth και άλλους.
Ron "Bumblefoot" Thal: στην κιθάρα με θητεία στους Guns n' Roses την περίοδο 2006-2014.
Jeff Scott Soto: στη φωνή, πρώην μέλος των Journey και των Yngwie Malmsteen's Rising Force.
Στο πρώτο άκουσμα ο δίσκος τους "Psychotic Symphony" μου έφερε πολύ στο μυαλό τους Dream Theater με όλα αυτά τα πολυρυθμικά και πολύπλοκα μέρη, αλλά το ενδιαφέρον κατά τη γνώμη μου το έχουν κυρίως τα ρεφρέν που είναι απλά, πιασάρικα με έντονα ροκ στοιχεία.
Δεν είναι, ίσως, ένας δίσκος που θα με κάνει να κολλήσω και να τον ακούω συνεχώς για βδομάδες όπως είχα πάθει με τους Flying Colors, (ένα σχήμα του Neal Morse που συμμετείχε ο Mike Portnoy), αλλά σίγουρα είναι ένα πολύ ενδιαφέρον και ευχάριστο άκουσμα με πολλές αντιθέσεις και υψηλή αισθητική.
Το σίγουρο είναι ότι τόσο η μουσική τους όσο και το line up με κάνουν να θέλω να τους απολαύσω από κοντά!
Κάτι μου λέει ότι μια βραδιά με τους «Γιους του Απόλλωνα» στην Αθήνα μόνο φανταστική μπορεί να είναι.
Θα είμαστε εκεί να το διαπιστώσουμε...
Η συναυλία τους στην Αθήνα θα γίνει στο Fuzz στις 24 Σεπτεμβρίου με special Guests τους δικούς μας εξαιρετικούς "Parthian Shot".
τ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽α μεσημκαι φυσικ
Σχετικό θέμα