Λίγες μέρες μετά το Synch και την απολαυστική εμφάνιση των The Pains Of Being Pure At Heart
στο Gagarin, ήρθε και η σειρά του Ejekt στον φετινό καλοκαιρινό συναυλιακό
μαραθώνιο. Και η συνέχεια δεν θα αργήσει, με τους Silversun Pickups και το Rockwave να έρχονται μέσα στην εβδομάδα που ξεκινάει. Ενώ λοιπόν αναρρώνουμε και μαζεύουμε δυνάμεις για τη συνέχεια, ας ασχοληθούμε λίγο με το τι είδαμε την Πέμπτη και την Παρασκευή στο Ολυμπιακό Κέντρο Ξιφασκίας στα πλαίσια του Ejekt 2009.Ejekt - Πέμπτη 18/6/2009: Death to The Pixies
Η πρώτη μέρα, με το συνδυασμό Pixies και Editors, αποδείχτηκε η πιο δημοφιλής του φεστιβάλ (και η πιο καλά οργανωμένη από άποψη τήρησης του προγραμματισμού). Ο θρύλος και η σημασία του ονόματος των Pixies δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση, ενώ και οι Editors, ειδικά μετά την επιτυχημένη τους εμφάνιση πριν 3 χρόνια στο Rockwave, έχουν δημιουργήσει το δικό τους κοινό.
Όταν οι Pixies έκαναν την πρώτη τους, ιστορική εμφάνιση στην Ελλάδα, πριν 20 χρόνια στο Ρόδον, ένα μεγάλο μέρος του σημερινού κοινού μπορεί να μην είχε καν γεννηθεί. Στο μεγάλο διάστημα που ακολούθησε από τη διάλυση τους το '93 ως την επανασύνδεση τους το 2004, η επιρροή και η φήμη του συγκροτήματος γιγαντώθηκαν παγκοσμίως, με αποτέλεσμα να αυξηθεί εκθετικά και ο αριθμός των οπαδών τους. Με αυτά τα δεδομένα, ασχέτως αν το βασικό κίνητρο της επανασύνδεσής τους ήταν πράσινου χρώματος (Pretty Green όπως τραγούδησαν κάποτε και οι Jam), έμοιαζε απολύτως φυσικό να παραμερίσουν τις όποιες διαφορές τους και να βρεθούν και πάλι μαζί για συναυλίες. Οι συναυλίες έγιναν, τα στάδια γέμισαν, ο δρόμος τους έφερε και από τα μέρη μας το καλοκαίρι του 2004 (περισσότερα για τη χρονιά αυτή παρακάτω) όπου με ιδιαίτερη χαρά τους είδαμε οι λίγοι που τους είχαμε πετύχει τότε στο Ρόδον μαζί με τους πολλούς που είχαν επιτέλους την ευκαιρία να δουν τους ήρωες τους για πρώτη φορά - όλα καλά και ωραία. Το ερώτημα όμως που γεννιέται σήμερα, πέντε χρόνια αργότερα και χωρίς να έχουν καταφέρει να γράψουν τίποτα το καινούργιο, είναι αν εξακολουθεί να έχει νόημα να συνεχίζουν. Η δική μου απάντηση είναι αναμφίβολα όχι. Η νοσταλγική διάθεση που υπήρχε το 2004 για να ξανακούσουμε τα θρυλικά κομμάτια του Sufrer Rosa και όλων των υπόλοιπων αριστουργημάτων, έχει πια κορεστεί και χωρίς να μπορούν, όπως φαίνεται, να δημιουργήσουν από κοινού κάτι νέο και συναρπαστικό (όπως για παράδειγμα έκαναν οι Dinosaur Jr με το Beyond και δεν έχουν σταματήσει ποτέ να κάνουν οι Sonic Youth) τότε το μόνο που μπορώ να πω για την εμφάνιση τους στο Ejekt (και όπουδήποτε αλλού δηλαδή) είναι ό,τι λέει και το μπλουζάκι τους: Death to The Pixies!
Κατά τα άλλα, αυτό που μου έκανε καλή εντύπωση από τη δυναμική εμφάνιση των Editors είναι η στροφή του νέου υλικού τους σε έναν διαφορετικό ήχο, βασισμένο περισσότερο στα synthesizer τύπου early '80s New Order και σύγχρονου electropunk. Μετά τη σχετική απογοήτευση του δεύτερου album τους, το συγκρότημα φαίνεται να αναζητά νέα κατεύθυνση και τα πρώτα δείγματα που ακούσαμε την Πέμπτη ήταν ενθαρρυντικά, ειδικά το τελευταίο κομμάτι της εμφάνισης τους που λέγεται Papillon και μπορείτε να το δείτε παρακάτω.Νωρίτερα είδαμε τους Starsailor και τους πολύ καινούργιους White Lies, δύο ονόματα που δεν με ενθουσιάζουν ιδιαίτερα (για να το θέσω κομψά) και σίγουρα δεν μου άλλαξαν γνώμη με τις εμφανίσεις τους. Οι Starsailor έχουν τουλάχιστον μερικά ωραία pop τραγουδάκια και έτσι δεν πέρασα και άσχημα, αλλά το ταλέντο των White Lies είναι σπάνιο, με την έννοια ότι δυσκολεύομαι να το ανακαλύψω. Αν προέρχονταν από οποιαδήποτε άλλη χώρα εκτός της Αγγλίας, όπου η μηχανή του hype κάνει υπερωρίες, αμφιβάλλω αν θα ασχολούμασταν τώρα μαζί τους.
Ejekt - Παρασκευή 19/6/2009: Further Complications
Ο καλός χρονικός προγραμματισμός της πρώτης ημέρας έλαμψε δια της απουσίας του. Οι Royksopp που έπρεπε να τελειώνουν κατά τις 12:30 άρχισαν στις 1:30 όταν, από μεριάς μου τουλάχιστον, δεν υπήρχε άλλη διάθεση και αντοχή.
Νωρίτερα όμως είχαμε τις πολύ καλές εμφανίσεις του Jarvis Cocker και των Echo And The Bunnymen, μία εβδομάδα πριν να παίξουν ως headliners στη σκηνή John Peel του Glastonbury Festival. Εκεί οι Echo And The Bunnymen πρόκειται να παίξουν ολόκληρο το Ocean Rain (μιας και φέτος συμπληρώνονται 25 χρόνια από την κυκλοφορία του) αλλά εδώ ήταν το Crocodiles που είχε την τιμητική του, με το Rescue να ανοίγει το δυνατό set που έγινε στην εσωτερική σκηνή, χωρίς να μένουν απέξω οι περισσότερες από τις μεγάλες τους στιγμές των '80s (Killing Moon, The Cutter, Bring On The Dancing Horses), νέο υλικό αλλά και διασκευές (Walk On The Wild Side). Οι καλύτερες μέρες τους βρίσκονται στο μακρινό παρελθόν, αλλά τουλάχιστον προσπαθούν ακόμα να δώσουν κάτι καινούργιο, σε αντίθεση με τους Pixies που το νέο υλικό το φυλάνε για τις προσωπικές τους καριέρες.
Ο Jarvis, που οι δικές του μέρες δόξας είναι πίσω στα '90s με τους Pulp, κάνει κάτι ακόμα καλύτερο. Έχει ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στην καριέρα του με τις δύο προσωπικές δουλειές του, και στο πρόσφατο Further Complications δείχνει διατεθειμένος να πάρει ρίσκα, ηχογραφώντας με τον σκοτεινό άρχοντα του punk Steve Albini (διαβάστε εδώ για τα κατορθώματα του τελευταίου στο Primavera). Όλο το set του showman Jarvis ήταν από από τα δύο solo album του με την παράσταση να κλέβουν τα δυναμικά καινούργια κομμάτια του, όπως τα Angela, Further Complications και το Homewrecker! με το σαξόφωνο (που, όπως είπε, είναι επικίνδυνο στα λάθος χέρια).
Στην αρχή της δεύτερης ημέρας είδαμε τους Subways με την θορυβώδη grunge-pop τους, που μπορεί να ακούγεται βαρετή και ευπρόβλεπτη στους δίσκους τους, αλλά είναι σίγουρα διασκεδαστική στο live χάρις στην εντυπωσιακή τους ενέργεια (εδώ μπορείτε να δείτε την ακόμα καλύτερη εκτέλεση του Rock 'n' Roll Queen από την πρόσφατη εμφάνισή τους στο Κύτταρο). Επίσης είχαμε και την πρώτη εμφάνιση στη χώρα μας των new ravers Klaxons με look Glam Rock-συναντά-Mad Max. Μας παίξανε όλα το χιτάκια του καλού αλλά σίγουρα υπερεκτιμημένου ντεμπούτου τους Myths Of The Near Future (album του 2007 για το NME - τι λέγαμε πριν για τη βρετανική μηχανή του hype;) με τα Golden Skans και It's Not Over Yet να ξεχωρίζουν.Τελικά θα έλεγα ότι τη δεύτερη μέρα πέρασα πιο καλά, σε ένα Ejekt που συνολικά ήταν βελτιωμένο όσο αφορά το line up του σε σχέση με το παρελθόν. Ελπίζω να συνεχιστεί η καλή προσπάθεια και του χρόνου, με ακόμα περισσότερα φρέσκα ονόματα, ενώ καλό θα ήταν να γίνει και κάποιο άνοιγμα προς την αμερικάνικη σκηνή για να ακούσουμε επιτέλους και τίποτα δυνατές κιθάρες. Παρ όλες τις αντιρρήσεις μου για τους Pixies, τις καλύτερες κιθάρες τις ακούσαμε από τον Black Francis και τον Joey Santiago, χωρίς όμως να ξεχνάμε και τον Will Sergeant που κυμάτισε την σημαία της χρυσής εποχής του Λίβερπουλ.
The Best Of 2004
Κλείνουμε τον Ιούνιο με τις επιλογές της στήλης για τα κορυφαία album και τραγούδια του 2004, συνεχίζοντας το αφιέρωμα μας στη μουσική της δεκαετίας που τελειώνει. Οι "δικοί μας" Franz Ferdinand (λόγω βέβαια Alex Kapranos) έκλεψαν την παράσταση με ένα από τα καλύτερα ντεμπούτα της δεκαετίας (να και μια φορά που το hype ήταν δικαιολογημένο), που έμοιζε περισσότερο με συλλογή "Best Of" αφού όλα τα κομμάτια του θα μπορούσαν να είχαν κυκλοφορήσει ως singles. Είχαμε όμως και άλλες ιδιαιτέρως σημαντικές πρώτες κυκλοφορίες το 2004 από τους TV On The Radio και τους Arcade Fire, δύο συγκροτήματα που έχουν αφήσει ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους στα Zeros, αλλά και εντυπωσιακές επιστροφές από παλιές καραβάνες όπως ο Nick Cave, ο Morrissey (η σημαντικότερη solo δουλειά του), ο Mark Lanegan, οι Sonic Youth και οι Beastie Boys. Σπουδαίες δουλειές έδωσαν ακόμα οι Modest Mouse (που άρχισαν να έχουν και σημαντική εμπορική επιτυχία χωρίς να θυσιάσουν τις ιδιαιτερότητες του ήχου τους), !!!, The Von Bondies, Interpol, Blonde Redhead, The Dears, Electrelane και φυσικά οι Killers, που μπορεί οι επιρροές τους από τον βρετανικό ήχο των '80s να ήταν διάφανες, αλλά δεν χωράει αμφιβολία ότι τα χιτάκια του δίσκου τους ήταν εθιστικά.
Top 25 Albums
1. Franz Ferdinand - FRANZ FERDINAND2. Abattoir blues/The lyre of Orpheus - NICK CAVE AND THE BAD SEEDS
3. Good news for people who love bad news - MODEST MOUSE
4. Louden up now - !!!
5. Desperate youth, blood thirsty babes - TV ON THE RADIO
6. Pawn shoppe heart - THE VON BONDIES
7. Antics - INTERPOL
8. You are the quarry - MORRISSEY
9. Funeral - THE ARCADE FIRE
10. Sonic nurse - SONIC YOUTH
11. Misery is a butterfly - BLONDE REDHEAD
12. Bubblegum - MARK LANEGAN BAND
13. No cities left - THE DEARS
14. To the 5 boroughs - BEASTIE BOYS15. Hot fuss - THE KILLERS
16. The power out - ELECTRELANE
17. Bows + arrows - THE WALKMEN
18. You're a woman, I’m a machine - DEATH FROM ABOVE 1979
19. Tyrannosaurus Hives - THE HIVES
20. Uh huh her - PJ HARVEY
21. More adventurous - RILO KILEY
22. The Concretes - THE CONCRETES
23. Thunder, lightning, strike - THE GO! TEAM
24. The Futureheads - THE FUTUREHEADS
25. The royal society - THE EIGHTIES MATCHBOX B-LINE DISASTER
Top 25 Singles
1. Float On - MODEST MOUSE2. The Rat - THE WALKMEN
3. Staring At The Sun - TV ON THE RADIO
4. Take Me Out - FRANZ FERDINAND
5. Slow Hands - INTERPOL
6. C’mon C’mon - THE VON BONDIES
7. Theme from Sparta FC #2 - THE FALL
8. Mono - COURTNEY LOVE
9. Somebody Told Me - THE KILLERS
10. Lost In The Plot - THE DEARS
11. Equus - BLONDE REDHEAD
12. An Open Letter To NYC - BEASTIE BOYS
13. Irish Blood, English Heart - MORRISSEY
14. Nature Boy - NICK CAVE & THE BAD SEEDS
15. Reptilian - THE STROKES
16. Mister Mental - THE EIGHTIES MATCHBOX B-LINE DISASTER
17. Johnny Cash - SONS AND DAUGHTERS
18. The Letter - PJ HARVEY
19. You Can’t Hurry Love - THE CONCRETES
20. American Idiot - GREEN DAY
21. Good Reason - SEAFOOD
23. This Deed - ELECTRELANE
24. Hello? Is This Thing On? - !!!
25. Ladyflash - THE GO! TEAM
Τραγούδια της εβδομάδας:
Modest Mouse - Float On
Ejekt 2009 Live: Editors - Papillon, Pixies - Gigantic, Echo & The Bunnymen - The Back Of Love, Jarvis Cocker - Angela