Σταυρός του Νότου Club και Μαρία Παπαγεωργίου μπορούμε πλέον άνετα να πούμε πως πάνε μαζί. Μετά από επτά χρόνια αυτή η συνάντηση στο γνωστό στέκι καταφέρνει ξανά να μας συναρπάζει! Οι περισσότεροι την πρωτοείδαν σε κάποια από τις ιστορικές αυτές Δευτέρες. Τώρα έρχεται να ρισκάρει Παρασκευές και να ανανεώσει αυτήν την κατά τα άλλα πετυχημένη συνταγή. Και φαίνεται κιόλας πως (ξανά)πέτυχε.
Ένα πρόγραμμα με διάφορες επιρροές που προσελκύει ένα αντίστοιχα ετερόκλητο κοινό, αλλά που στο σύνολό του εκφράζει την τέχνη της Μαρίας Παπαγεωργίου. Από ξένη rock σε ελληνική παραδοσιακή, η ερμηνεύτρια και οι απόλυτα δεξιοτέχνες συνεργάτες της αντιμετώπιζαν με συνέπεια, αλλά και αυθεντικότητα κάθε κομμάτι. Οι ακροατές ζεσταθήκαμε σχεδόν αμέσως και το γεγονός πως απαιτούσαμε το encore μετά το τέλος του προγράμματος αποδεικνύει πως «το κορίτσι με την κόκκινη κιθάρα» μας μάγεψε ακόμη μία φορά.
Το πρόγραμμα, αν και περιείχε κλασικά πλέον κομμάτια που συχνά ερμηνεύει στις ζωντανές της εμφανίσεις («Θα Σου Ψιθυρίζω Την Μαρκίζα», «Ο Κηπουρός», «Κάποτε Θα ‘ρθουν» κ.α.), ήταν ευφυώς ανανεωμένο. Το ξενόγλωσσο μέρος ήταν σχετικά εκτενέστερο σε σχέση με προηγούμενες εμφανίσεις, ενώ παρουσιάστηκαν και μερικά νέα τραγούδια σε σύνθεση του Σταύρου Ρουμελιώτη που μάλλον θα κυκλοφορήσουν σύντομα. Όσοι έχουν παρακολουθήσει την καλλιτέχνη και παλαιότερα, μπορούσαν να διακρίνουν πως μαζί με την ομάδα της δούλεψαν πολύ ώστε να παρουσιάσουν όπως πάντα κάτι άρτιο. Είναι ιδιαιτέρως ευτυχές πως σε μια εποχή όπου η «αρπαχτή» ποδηγετεί τη μουσική βιομηχανία, κάποιοι καλλιτέχνες επιμένουν στην αυθεντικότητα και υπάρχει κοινό που το αναγνωρίζει. Η Μαρία Παπαγεωργίου αποτελεί ένα υπέρλαμπρο παράδειγμα αυτής της καλλιτεχνικής όασης.
Ήδη από την διαδρομή προς τον Σταυρό του Νότου, αλλά πολύ περισσότερο μετά το κλείσιμο της βραδιάς, μία σκέψη κυριαρχούσε στο μυαλό μου… «πώς γίνεται να χωράει τόση φωνή σε έναν άνθρωπο;». Η νεράιδα Μαρία Παπαγεωργίου, «μεθυσμένη» σε μια καλλιτεχνική έξαρση, μας χάρισε φωνήματα που μας άφηναν άναυδους ξανά και ξανά στην διάρκεια του μουσικού αυτού ταξιδιού. Μια τέτοια ξεχωριστή στιγμή για παράδειγμα αποτέλεσε το μυστηριακό "This Voice". Προσωπικά νοιώθω ευγνώμων που έχω την τύχη να έχω παρακολουθήσει δια ζώσης κάτι τόσο μοναδικό. Χωρίς να θέλω να χαρακτηριστώ υπερβολικός, θεωρώ πως όποιος παρακολουθήσει αυτή τη σειρά εμφανίσεων της τραγουδοποιού, καταλήγει εύκολα στο συμπέρασμα πως η Μαρία είναι ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει η νέα γενιά τραγουδιστών και σίγουρα προσφέρει μια σπουδαία νότα αυθεντικότητας στο ελληνικό μουσικό γίγνεσθαι.
Στο υπέροχο αυτό ταξίδι, που συμβαίνει τις Παρασκευές του Φεβρουαρίου, η Μαρία έχει «συνοδηγούς» τον Σταύρο Ρουμελιώτη στις κιθάρες, τη Σοφία Ευκλείδου στο τσέλο, τον Κρίτων Μπελλώνια στα τύμπανα, τον Γιώργο Ντάνη στο κοντραμπάσο, τον Σωτήρη Παπάκο στην ηχοληψία, τον Γιάννη Μπράτση στους φωτισμούς, ενώ ο Χρήστος Τόλης επιμελήθηκε το πρωτότυπο «video wall».
Κάτι τελευταίο που αποδεικνύει την αμεσότητα της καλλιτέχνιδος με το κοινό της, είναι το γεγονός πως σε όλα τα τραπέζια υπήρχαν ειδικά χαρτάκια που οι θαμώνες έγραφαν από ένα τραγούδι της επιλογής τους, εκ των οποίων ένα θα επιλεγεί για την ερχόμενη Παρασκευή.
Μπορώ να αφιερώσω πολλές ακόμη γραμμές για την μαγική αυτή βραδιά που πάλι μας χάρισε η Μαρία Παπαγεωργίου «στο σπίτι της» στο Σταυρό Του Νότου. Μια βραδιά στην οποία δύσκολα περιγράφονται τα συναισθήματα του κάθε ακροατή της και μόνο μια ζωντανή παρακολούθηση μπορεί να με επιβεβαιώσει.
*Η φωτογραφία ανήκει στον Νίκο Αγγελόπουλο και προέρχεται από τη σελίδα της Μαρίας Παπαγεωργίου στο Facebook.
Σχετικό θέμα