Χατ Τρικ - Ταραχές Στη Βαβέλ

Οι Χατ Τρικ είναι ένα σημαντικό συγκρότημα. Η δράση τους στην punk rock σκηνή τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια τους έχει καθιερώσει ως ένα από τα πιο δημοφιλή και επιδραστικά σχήματα. Αυτό ισχύει τόσο για τη Θεσσαλονίκη, στην οποία έχουν τη βάση τους, όσο και σε όλη τη χώρα. Έτσι, από μόνη της η κυκλοφορία του καινούριου τους δίσκου είναι ένα γεγονός που οφείλουν να προσέξουν όσοι και όσες παρακολουθούν τα σύγχρονα τοπικά τεκταινόμενα έστω και επιφανειακά. Το γεγονός πως είναι ο πρώτος πλήρης δίσκος μετά τη χαμηλού προφίλ αλλά ωραίου περιεχομένου «συλλογή» καινούριων τραγουδιών με τίτλο «2013-2014» και ο πρώτος με το νέο μέλος είναι επίσης σημαντικά στοιχεία για να καταλάβουμε και να εκτιμήσουμε το τι γίνεται εδώ.

Μέχρι περίπου το πρώτο μισό της προηγούμενης δεκαετίας το τρίο έδινε συναυλίες σ’ όλη την Ελλάδα με μεγάλη συχνότητα εδραιώνοντας την επαφή με το κοινό του. Με πολύ αλκοόλ πάνω και κάτω από τη σκηνή ζούσανε (και ζούσαμε) τα τραγούδια τους σε βραδιές με πάρα πολλές ευχάριστες στιγμές, μα λίγες κορυφώσεις. Περίεργο πράγμα η μνήμη και δη αυτή των συναυλιών σε καιρό καραντίνας. Τα χρόνια πέρασαν έκτοτε, το 2017 έκαναν μια παύση και η επιστροφή τους το 2018 ήρθε με αλλαγή κιθαρίστα. Οι συναυλίες στη Θεσσαλονίκη μεταφέρθηκαν απ' το Eightball στο αρκετά μεγαλύτερο WE, αντίστοιχα και σε όλη τη χώρα, με συμμετοχή στο Los Almiros Festival, αλλά ο στόχος έμεινε ο ίδιος: punk rock διασκέδαση. Αυτό παραμένει ένας από τους στόχους του νέου δίσκου που στην ουσία μαζεύει αρκετά από τα τραγούδια που είχαν ακουστεί και κυκλοφορήσει ψηφιακά τα τελευταία χρόνια.

Ως σύνολο, ο δίσκος «Ταραχές Στη Βαβέλ» καταφέρνει να υποστηρίξει αυτό που ξεκίνησε να κάνει αλλά δεν ξεπερνάει, αν φτάνει, τα όσα έχουν κάνει στο παρελθόν. Δεν φταίει η μικρή αλλαγή ύφους, όπως π.χ. στο λιγότερο punk σε φόρμα αλλά ενδιαφέρον «Εμφύλιος», τα ακουστικά «Και Μετά» και «Ξεκουράσου» ή το προτελευταίο «Το Κουρασμένο Μου Μυαλό» με ska στοιχεία. Είναι καλή η κίνηση να συμπεριληφθούν και τέτοια τραγούδια σε δίσκο τους, μετά από αρκετές αντίστοιχες εκτελέσεις σε συναυλίες, YouTube και στο ψηφιακό EP με τίτλο «Ο Βασιλιάς Είναι Γυμνός» που κυκλοφόρησε στις αρχές του 2017. Ούτε λείπουν τα πολύ καλά τραγούδια, όπως το «Απόψε Χάνουμε Εμείς» σε μουσικό και στιχουργικό ύφος χαρακτηριστικό για το συγκρότημα, το οποίο πρωτοκυκλοφόρησε διαδικτυακά σε ακουστική εκδοχή πριν από πέντε χρόνια. Είναι που εκ προϊμίου ο δίσκος δεν μοιάζει να στοχεύει σε ό,τι έκαναν οι τέσσερις εκρηκτικοί προκάτοχοί του, αλλά στο να συμμαζέψει παλιές και νέες δημιουργίες στη νέα, πλέον, σύνθεση των Χατ Τρικ και να αποτελέσει μια βάση για τη μετά-COVID πορεία τους.

Μετά από λίγες αναπαραγωγές, τα «Δεν Ήταν Εύκολο» και «Χτικιό» ακούγονται ευχάριστα και θα ακούγονται ακόμα πιο ευχάριστα στις συναυλίες τους. Αντίστοιχα και το «Αυτό Για Σένα», που κλείνει το δίσκο σαν να κλείνει το encore μιας συναυλίας, έτοιμο για να παρασύρει το κοινό στο τελευταίο τραγούδισμα και με μια αυτοπεριγραφική «εισαγωγή» που θα μπορούσε να είχε μείνει εκτός δίσκου.

Ένα ακόμα τραγούδι που ξεχωρίζει είναι το μουσικά εξαιρετικό «Σκληρή», για το οποίο, ιδιαίτερα παράλληλα με το βίντεό του, χωράει πολλή συζήτηση για την αντιμετώπιση της έμφυλης βίας στους στίχους του. Υπάρχει η παρατήρηση πως θέλουμε οι φίλες μας να είναι ελεύθερες και όχι γενναίες ή σκληρές «τις νύχτες μονάχες στα στενά». Το τραγούδι, σύμφωνα με το συγκρότημα, δεν έρχεται ως «πρόταση πρόληψης», αλλά ως προσπάθεια στήριξης αυτών που έχουν ήδη υποφέρει και το μήνυμά του προς τους (επίδοξους) βιαστές είναι τόσο ξεκάθαρο όσο το ματωμένο μαχαίρι στην πρώτη στροφή. Η αντιμετώπιση, όμως, των συνεπειών ενός προβλήματος δεν προέχει της αντιμετώπισης του ίδιου του προβλήματος και η απάντηση σε μια «πόλη που σε σκοτώνει» δεν μπορεί να είναι η φυγή, πόσο μάλλον δε όταν αυτή έρχεται έξωθεν με ένα «θα σε πάρω από αυτήν την πόλη» (ακόμα κι αν γίνεται αυτό μέσα από ένα πολύ ωραίο και ταιριαστό μουσικό και φωνητικό ξέσπασμα). Πάντως, ένα τέτοιο τραγούδι, ή το αντίστοιχο «Για Την Ελένη» στην αρχή της πορείας τους, είναι καλύτερο από τη σιωπή, την αδιαφορία ή τα στιχάκια για γάτες σε διαμερίσματα και μόνο για τη συζήτηση που επαναφέρει στο προσκήνιο.

Κάτι ακόμα που πρέπει να αναφερθεί είναι πως εκτός από την ψηφιακή κυκλοφορία, ο δίσκος είναι διαθέσιμος και σε CD, ως μέρος της συλλογής με ολόκληρη τη δισκογραφία του συγκροτήματος, συμπεριλαμβανομένων δύο επιπλέον CD με επιλογές μεμονωμένων τραγουδιών. Πρόκειται για ένα πακέτο ιδιαίτερα ελκυστικό για τους φίλους των Χατ Τρικ. Βέβαια, παρά την πληρότητά του, θα μπορούσε να είναι πιο προσεγμένο και να αποφύγει την υπερβολικά, μάλλον, αυτοσχέδια (με την έννοια του όρου DIY) δημιουργία του με την απλή τοποθέτηση των δίσκων σε χαρτονένια εξώφυλλα. Παραμένει ελκυστική συλλογή για όσες και όσους αρέσκονται στο να «πιάνουν» τη μουσική και να στηρίζουν τους μουσικούς που συμπαθούν.

Εν τέλει, με τον δίσκο αυτό οι Χατ Τρικ καταφέρνουν μεν να έχουν αρκετές ενδιαφέρουσες και καλές στιγμές, δεν ξεπερνούν δε τα όσα έχουν ήδη κάνει. Υπάρχουν τραγούδια εδώ που θα κερδίσουν νέους ακροατές και ακροάτριες, ενώ τους παλιότερους, κοντινότερους φίλους τους δεν θα τους χάσουν εύκολα, ιδιαίτερα μέσα από μια studio δουλειά. Σκέφτομαι πόσο ταιριάζει το παλιό στιχάκι τους εκείνο «...σε χίλια χρόνια και πάλι θα ‘μαστε μαζί, θα τραγουδάμε όλη τη νύχτα...» στην τωρινή μας κατάσταση. Θα κλείσω, όμως, με το φρέσκο: «Δεν ήταν εύκολο, ούτε δύσκολο, ούτε απλά rock and roll, ήταν έτσι ακριβώς όπως έπρεπε, μία μπάντα ψυχοπαθών».