Σε αντίθεση με τον προηγούμενο μήνα στον οποίο «στριμώχτηκαν» πολλοί και καλοί δίσκοι που θα μας απασχολήσουν σίγουρα μέσα στο 2021, μπορεί και τα επόμενα χρόνια, αυτός ο μήνας ήταν πιο ήσυχος. Είχαμε βέβαια αξιοπρεπείς προσπάθειες, αλλά πραγματικά λίγες ήταν αυτές που κάπως τάραξαν τα νερά και ξεχώρισαν. Οι Balthazar στο "Sand" ξέφυγαν σε ορισμένα κομμάτια από τα συνηθισμένα τους στάνταρ, δημιουργώντας έναν ευχάριστο στο άκουσμα δίσκο, ενώ και οι Kings of Leon με το "When You See Yourself" έδωσαν κάποια δείγματα μουσική ευφυίας, ξεφεύγοντας κι αυτοί με τη σειρά τους από τον στερεοτυπικό τους ήχο, ο δίσκος όμως που κέρδισε την προτίμηση των συντακτών του MixGrill και σκαρφάλωσε στην κορυφή αυτόν τον μήνα είναι το "As Days Get Dark" των Arab Strap.
Η επιστροφή των Arab Strap
Ο Aidan Moffat και ο Malcolm Middleton επανήλθαν δισκογραφικά μετά από 16 χρόνια και μοιάζει σαν να μην άλλαξαν καθόλου από την τελευταία φορά που τους συναντήσαμε. Το πρώτο τραγούδι το "The Turning Of Our Bones", ένα από τα σπουδαία κομμάτια αυτού του δίσκου, δίνει τον τόνο και το στίγμα: "I don't give a fuck about the past/Our glory days gone by". Το ντουέτο από τη Σκωτία δημιούργησε ένα δίσκο με τραγούδια - μικρές ιστορίες που διαπνέονται από έντονο μηδενισμό και αυτοσαρκασμό. Οι πρωταγωνιστές των τραγουδιών των Arab Strap είναι αντι-ήρωες της καθημερινότητας με ανασφάλειες, πάθη και οι περιπέτειές τους τελικά βγάζουν ένα πικρό γέλιο.
Τα τραγούδια που ξεχωρίζουν στον δίσκο αναδεικνύουν τις πολλές και διαφορετικές μουσικές πλευρές των Arab Strap. Συνυπάρχουν αρμονικά πολύ δυναμικές μπαλάντες, εξαιρετικά δείγματα new age pop όπως το αριστουργηματικό "Tears On Tour", το "Another Clockwork Day" και το "Bluebird" και από την άλλη τα πιο «παραδοσιακά» και αντιπροσωπευτικά indie δείγματα της μπάντας, όπως το "Here Comes Comus!" και το "Compersion Pt. 1". Μια κατηγορία μόνο του είναι το "Sleeper", το οποίο θα χαρακτήριζα τραγούδι-σήμα κατατεθέν αυτού του δίσκου, καθώς έχει συμπυκνωμένη σε έξι λεπτά όλη αυτή την ατμόσφαιρα της ενδοσκοπικής καταβύθισης που χαρακτηρίζει όλον το δίσκο, με περιτύλιγμα βέβαια την πολύ ταιριαστή ενορχήστρωση που ωθεί τα συναισθήματα στα άκρα.
Το παράδοξο στην περίπτωση του "As Days Get Dark" είναι ότι το σκοτάδι του δίσκου δεν ξενίζει, ούτε γίνεται απωθητικό για τον ακροατή, παρότι είναι τοποθετημένος χρονικά σε μια πολύ σκοτεινή εποχή. Ίσως η ενδοσκοπική ματιά των Arab Strap να δίνει μια προοπτική, μια αχτίδα ελπίδας, ίσως πάλι να είναι αυτό που λέει η παροιμία «απ' αγκάθι βγαίνει ρόδο κι από ρόδο βγαίνει αγκάθι».