Για ακόμα έναν μήνα, ήταν πολλές οι ενδιαφέρουσες καινούργιες κυκλοφορίες εκτός συνόρων. Από παλιούς και σημαντικούς Αμερικανούς ροκάδες, όπως ο Myles Kennedy, μέχρι νεότερους, ανεξάρτητους μουσικούς από χώρες όπως η Πορτογαλία με τον Bruno Pernadas, ο «κουβάς» με τις επιλογές ήταν καλά γεμάτος. Αφήσαμε στην άκρη τον αγαπημένο Paul Weller με την καινούργια του καλή δουλειά και ξεχωρίζουμε το ντεμπούτο των Squid για αυτό τον μήνα.
Το "Bright Green Field" είναι πλούσιο, πυκνό άλμπουμ που στη μία ώρα της διάρκειάς του χωράει τον σύγχρονο βρετανικό ήχο που έδωσαν συγκροτήματα όπως οι Idles ή οι Black Country, New Road. Ταυτόχρονα, χωράει άλλα τόσα για να επεκτείνει την ηχητική πρόταση των Squid. Η βάση τους είναι στην post-punk μουσική και αισθητική, αλλά υπάρχουν και jazz στοιχεία, όπως π.χ. στο "The Flyover" και στο "Global Groove". Δεν σταματούν εκεί. Έχουν και οχτάλεπτα τραγούδια, με ήχο στην κιθάρα με αναφορές σε παλιό indie ήχο, για παράδειγμα ακούστε το "Pamphlets" το οποίο βέβαια αλλάζει ύφος και αυξομειώνει την ένταση αρκετές φορές στη διάρκειά του.
Κουράζουν όλα αυτά; Όχι. Το μεγαλύτερο σε διάρκεια τραγούδι του δίσκου, "Narrator", ξεχωρίζει από την πρώτη κιόλας ακρόαση και το ενδιαφέρον κερδίζεται ακόμα και λίγο πριν το τέλος με τα τραγούδια που προαναφέρθηκαν. Είναι ένα πολύ καλό ντεμπούτο το "Bright Green Field" των Squid. Μένει να δούμε πώς θα εξελιχθεί το συγκρότημα και ο ήχος του. Γιατί να βιαζόμαστε όμως; Σε αυτή την εποχή της ασταμάτητης εναλλαγής και ροής πληροφορίας, ας απολαύσουμε συγκεντρωμένα, ανεπηρέαστοι από τη ροή του χρόνου και όλα τα άλλα που μας περιμένουν εκεί έξω, αυτόν τον δίσκο που χωράει όμορφα μέσα του την ασταμάτητη εναλλαγή.