Τις «ΡΙΖΕΣ ΜΑΣ» τις γνωρίσαμε ως μια διαδικτυακή παρέα περίπου την περίοδο της καραντίνας, η οποία ενώνεται από τα συναισθήματα, τις αναμνησεις και τα κοινά μας γνωρίσματα, με σκοπό την διάδοση της ελληνικής, πολιτισμικής κληρονομιάς. Ως μια ζωντανή γέφυρα μεταξύ της ελληνικής παράδοσής και της σύγχρονης πραγματικότητάς μας, οι «ΡΙΖΕΣ ΜΑΣ», μέσα από τις ποικιλότροπες αναφορές τους στο νοσταλγικό μπλέξιμο του αύριο με το χθες, κατορθώνουν να μας ταξιδέψουν σε συναισθηματικούς τόπους κοινούς αλλά και ταυτόχρονα μοναδικούς για τον καθένα μας.
Πέρα από την χορταστική και καλοδουλεμένη διαδικτυακή τους παρουσία, εδώ και μερικά χρόνια, δημιούργησαν ένα από τα μεγαλύτερα «φεστιβάλ πανηγυριού» στην Ελλάδα, το «ΡΙΖΕΣ ΦΕΣΤ», που στη μικρή διάρκεια ζωής του θεσμού, έχει εμφανώς και εμπράκτως πρωτοστατήσει στη μεταμόρφωση των τάσεων της διασκέδασης.
Στο πλαίσιο αυτού του πολύτιμου θεσμού, το Σάββατο 29 Μαρτίου, πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά το νέο πόνημα της πολυμήχανης κοινότητας των Ριζών, με τίτλο «ΡΙΖΕΣ ΣΤΟΡΙΖ», με πρώτο σταθμό στην Τεχνόπολη Δήμου Αθηνών (κοιτίδα και του «Ρίζες Φεστ») για τις «Ρίζες Του Γκαζιού». Ένα πολυσυλλογικό φεστιβάλ, που άπτεται πολλαπλών μορφών τέχνης, πάντοτε με γνώμονα την παράδοση, αλλά και τις ιστορίες/αναμνήσεις των ανθρώπων που την έχουν ζήσει.
Η βραδιά ξεκίνησε από νωρίς το απόγευμα, με την αφήγηση λαϊκών παραμυθιών από την Ανθή Θάνου, με ηχητική ένδυση από τον ταλαντούχο Δημήτρη Χιώτη. Ακολούθησε το θεατρικό δρώμενο από την ομάδα θεάτρου «Ανεμόμυλοι», που έλαβε χώρα στους μουσειακούς χώρους. Ταυτόχρονα, χώροι της Τεχνόπολης ήταν επισκέψιμοι στο κοινό, όπου λάμβαναν χώρα διάφορες εικαστικές εγκαταστάσεις υψηλού πολιτισμικού και ιστορικού ενδιαφέροντος.
Η κορύφωση ωστόσο της βραδιάς, και από προσέλευση του κόσμου αλλά και από την συναισθηματική ανάταση που εκδηλώθηκε συλλογικά, επήλθε με την εμφάνιση του πολυφωνικού σχήματος Άσμα Cordis.
Τα τέσσερα κορίτσια με τις πραγματικά αγγελικές φωνές είχαν ετοιμάσει ένα ανθισμένο ηχοτόπιο, από παραδοσιακά τραγούδια εμπνευσμένα από την ξενιτιά και τα διάφορα στοιχεία της φύσης. Με το άκρως απαιτητικό έργο που συνιστά το πολυφωνικό τραγούδι, και δη χωρίς συνοδεία οργάνων, μας προσέφεραν πολιτισμική διδαχή και συναισθηματική αναζωογόνηση, με επαγγελματική συνέπεια, που ξεπερνάει το σύνηθες αποτέλεσμα που αποδίδει κάποιο ερασιτεχνικό σχήμα. Σε ένα ομολογουμένως υπερβολικά σύντομο χρονικό διάστημα, που γέννησε την επιθυμία για ίσως κάποιο ανεκπλήρωτο encore, μας ταξίδεψαν στις ιστορίες της παράδοσης και των ανθρώπων της. Δυστυχώς η αίθουσα δεν ήταν ορθώς διαμορφωμένη για τη μεγάλη προσέλευση του κόσμου στο συγκεκριμένο μέρος της βραδιάς, με αποτέλεσμα όσοι κατέφθασαν τελευταίοι, να μην είχαν ορατότητα στην σκηνή.
Μετά το τέλος του προγράμματος των Άσμα Cordis, ακολούθησε μια επανάληψη του θεατρικού δρώμενου, όσο ο κόσμος περιφερόταν στα διάφορα σημεία παρουσίας των χορηγών όπως το «μπαρ-μπύρας» ή και το «φώτο booth».
Στη συνέχεια, στη σκηνή ανέβηκε η αιθέρια Alkyone, με τα χαρακτηριστικά της τραγουδίσματα, που επίσης παρουσίασε τη δική οπτική σε γνωστά παραδοσιακά τραγούδια. Συνοδεία των τριών της μουσικών, μας κράτησε συντροφιά και μας μετέφερε μνήμες και ιστορίες ανθρώπων που έχουν πλάσει την παράδοσή μας.
Στο τέλος της βραδιάς, στον προάυλιο χώρο, εν είδη αυτοσχέδιου γλεντιού (του καλύτερου είδους γλεντιού δηλαδή), η νησιώτικη πατινάδα ένωσε σε κύκλο όλο τον κόσμο που είχε απομείνει στο χώρο και χόρεψε χορούς σαν μια μεγάλη παρέα, αφήνωντας μας το πιο γλυκό συναίσθημα για σβήσιμο.
Ο κόσμος που κατόπιν ξεχύθηκε στα στενά του Κεραμεικού, σαν σύνθημα ψιθύριζε, πως για άλλη μια φορά οι «Ρίζες Μας», το κατάφεραν, έπλασαν ένα θεσμό που μάλλον ήρθε για να μείνει και σίγουρα ήρθε γιατί χρειαζόταν. Ανυπομονούμε για τους επόμενους σταθμούς αυτού του υπέροχου project.