Τι θα ακούσεις;
Indie-synth-dark pop
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις;
"Walls Of Silence", "Touchdown", "Sensitive Recollections", "The People Are Missing"
Βαθμολογία: 8,5/10
Η χρονιά έμοιαζε μουσικά χαμένη, ακόμα και αν έχουν έχουν κυκλοφορήσει αρκετοί καλοί δίσκοι. Αλλά πάντα έχει ενδιαφέρον, στην ψυχή και στο σώμα, να βρεθεί εκείνο το άλμπουμ που θα σκάψει για να τρυπώσει και να φωλιάσει μέσα σου. Το άλμπουμ εκείνο που θα το επιβάλλεις στους φίλους σου και πιθανότατα θα σε μισήσουν για αυτό. Εκείνο με το οποίο θα κάνεις τις δουλειές του σπιτιού τα πρωινά του Σαββάτου, αλλά και θα το απολαμβάνεις με καφέ και τσιγάρο τις Κυριακές. Το άλμπουμ που θα παλέψεις για να το προωθήσεις όσο πιο ψηλά γίνεται στις ετήσιες λίστες του MixGrill και θα ουρλιάζεις που δεν σε καταλαβαίνουν όλοι και βγάζουν πρώτους κάτι άλλους τυχάρπαστους (ναι, γιατί αφού εσύ έχεις ακούσει κι αγαπήσει εκείνο το άλμπουμ, όλα τα υπόλοιπα είναι περαστικά).
Δείγματα του ταλέντου του σε είχαν απασχολήσει, αφού η περίεργη, σκοτεινή, νοσταλγική μουσική που έφτιαχνε ήταν πολύ κοντά στα ακούσματα σου. Τον είχες πάντα ψηλά στις λίστες σου, άκουγες τα άλμπουμ του με ιδιαίτερη ευχαρίστηση, αλλά μια απόσταση υπήρχε πάντα μεταξύ σας. Τα σημάδια είχαν φανεί με τα δύο πρώτα singles “The Combine” και “Touchdown”, όμως δεν περίμενες από τον John Maus να κάνει τέτοια έκπληξη. Το “Screen Memories” είναι υπέροχο και ανεβάζει τον John Maus, στο επόμενο επίπεδο. Μπορεί να απογοητεύσει λίγο τους πιο εστέτ θαυμαστές του, θα ικανοποιήσει όμως πολύ περισσότερους.
Το “Screen Memories” παραμένει πιστό στις αρχές του John Maus. Πιστό στις σκοτεινές synth φόρμες. Συνεχίζει έξι χρόνια μετά από εκεί που σταμάτησε με το επίσης εξαιρετικό “We Must Become The Pitiless Censors Of Ourselves”, μόνο που οι συνθέσεις του αυτή τη φορά είναι πιο στρογγυλεμένες και στιβαρές. Περισσότερο pop. Και με αυτόν τον τρόπο έχει τη δυνατότητα να προσεγγίσει ένα μεγαλύτερο κοινό και από outsider να γίνει μπροστάρης, τηρουμένων πάντα των αναλογιών.
Στο διάρκειας 38 λεπτών άλμπουμ, δώδεκα τρίλεπτα περίπου τραγούδια, σε ταξιδεύουν σαν σε χρονοκάψουλα, πότε στο παρελθόν και πότε στο μέλλον. Εννοείται πως νιώθεις πως όλα αυτά τα έχεις ξανακούσει, νιώθεις παράλληλα όμως πως είναι τόσο φρέσκα. Αν και είναι πολλά τα σύγχρονα ονόματα που βουτάνε στο παρελθόν, ο John Maus το κάνει με ένα ξεχωριστό, προσωπικό, απαράμιλλο στυλ.
Μην ξεγελαστείς ότι κάποια από αυτά μοιάζουν να επαναλαμβάνονται ή ότι μοιάζουν μεταξύ τους. Μη βιαστείς να τα «ακούσεις», αρχίζουν κι αποκαλύπτονται όσο τα αφήνεις να αναπνέουν. Θα μου πεις, «μα έτσι δεν πρέπει να ακούγεται η μουσική;», μεταξύ μας όμως, καταλαβαίνεις τι λέω. Ή στο κάτω κάτω, αν κάτι νιώθεις πως επαναλαμβάνεται, είναι τόσο καλοφτιαγμένη αυτή η επανάληψη που αξίζει να τη λατρέψεις.
Δεν θα έπρεπε να είναι τόσο υποκειμενικά γραμμένη αυτή η κριτική, αλλά μετά από μια μέτρια χρονιά, ήρθε σαν βάλσαμο το “Screen Memories”. Κι είναι κι εκείνο το “Walls Of Silence” που στα 2:24 που διαρκεί, με κάνει και νιώθω τόσο ζεστά, τόσο οικεία. Κι αυτό δεν είναι λίγο για να μην το μοιραστώ μαζί σας, έτσι ακριβώς όπως το νιώθω.
Indie-synth-dark pop
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις;
"Walls Of Silence", "Touchdown", "Sensitive Recollections", "The People Are Missing"
Βαθμολογία: 8,5/10
Η χρονιά έμοιαζε μουσικά χαμένη, ακόμα και αν έχουν έχουν κυκλοφορήσει αρκετοί καλοί δίσκοι. Αλλά πάντα έχει ενδιαφέρον, στην ψυχή και στο σώμα, να βρεθεί εκείνο το άλμπουμ που θα σκάψει για να τρυπώσει και να φωλιάσει μέσα σου. Το άλμπουμ εκείνο που θα το επιβάλλεις στους φίλους σου και πιθανότατα θα σε μισήσουν για αυτό. Εκείνο με το οποίο θα κάνεις τις δουλειές του σπιτιού τα πρωινά του Σαββάτου, αλλά και θα το απολαμβάνεις με καφέ και τσιγάρο τις Κυριακές. Το άλμπουμ που θα παλέψεις για να το προωθήσεις όσο πιο ψηλά γίνεται στις ετήσιες λίστες του MixGrill και θα ουρλιάζεις που δεν σε καταλαβαίνουν όλοι και βγάζουν πρώτους κάτι άλλους τυχάρπαστους (ναι, γιατί αφού εσύ έχεις ακούσει κι αγαπήσει εκείνο το άλμπουμ, όλα τα υπόλοιπα είναι περαστικά).
Δείγματα του ταλέντου του σε είχαν απασχολήσει, αφού η περίεργη, σκοτεινή, νοσταλγική μουσική που έφτιαχνε ήταν πολύ κοντά στα ακούσματα σου. Τον είχες πάντα ψηλά στις λίστες σου, άκουγες τα άλμπουμ του με ιδιαίτερη ευχαρίστηση, αλλά μια απόσταση υπήρχε πάντα μεταξύ σας. Τα σημάδια είχαν φανεί με τα δύο πρώτα singles “The Combine” και “Touchdown”, όμως δεν περίμενες από τον John Maus να κάνει τέτοια έκπληξη. Το “Screen Memories” είναι υπέροχο και ανεβάζει τον John Maus, στο επόμενο επίπεδο. Μπορεί να απογοητεύσει λίγο τους πιο εστέτ θαυμαστές του, θα ικανοποιήσει όμως πολύ περισσότερους.
Το “Screen Memories” παραμένει πιστό στις αρχές του John Maus. Πιστό στις σκοτεινές synth φόρμες. Συνεχίζει έξι χρόνια μετά από εκεί που σταμάτησε με το επίσης εξαιρετικό “We Must Become The Pitiless Censors Of Ourselves”, μόνο που οι συνθέσεις του αυτή τη φορά είναι πιο στρογγυλεμένες και στιβαρές. Περισσότερο pop. Και με αυτόν τον τρόπο έχει τη δυνατότητα να προσεγγίσει ένα μεγαλύτερο κοινό και από outsider να γίνει μπροστάρης, τηρουμένων πάντα των αναλογιών.
Στο διάρκειας 38 λεπτών άλμπουμ, δώδεκα τρίλεπτα περίπου τραγούδια, σε ταξιδεύουν σαν σε χρονοκάψουλα, πότε στο παρελθόν και πότε στο μέλλον. Εννοείται πως νιώθεις πως όλα αυτά τα έχεις ξανακούσει, νιώθεις παράλληλα όμως πως είναι τόσο φρέσκα. Αν και είναι πολλά τα σύγχρονα ονόματα που βουτάνε στο παρελθόν, ο John Maus το κάνει με ένα ξεχωριστό, προσωπικό, απαράμιλλο στυλ.
Μην ξεγελαστείς ότι κάποια από αυτά μοιάζουν να επαναλαμβάνονται ή ότι μοιάζουν μεταξύ τους. Μη βιαστείς να τα «ακούσεις», αρχίζουν κι αποκαλύπτονται όσο τα αφήνεις να αναπνέουν. Θα μου πεις, «μα έτσι δεν πρέπει να ακούγεται η μουσική;», μεταξύ μας όμως, καταλαβαίνεις τι λέω. Ή στο κάτω κάτω, αν κάτι νιώθεις πως επαναλαμβάνεται, είναι τόσο καλοφτιαγμένη αυτή η επανάληψη που αξίζει να τη λατρέψεις.
Δεν θα έπρεπε να είναι τόσο υποκειμενικά γραμμένη αυτή η κριτική, αλλά μετά από μια μέτρια χρονιά, ήρθε σαν βάλσαμο το “Screen Memories”. Κι είναι κι εκείνο το “Walls Of Silence” που στα 2:24 που διαρκεί, με κάνει και νιώθω τόσο ζεστά, τόσο οικεία. Κι αυτό δεν είναι λίγο για να μην το μοιραστώ μαζί σας, έτσι ακριβώς όπως το νιώθω.
Σχετικό θέμα