Είναι πλέον σύνηθες το φαινόμενο, ακόμα και στην χώρα μας, να επανασυνδέονται συγκροτήματα από το παρελθόν για ζωντανές εμφανίσεις, ενώ λιγότερα προχωρούν και στην ηχογράφηση νέου υλικού. Μερικές φορές όμως η έμπνευση δεν ακολουθεί και τα χρόνια δεν γυρνούν πίσω…Στην περίπτωση του μεγαλύτερου αγγλόφωνου συγκροτήματος της χώρας μας τα τελευταία 30 χρόνια, η επιστροφή αξίζει με το παραπάνω.
Ο δίσκος, που θα κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες και σε βινύλιο, ανοίγει με το A glass of broken dreams, μία από τις καλύτερες συνθέσεις των Drive ever. Στο Magdalene ο Γιώργος τραγουδάει οργισμένος ενώ οι κιθάρες του Θάνου και του Γιώργου βρίσκονται σε δαιμονισμένη φόρμα. Το Headlong to the edge είναι μία καθαρόαιμη blues σύνθεση που δύσκολα θα ακούγαμε από το συγκρότημα στα 80’s και στα 90’s. Στο Hang the bone οι κιθάρες είναι βγαλμένες από τον Αμερικανικό Νότο. Ο πρόσφατα χαμένος Lux Interior των Cramps, ένα από τα τρία πρόσωπα στα οποία είναι αφιερωμένο το Heavy Liquid, θα ήταν ιδιαίτερα περήφανος ακούγοντας το Mountains. Το συγκεκριμένο τραγούδι θα μπορούσε να υπάρχει στο Heat Wave του 1988 ή στην πρώτη δουλειά τους Underworld Shakedown. Στο Get off my world με τα δολοφονικά riffs στην κιθάρα το συγκρότημα γυρίζει πίσω στις ημέρες του Blood Nirvana και του Fuck head Entropy, ενώ το Pantherman, το οποίο στη συναυλία τους στο Gagarin τον προηγούμενο μήνα ο Αλέξης αφιέρωσε στον Lux, είναι από τις πιο speedατες στιγμές του album. Το Hole in the wall θυμίζει τις κυκλοφορίες των Earthbound, ενώ το Maureen τα τελευταία albums των Last Drive. Το Jack of the Highway, που είναι ντουέτο του Αλέξη με τον Γιώργο, μας προετοιμάζει για το τελευταίο τραγούδι του album: οι Last Drive κλείνουν το album - επιστροφή, μετά το Subliminal του 1994, με μία σχεδόν 10λεπτη διασκευή του Alabama Blues του J.B. Lenoir, φέρνοντας το τραγούδι στα μέτρα τους.
Το Heavy Liquid αποτελεί ένα από τα καλύτερα albums των Last Drive, ενώ κάποιοι υποστηρίζουν πως είναι και το καλύτερο ή τουλάχιστον το πιο ώριμό τους. Τοποθετείται άνετα δίπλα στα Heat Wave, Blood Nirvana, Underworld Shakedown και αποτελεί ηχητικό κολλάζ όλων των σπουδαίων στιγμών του παρελθόντος τους. Δεν ξεχνούν ούτε τις rockabilly, rock’n’roll καταβολές τους, ούτε τις αγαπημένες τους garage μπάντες, αλλά ούτε και τις grunge κιθάρες των 90’s. Ομολογώ πως είχα άγχος μέχρι να ακούσω το νέο τους υλικό φοβούμενος μήπως απογοητευτώ, κάτι που συχνά συμβαίνει με δισκογραφικές επιστροφές ξένων σχημάτων, αλλά το Heavy Liquid είναι ήδη στις σημαντικότερες κυκλοφορίες του 2009.
8.5/10
Ο δίσκος, που θα κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες και σε βινύλιο, ανοίγει με το A glass of broken dreams, μία από τις καλύτερες συνθέσεις των Drive ever. Στο Magdalene ο Γιώργος τραγουδάει οργισμένος ενώ οι κιθάρες του Θάνου και του Γιώργου βρίσκονται σε δαιμονισμένη φόρμα. Το Headlong to the edge είναι μία καθαρόαιμη blues σύνθεση που δύσκολα θα ακούγαμε από το συγκρότημα στα 80’s και στα 90’s. Στο Hang the bone οι κιθάρες είναι βγαλμένες από τον Αμερικανικό Νότο. Ο πρόσφατα χαμένος Lux Interior των Cramps, ένα από τα τρία πρόσωπα στα οποία είναι αφιερωμένο το Heavy Liquid, θα ήταν ιδιαίτερα περήφανος ακούγοντας το Mountains. Το συγκεκριμένο τραγούδι θα μπορούσε να υπάρχει στο Heat Wave του 1988 ή στην πρώτη δουλειά τους Underworld Shakedown. Στο Get off my world με τα δολοφονικά riffs στην κιθάρα το συγκρότημα γυρίζει πίσω στις ημέρες του Blood Nirvana και του Fuck head Entropy, ενώ το Pantherman, το οποίο στη συναυλία τους στο Gagarin τον προηγούμενο μήνα ο Αλέξης αφιέρωσε στον Lux, είναι από τις πιο speedατες στιγμές του album. Το Hole in the wall θυμίζει τις κυκλοφορίες των Earthbound, ενώ το Maureen τα τελευταία albums των Last Drive. Το Jack of the Highway, που είναι ντουέτο του Αλέξη με τον Γιώργο, μας προετοιμάζει για το τελευταίο τραγούδι του album: οι Last Drive κλείνουν το album - επιστροφή, μετά το Subliminal του 1994, με μία σχεδόν 10λεπτη διασκευή του Alabama Blues του J.B. Lenoir, φέρνοντας το τραγούδι στα μέτρα τους.
Το Heavy Liquid αποτελεί ένα από τα καλύτερα albums των Last Drive, ενώ κάποιοι υποστηρίζουν πως είναι και το καλύτερο ή τουλάχιστον το πιο ώριμό τους. Τοποθετείται άνετα δίπλα στα Heat Wave, Blood Nirvana, Underworld Shakedown και αποτελεί ηχητικό κολλάζ όλων των σπουδαίων στιγμών του παρελθόντος τους. Δεν ξεχνούν ούτε τις rockabilly, rock’n’roll καταβολές τους, ούτε τις αγαπημένες τους garage μπάντες, αλλά ούτε και τις grunge κιθάρες των 90’s. Ομολογώ πως είχα άγχος μέχρι να ακούσω το νέο τους υλικό φοβούμενος μήπως απογοητευτώ, κάτι που συχνά συμβαίνει με δισκογραφικές επιστροφές ξένων σχημάτων, αλλά το Heavy Liquid είναι ήδη στις σημαντικότερες κυκλοφορίες του 2009.
8.5/10