Για δέκατη συνεχή χρονιά το Θέατρο Επί Κολωνώ διοργανώνει, ως και την προσεχή Δευτέρα στις 25 Ιουνίου, το Off Off Athens Τheater Festival, μετατρέποντας την σκηνή του σε θερινή θεατρική στέγη για νέους καλλιτέχνες προκειμένου αυτοί να συναντηθούν δημιουργικά με το κοινό και να προβάλλουν τις καινοτόμες θεατρικές τους ιδέες αλλά και τους προβληματισμούς τους.
Η θεατρική αφήγηση της ιστορίας των Παπέν ξεκινά με τις δύο γυναίκες να βρίσκονται ανέκφραστες στο κέντρο της ελαφρώς φωτισμένης σκηνής, ενώ από τα ηχεία του θεάτρου ακουγόταν μια βραχεία παρουσίαση των δύο γυναικών (όνομα, ηλικία, καταγωγή) και του εργασιακού τους status ως οικειακών βοηθών (τρόποι καλής συμπεριφοράς, καθημερινό πρόγραμμα εργασιών, ωράριο εργασίας). Η εισαγωγή, αν και ολιγόλεπτη, δημιούργησε με γλαφυρότητα την γενική εικόνα της ζωής των αδεφών ως υπηρέτριες. Θα μπορούσε να προσθέσει κάποιος πως, ίσως και να προϊδέασε το κοινό για το ποιες θα μπορούσαν να είναι και οι αιτίες που τις οδήγησαν στο φονικό των αφεντικών τους, δίνοντας εκτός των άλλων και μια ταξική ερμηνεία στο έγκλημα.
Κατά την δεύτερη εβδομάδα του φεστιβάλ, η Ανδρονίκη Αβδελιώτη ξαναέγραψε και σκηνοθέτησε την ιστορία των αδερφών Παπέν (Papin), της εικοσιοκτάχρονης Κριστίν και εικοσιδυάχρονης Λέα, βάζοντας τις δύο γυναίκες να αφηγηθούν λεπτομερώς την πρότερη ζωή τους αλλά και το έγκλημά τους που είχε συνταράξει την γαλλική κοινή γνώμη πριν από ογδόντα πέντε χρόνια και που είχε παράλληλα αποτελέσει πηγή έμπνευσης για τις «Δούλες» (γαλλικός τίτλος: "Les Bonnes", 1947) του Ζαν Ζενέ.
Την Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου του 1933 οι αδερφές Παπέν έγιναν πασίγνωστες στην Γαλλία, όταν φιλοξενήθηκαν στα πρωτοσέλιδα των παριζιάνικων εφημερίδων ως οι θύτες της αποτρόπαιας δολοφονίας της Λεονί Λάνσελον και της κόρης της, Ζενεβιέβ, που είχε λάβει μέρος στο Λε Μαν το βράδυ της προηγούμενης ημέρας. Οι αδερφές Παπέν υπηρετούσαν τις δύο γυναίκες επί επτά συναπτά έτη, αποτελώντας πρότυπα οικειακών βοηθών, ενώ ουδέποτε κατά το παρελθόν είχαν παρουσιάσει παρεκκλίνουσα συμπεριφορά. Μήτε ο πρότερος συνετός τους βίος, μήτε τα δύσκολα νεανικά τους χρόνια στάθηκαν ικανά για να κερδίσουν την επιείκεια του δικαστηρίου. Επτά μήνες μετά την σύλληψή τους, οι αδερφές οδηγήθηκαν, δίχως συνηγόρους, ενώπιον των δικαστών που τις έκριναν ένοχες, καταδικάζοντας την Κριστίν σε θάνατο (ποινή που μετέπειτα άλλαξε σε ισόβια κάθειρξη) και την Λέα, η οποία θεωρήθηκε άτομο χαμηλής αντίληψης, σε δεκαετή φυλάκιση.
Με το πέρας της παρουσίασης, οι δύο γυναίκες κατευθύνθηκαν σε δύο απομακρυσμένα μεταξύ τους μικρά τραπεζάκια, στα οποία κάθησαν καθ΄όλη την διάρκεια της ανάκρισής τους από τον Γιώργο Ανδράκη. Η Μαίρη Άσπρου που ενσαρκώνει την Κριστίν είναι εκείνη που ανέλαβε να απαντήσει στο μεγαλύτερο μέρος των ερωτήσεων του ανακριτή σχετικά με το έγκλημα και την συνύπαρξη τους με τις γυναίκες της οικείας των Λάνσελον, ενώ είναι και εκείνη που έκανε αναδρομές στο παρελθόν, περιγράφοντας βίαια περισταστικά από τα παιδικά τους χρόνια. Η Λέα (Ανδρονίκη Αβδελιώτη) από την άλλη μεριά παρέμβαινε σ΄ορισμένα σημεία, δίνοντας την δική της οπτική στα γεγονότα. Ερμηνευτικά, και οι δύο ηθοποιοί υποστήριξαν τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας των ηρωίδων τους, με την Μαίρη Άσπρου να είναι κατά την μεγαλύτερη διάρκεια της παράστασης ψυχρή και ψύχραιμη στην αφήγησή της, ενώ η Ανδρονίκη Αβδελιώτη με μια πιο συναισθηματικά φορτισμένη ερμηνεία τόνισε την εξάρτηση της ηρωίδας της από εκείνη της κα. Άσπρου.
Η Ανδρονίκη Αβδελιώτη δεν περιορίστηκε στον ρόλο της επί της σκηνής,
αλλά υπέγραψε εκτός από το κείμενο και την σκηνοθεσία της παράστασης, η
οποία επικεντρώθηκε μαζί με το λιτό σκηνικό που θύμιζε σκοτεινό γραφείο
ανακρίσεως, να βοηθήσει την αφήγηση των δύο γυναικών.
Οι «Αδερφές Papin» που παρουσιάστηκαν στην σκηνή του
Επί Κολωνώ, υπήρξε μια παράσταση που θέλησε, πρωτίστως, να εξερευνήσει
την ψυχοσύνθεση των δύο αδερφών, όπως αυτή διαμορφώθηκε μέσα
από τις εμπειρίες των πρώτων χρόνων της ζωής τους και των συνθηκών
εργασίας τους, και δευτερευόντως τις καθ' αυτές συνθήκες του εγκλήματός
τους. Επιδιώκοντας, λοιπόν, να σκιαγραφήσει το ποιόν των δύο χαρακτήρων το κείμενο της Ανδρονίκης Αβδελιώτη έδωσε έμφαση στο οικογενειακό και ψυχολογικό τους υπόβαθρο και
συγκεκριμένα στην ψυχολογική και σωματική κακοποίηση που είχε υποστεί η
Κριστίν από την πατέρα της, στην συναισθηματική χειραγώγηση της Λέα από
την Κριστίν καθώς και στις σεξουαλικές σχέσεις που είχαν αναπτύξει οι
δύο αδερφές μεταξύ τους. Κατ' εμέ, ήταν άκρως επιτυχημένη η επιλογή να
στηθεί η παράσταση γύρω από την αφήγηση των γεγονότων από τα δύο κεντρικά πρόσωπα
της υπόθεσης. Διότι, κατ΄αυτό τον τρόπο, οι θεατές είδαν την ιστορία
από την οπτική των καθ' ομολογίαν «κακών» της, οι οποίοι στάθηκαν
μπροστά τους αποσκοπώντας να εξιστορήσουν τα γεγονότα και όχι να
αθωώσουν τον εαυτό τους ή να δικαιολογήσουν τις βάναυσες πράξεις τους.
Εαν και η παράσταση είχε διάρκεια μόλις πενήντα λεπτών, ο χρόνος της αποδείχθηκε υπεραρκετός για την ανάπτυξη όλης της ιστορίας των αδερφών Παπέν και την ανάδειξη του ψυχικού τους κόσμου που, όπως πιστεύω, ήταν και εν μέρει ο σκοπός του έργου. Ευελπιστώ, κατά την επόμενη σεζόν, οι «Αδερφές Papin» να βρουν την θέση που τους αρμόζει στην θεατρική σκηνή των Αθηνών.
Συντελεστές Παράστασης
Κείμενο/Σκηνοθεσία: Ανδρονίκη Αβδελιώτη
Σκηνικά: Νικόλαος Μαρμαροτούρης, Ανδρονίκη Αβδελιώτη
Κοστούμια: Ανδρονίκη Αβδελιώτη, Μαίρη Άσπρου
Μουσική: Σίσσυ Βλαχογιάννη
Σύλληψη teaser: Μάνος Παπαδάς
Κείμενο/Σκηνοθεσία: Ανδρονίκη Αβδελιώτη
Σκηνικά: Νικόλαος Μαρμαροτούρης, Ανδρονίκη Αβδελιώτη
Κοστούμια: Ανδρονίκη Αβδελιώτη, Μαίρη Άσπρου
Μουσική: Σίσσυ Βλαχογιάννη
Σύλληψη teaser: Μάνος Παπαδάς
Teaser/Φωτογραφίες: Ναταλία Β.
Ερμηνεύουν: Μαίρη Άσπρου, Ανδρονίκη Αβδελιώτη, Γιώργος Ανδράκης