Όλοι μας, νομίζω, από μικροί έχουμε ονειρευτεί, όπως οι ήρωες των ταινιών ή των μυθιστορημάτων που μας γοήτευαν στα εφηβικά μας χρόνια, να κάνουμε εκείνο το φανταστικό ταξίδι με κάποιο κολλητό/ή, το παρεάκι μας αν γίνεται και με όχημα cabrio και οπωσδήποτε αμερικάνικο (για να είμαστε και μέσα στο κινηματογραφικό κλισέ) με σκοπό όχι απαραίτητα τον προορισμό, αλλά το ταξίδι σε δρόμους και μέρη που δεν έχουμε βρεθεί και που η φαντασία μας τα έχει φτιάξει κάπως.
Κάποιοι το έχουν κάνει, κάποιοι το οργανώνουν, κάποιοι το ονειρεύονται ...
Αφορμή για το κείμενο αυτό στάθηκε μια επέτειος. Σε λίγο καιρό συμπληρώνονται δεκαπέντε χρόνια (πότε πέρασαν;) από το μεγαλύτερο ίσως θαύμα στην ιστορία του αθλητισμού (καταλάβατε ή ακόμα) που συνέβη σε μια γωνιά της Ιβηρικής χερσονήσου. Το θαύμα της Πορτογαλίας δεν με βρήκε μπροστά στην τηλεόραση αλλά διαδραματίστηκε κομμάτι κομμάτι, βήμα βήμα ή καλύτερα χιλιόμετρο χιλιόμετρο στη Μαδρίτη, στη Σαλαμάνκα, στο Οπόρτο, στο Φάρο Λούλε, στη Λισσαβώνα κι έπειτα στη Κόρντοβα, στη Σεβίλλη κι επιστροφή.
Πέντε φίλοι (παλιόφιλοι) χωρίς cabrio αμάξι αλλά με συμβατικό στέισον βάγκον (λόγω αποσκευών), χωρίς απαραίτητα πολλά χρήματα αλλά με καλή ψυχολογία και καλή χημεία (οι παραπάνω επιστήμες κρίνονται απαραίτητες) έκαναν το road trip της ζωής τους διασχίζοντας παρέα την μισή Ιβηρική Χερσόνησο. Ένα ταξίδι που ακόμα και να μην συνδυαζόταν με την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου Ποδοσφαίρου από την εθνική μας, θα ήταν και πάλι αξιομνημόνευτο.
Πολλές φορές κάτι που ξεκινά από πλάκα μεταξύ φίλων είτε από τύχη, είτε από σύμπτωση, είτε κι απ’ τα δύο μαζί καταλήγει να είναι μια ιστορία που κουβαλάς μαζί σου, σαν πολύτιμο φυλακτό και κάθε φορά που ανακαλείς από τις θυρίδες της μνήμης χαίρεσαι που ήσουν κομμάτι αυτής.
Υ.Γ. Αυτό το κείμενο είναι για: τον Μάκη, τον Φυλάκα, τον Γιωργάκη και τον Σπύρο (η σειρά είναι τυχαία)
Υ.Γ. 2 Ο γνωστός Σάββας της τηλεοπτικής διαφήμισης είναι υπαρκτό πρόσωπο. Τον γνωρίσαμε εκεί.
Υ.Γ. 3 Το σύνθημα που τόσο αγαπήσαμε και με πάθος τραγουδήσαμε: «Σήκωσέ το γ@@@@@νο, δεν μπορώ να περιμένω» πρωτοακούστηκε περίπου μία ώρα πριν ξεκινήσει ο πρώτος αγώνας της εθνικής. Υπάρχουν καταγεγραμμένες μαρτυρίες.
Αυτά τα τραγούδια είναι για τον δρόμο:
1. Chris Rea - The Road To Hell
2. The Troggs - Wild Thing
3. Steppenwolf - Born To Be Wild
4. Roy Orbison - I Drove All Night
5. Cinderella - Gypsy Road
6. AC/DC - Highway to Hell
7. The Doors - Roadhouse Blues
8. Marilyn Manson - Sweet Dreams (Are Made Of This)
9. Cinderella - Coming Home
10. AC/DC - Thunderstruck
11. Audioslave - I Am The Highway
12. Guns N' Roses - Paradise City
13. Chris Isaak - Blue Hotel
14. Τρύπες - Ταξιδιάρα Ψυχή
15. Ξύλινα Σπαθιά - Ο βασιλιάς της σκόνης
16. Μάσκες - Το καράβι του νότου
* Η φωτογραφία αλιεύθηκε από τον ωκεανό του internet.