Δε ξέρω αν ήταν η τελευταία συναυλία του Θάνου Μικρούτσικου, ξέρω όμως πως όλα όσα έζησα και ένιωσα στο τέλος της δύσκολα περιγράφονται με λέξεις.
Έτσι και έγινε! Διασχίζοντας τον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, ένιωθα μια ανυπομονησία τόσο να μπω στον υπέροχο χώρο του θεάτρου όσο και για να τον δω να κάθεται γι' ακόμα μια φορά στο πιάνο του. Ευτυχώς δεν ήμουν ο μόνος!
Το τελευταίο Σάββατο του Ιούνη ήταν κυκλωμένο εδώ και πολύ καιρό. Τότε θα γινόταν η μοναδική συναυλία του Θάνου Μικρούτσικου στο Ηρώδειο γι' αυτό το καλοκαίρι. Η πρόταση αυτή ήταν αρκετή για να μην κανονίσεις τίποτε άλλο και να περιμένεις απλά να έρθει η μέρα.
Έτσι και έγινε! Διασχίζοντας τον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, ένιωθα μια ανυπομονησία τόσο να μπω στον υπέροχο χώρο του θεάτρου όσο και για να τον δω να κάθεται γι' ακόμα μια φορά στο πιάνο του. Ευτυχώς δεν ήμουν ο μόνος!
Ήταν εκεί όσοι αγάπησαν τον Νίκο Καββαδία, όσοι τον γνώρισαν μέσα από τα μάτια του Θάνου Μικρούτσικου, μέσα από την ιδιαίτερη μουσική του προσέγγιση. Σ' ένα μοναδικό χώρο που αναδεικνύει τη λυρικότητα, την έκταση της ερμηνείας, αλλά και της σύνθεσης.
«Ο Σταυρός του Νότου» και οι «Γραμμές των Οριζόντων» αποτελούν το σύνολο της μελοποιημένης ποίησης του Νίκου Καββαδία. Ωστόσο παρουσιάστηκαν σε μια πιο καλλιτεχνική νόρμα. Με τρία πιάνα, πνευστά και τρεις φωνές.
Οι φωνές της Ρίτας Αντωνοπούλου, του Κώστα Θωμαΐδη, του Χρήστου Θηβαίου κούμπωσαν άψογα με τα πνευστά του Θύμιου Παπαδόπουλου, με το πιάνο του Μάξιμου Δράκου και με το πιάνο του Θοδωρή Οικονόμου, χαρίζοντας μοναδικές ερμηνείες σε μια βραδιά που άνηκε ολοκληρωτικά στο Θάνο Μικρούτσικο.
Ο ίδιος μας υποδέχτηκε ως καλός οικοδεσπότης και μέσα σε απόλυτη σιγή, ανέφερε: «Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου που ήρθατε. Είστε η κύρια αιτία που είμαι εδώ με την αγάπη που μου δείχνετε με όλους τους τρόπους!»
Δεν έμεινε όμως μόνο σε αυτό. Τραγούδησε, εξομολογήθηκε, αστειεύτηκε, έπαιξε, συγκίνησε όλα στο πολύ.
Κρατάω δύο στιγμές, την κομμένη ανάσα όλων στο «σαν τις επτά θάλασσες» όπου ένιωθες το χρόνο να σταματάει και την εισαγωγή των «επτά νάνων του S/S Cyrenia» που αντιλαμβανόσουν ότι ήταν η ερμηνεία της ζωής του με το έντονο χειροκρότημα και την αποθέωση να βγαίνουν αβίαστα και να διαρκούν για μια αιωνιότητα...
Η συγκίνηση ήταν εμφανής καθ' όλη τη βραδιά με τα κύματα αγάπης και ενέργειας να είναι αμφίδρομα από και προς τη σκηνή κάθε λεπτό. Στο τέλος άνοιξε τα χέρια του, σε μια αγκαλιά που χωρούσε τον καθένα, και τα έκλεισε σφιχτά στο στήθος του.
Ήταν το δικό του ευχαριστώ πλημμυρισμένος από χιλιάδες συναισθήματα που δε μπορείς να περιγράψεις με λέξεις..
Η συγκίνηση ήταν εμφανής καθ' όλη τη βραδιά με τα κύματα αγάπης και ενέργειας να είναι αμφίδρομα από και προς τη σκηνή κάθε λεπτό. Στο τέλος άνοιξε τα χέρια του, σε μια αγκαλιά που χωρούσε τον καθένα, και τα έκλεισε σφιχτά στο στήθος του.
Ήταν το δικό του ευχαριστώ πλημμυρισμένος από χιλιάδες συναισθήματα που δε μπορείς να περιγράψεις με λέξεις..
*Φωτογραφίες: Γιώργος Κρικέλης