Στο παρελθόν αυτής της στήλης έχουν φιλοξενηθεί δίσκοι με τραγούδια χωρίς στίχους που κυκλοφόρησαν από εταιρείες εκτός συνόρων, καθώς και πλήρως αγγλόφωνες δουλειές. Δηλαδή είναι κάπως ελαστικός ο όρος «ελληνικός», αλλά σίγουρα μπορεί να συμπεριλάβει έναν δίσκο από Κύπριο μουσικό σε σουηδική εταιρεία, με τραγούδια στα κυπριακά και θέμα που μπορεί να πηγάζει από το νησί αλλά αφορά πολλούς ακόμα. Το μόνο παράδοξο είναι το γεγονός ότι παρουσιάζουμε ως «καλύτερο εντός των τειχών» έναν δίσκο που θέλει να γκρεμίσει τείχη. Ας μην αναλωθούμε άλλο σε αυτό όμως, επειδή ο Αντώνης Αντωνίου παρουσιάζει έναν εξαιρετικό δίσκο, τον οποίο αξίζει να ακούσετε κι ας μη διαβάσετε τις επόμενες γραμμές.
Το «Κκισμέττιν» είναι η πρώτη προσωπική δουλειά του Αντωνίου, τον οποίο γνωρίζουμε από τις δουλειές του με τους Monsieur Doumani και τους Trio Tekke. Με βάση τη δισκογραφία του με τα παραπάνω συγκροτήματα, οι μουσικές στον δίσκο αυτό δεν αποτελούν έκπληξη ή ιδιαίτερη πρωτοτυπία. Διατηρούν εύκολα, ωστόσο, την ποιότητα ώστε όχι απλά να κεντρίζουν το ενδιαφέρον, αλλά να κερδίζουν ακόμα και έναν ακροατή που χρειζεται μετάφραση για να καταλάβει όσα τραγουδιούνται. Το λαούτο του πρωτοστατεί, με σημαντική συνεισφορά από τα κρουστά, ενώ υπάρχουν και μέρη με synth. Κάποιοι θα το 'λεγαν psychedelic folk – μικρή σημασία έχει.
Κισμέτι – στην απλουστευμένη γραφή που κρύβει την κυπριακή προφορά χωρίς να αλλάζει το νόημα – σημαίνει μοίρα ή πεπρωμένο σε ολόκληρη την έκταση του νησιού. Από τον τίτλο μέχρι τίτλους τραγουδιών όπως το "Baris" («ειρήνη», στα τούρκικα) και πολλούς από τους στίχους η αναφορά στη διαιρεμένη Λευκωσία με τη ματιά στη συμφιλίωση είναι ξεκάθαρη. Ένα παράδειγμα στίχων του Μάριου Επαμεινώνδα από το ομώνυμο τραγούδι θα δώσω παρακάτω και θα σας πω ευθύς αμέσως πως μπορεί τις προηγούμενες εβδομάδες να κυκλοφόρησαν πολλοί και καλοί δίσκοι (π.χ. το «Ανάσα» των Lobo), αλλά το «Κκισμέττιν» είναι αυτός που με χαρά ξεχωρίσαμε για τον μήνα αυτό.
που Άην Γιάννην σ' Αραπαχμέττην
μες τούντην πόλην ζούμεν αντάμα
να ξαναγράψουμεν το κκισμέττιν
να μοιραστούμεν γέλιον τζαι κλάμαν