Καινούργιοι δίσκοι στο grill #11

Αν και πλέον δεν αποτελεί πρωτοτυπία η πρόσμιξη του παραδοσιακού ελληνικού ήχου με σύγχρονα μουσικά είδη, παραμένει εξαιρετικά ενδιαφέρον να ακούς τις καινούργιες απόπειρες. Μια τέτοια είναι και η προσπάθεια που κάνει ο Lorqa (κατά κόσμον Αναστάσης Κoτσίνης) με καταγωγή από την Ερεσό της Λέσβου και έδρα τη Νέα Υόρκη. Το άλμπουμ «Από Μακριά» είναι ένα πάντρεμα παραδοσιακού ήχου με τη folk, την electronica και την balkan. Είναι γοητευτικό αυτό το άλμπουμ γιατί είναι τελείως απρόβλεπτο, κινείται έξω από νόρμες και κοιτάει ταυτόχρονα και στο μέλλον και στο παρελθόν, κάτι που φαίνεται πολύ στη στιχουργική του.

[Άρης Γάρος]

Είναι πολύ ωραία η πρόσφατη δουλειά του Μάκη Σεβίλογλου και μια άξια προσθήκη στη δισκογραφία του. Τα 14 τραγούδια πηγάζουν από διάφορους στιχουργούς, κάμποσοι είναι οι καλεσμένοι μουσικοί και ο Σεβίλογλου δεν τραγουδά μόνος του. Καταφέρνει, ωστόσο, το σύνολο να μην ακούγεται σαν ένα βιαστικό τουρλού, αλλά ως αυτό που όντως είναι: μια ποικιλόμορφη συλλογή ωραίων τραγουδιών που ανταμείβει την ακρόαση.

[Δημήτρης Όρλης]

Πιστή στο ύφος της, στον τελευταίο δίσκος της η Φωτεινής Βελεσιώτου βαδίζει σε «ασφαλείς» ήχους, με μικρές εξαιρέσεις σε ένα-δύο τραγούδια που αποτελούν ανανέωση και για το ρεπερτόριο της τραγουδίστριας αλλά και για την ερμηνευτική της παλέτα. Αν και δεν είναι κατ’ εξοχήν ραδιοφωνικές οι ερμηνείες της, το κοινό της Φωτεινής Βελεσιώτου δεν θα απογοητευτεί και θα αναζητήσει τα «Άδεια Ρούχα».

[Γιάννης Κουρεμένος]

Εκτός από το Νουνού, γερά (rock) παιδιά μεγαλώνουν και οι Rage Against The Machine. Στο ντεμπούτο του συγκροτήματος από τον Πειραιά οι σκληρές κιθάρες, τα κοφτά ριφ και οι πολιτικοί στίχοι που συναντάμε στα τραγούδια των διάσημων Αμερικανών σμίγουν με ελληνικό rap και όσο και αν αυτό μοιάζει άτοπο, τελικά λειτουργεί. Το ομότιτλο και η "Ειρωνεία" ξεχωρίζουν ως συνθέσεις.

[Χάρης Πολονύφης]

Ταιριαστά τιτλοφόρησε ο τραγουδοποιός και ηθοποιός το δισκογραφικό του ντεμπούτο, καθώς σε κάθε ένα από τα οκτώ τραγούδια προβάρει και διαφορετικό προσωπείο: λαϊκό, παραδοσιακό, οπερετικό κ.ο.κ. Κανένα εξ αυτών δεν προκύπτει αληθινά πειστικό, όμως, αφού η συνάντηση των μελωδιών του με τους στίχους του Δημήτρη Καρούση ποτέ δεν πετάει σπίθες. Ένα ξεκίνημα, βέβαια, οσοδήποτε άστοχο ή γεμάτο κλισέ, είναι πάντα προτιμότερο από ένα μη ξεκίνημα.

[Μιχάλης Τσαντίλας]