Μίμης Νικολόπουλος - The Way Back Home
Άκρως ταξιδιάρικη ατμόσφαιρα αναβλύζει από τον νέο δίσκο του Μίμη Νικολόπουλου. Ένα ισορροπημένο συνονθύλευμα ηχητικών επιρροών από τη μεσόγειο όπου κάθε «σταθμός» από τα 11 τραγούδια του δίσκου θυμίζει και διαφορετική μουσική κουλτούρα. Κάθε τραγούδι αποτελεί μια ολοκληρωμένη ιστορία που εύκολα θα έντυνε μια κινηματογραφική σκηνή και όλα αυτά μόνο με ορχηστρικά θέματα, απουσία στίχων. Το συνολικό αποτέλεσμα επιβεβαιώνει την καλλιτεχνική εξέλιξη από τις προηγούμενες δουλειές του.
[Γιάννης Κουρεμένος]
Amnesia Pills - Ripples In A Linear World
Το ντεμπούτο των Αθηναίων εκπλήσσει ευχάριστα, προσφέροντάς μας οκτώ τραγούδια φρέσκιας pop με ψήγματα new wave και synth pop, με την επιρροή συγκροτημάτων όπως οι Depeche Mode και οι Editors να είναι προφανής, αλλά καλοδεχούμενη, καταφέρνοντας μάλιστα να ενσωματώσουν μέχρι και gospel στοιχεία σε κάποια τραγούδια. Τα ‘‘Loner”, “Pain”, “Love Thieves” ξεχωρίζουν. Στα θετικά και το όμορφο εξώφυλλο.
[Χάρης Πολονύφης]
Φώτης Σιώτας, Θοδωρής Γκόνης - Δύο Λάθη
Από την κυκλοφορία του δίσκου αυτού έχουν περάσει λίγοι παραπάνω μήνες συγκριτικά με τους υπόλοιπους που συνήθως φιλοξενούνται στη στήλη, αλλά ο χρόνος αυτός δεν έχει καταφέρει να ξεθωριάσει τη γλυκύτητα και την ομορφιά των τραγουδιών που σκαρώνουν Σιώτας και Γκόνης για δεύτερη φορά. Οι ενορχηστρώσεις είναι το πραγματικό κερασάκι στην απλή και νόστιμη τούρτα των τραγουδιών που σερβίρουν εδώ οι δυο τους μαζί με αρκετούς παλιούς συνεργάτες.
[Δημήτρης Όρλης]
Πάνος Μαλαχιάς - Περαστικοί Κι Ευγνώμονες
Μια χορταστική δουλειά σε μια πλούσια έκδοση κυκλοφόρησε πριν από λίγους μήνες ο Πάνος Μαλαχιάς με μια πληθώρα συνεργατών. Όλα είναι καλώς καμωμένα στο εντεχνίζον λαϊκό ύφος που στήνεται, τα πολλά ονόματα είτε σε στίχους, είτε σε ερμηνείες λειτουργούν εν τέλει θετικά και αυτό μάλλον πρέπει να αποδοθεί στον Μαλαχιά. Μου λείπει, όμως, ο συνδυασμός στίχων, ερμηνείας και μουσικής που θα με παρασύρει, κι ας υπάρχουν τραγούδια που πλησιάζουν («Το Κουκί Και Το Ρεβύθι», «Ό,τι Πιο Ωραίο Έχω»).
[Δημήτρης Όρλης]
Χατζηφραγκέτα - Αβλεπί
Στο γνώριμο χαβαλεδιάρικο ύφος τους ακούμε εδώ λίγες ενδιαφέρουσες αναφορές σε σύγχρονα προβλήματα και κάμποσο αυτοσχεδιαστικό σχέδον ανακάτεμα των έξυπνων αστείων τους. Η ωραία συνεργασία με την Μποφίλιου δεν θα πλησιάσει καν την περσινή με τη Φασούλη. Γενικά, προτιμήστε τον περσινό δίσκο· «Όντως».
[Δημήτρης Όρλης]