Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η μουσική της Emma Ruth Rundle, που είναι μια διασταύρωση doom metal, εξομολογητικής folk και πυκνού shoegaze, δεν περνά συχνά στην pop πλευρά. Σε άλμπουμ, όμως, όπως το "Marked For Death" του 2016 και το "On Dark Horses" του 2018 βρήκε το τρόπο να συνδυάσει υπέροχες μελωδίες μέσα σε θυελλώδεις μουσικούς εξορκισμούς, με μια αισθητική που παραμένει μοναδικά δική της.
Το 2020 άρχισε να κυκλοφορεί μια ακολουθία μουσικής που αμφισβήτησε τη βασική ιδέα του πώς πρέπει να ακούγεται ένα άλμπουμ της Emma Ruth Rundle. Πρώτα ήρθε μια ολοκληρωμένη συνεργασία με το πειραματικό metal συγκρότημα Thou, το πολύ καλό "May Our Chambers Be Full", στο οποίο το όνειρο της καταστροφής ντύνεται με όμορφες μελωδίες ενάντια στην περίπλοκη τεχνικά μουσική του γκρουπ από τη Λουϊζιάνα. Έπειτα, ήρθαν δύο ακόμη πιο τολμηροί δίσκοι: ένα άλμπουμ με απογυμνωμένα folk τραγούδια εντελώς solo και με σχεδόν καθόλου εφέ στην παραγωγή και ένα οργανικό σύνολο αυτοσχεδιασμών κιθάρας. Η Rundle εμπιστεύτηκε το ένστικτο της, ακόμα και όταν αντιμετώπιζε την αβεβαιότητα για το πώς θα τα δεχόντουσαν.
Το "Engine Of Hell" στα τέλη του 2021 έστειλε εν μέρει το μήνυμα εδραίωσης της ελαστικότητας της μουσικής που φτιάχνει. Ο δίσκος φέρει ένα ίχνος της χαρακτηριστικής, συναισθηματικά υποβλητικής φωνής της, αλλά πέρα από αυτό είναι ένα αχαρτογράφητο μουσικά έδαφος. Στη θέση των βαριών ενορχηστρώσεων με πλήρη μπάντα βρίσκονται τραγούδια απαλλαγμένα από καθετί περιττό, με εκτελέσεις τραγουδιών που περιλαμβάνουν μόνο φωνή και ακουστική κιθάρα ή πιάνο.
Όταν ακούγεται παράλληλα με τα προηγούμενα άλμπουμ της, η αντίθεση είναι εντυπωσιακή. Ενώ στιγμές που ξεχωρίζουν, όπως το "Bloom Of Oblivion", μπορεί να φέρουν λίγη από την κατήφεια της, ακόμη και όταν συνδυάζονται με ένα απλό ακουστικό όργανο, άλλες στιγμές πλησιάζουν πιο κοντά στην παραδοσιακή folk, όπως το "Citadel". Εδώ, είναι πρωτίστως το στιχουργικό περιεχόμενο που είναι το επίκεντρο, με τραγούδια που αναφέρονται στον πόνο και τον εθισμό μέσω αναφορών στον «καταστροφέα που βρίσκεται στο αίμα μου» και «ξοδεύω όλα μου τα λεφτά, καθώς τελειώνουν τα ασήμαντα χρήματα της νιότης». Η ακρόαση δεν είναι πάντα εύκολη και τα λόγια της είναι μάλλον αδύνατο να αγνοηθούν –αυτό ακριβώς είναι το θέμα.
Αν το "Engine of Hell" είδε τη Rundle να αναζητά μια βαθύτερη ανθρώπινη σύνδεση, ο δίσκος που ακολούθησε τη βρήκε να διοχετεύει την τρομερή δύναμη της φύσης. Το "EG 2: Dowsing Voice" είναι το τρίτο της άλμπουμ από το 2020 και οι ρίζες του βρίσκονται στο "Electric Guitar", ένα άλμπουμ του 2010 με αυτοσχέδια σόλο κομμάτια κιθάρας που ηχογραφήθηκαν ενώ βρισκόταν σε περιοδεία ως μέλος των Red Sparowes. Κυκλοφόρησε το Μάιο του 2022. Είναι εντελώς αυτοσχεδιαστικό, ένα σύνολο ορχηστρικών κομματιών που κυμαίνονται από την ατμοσφαιρική ακινησία έως το αχαλίνωτο χάος.
Σχεδόν δύο χρόνια μετά και ενώ η Emma Ruth Rundle είχε χρόνο να ερμηνεύσει μερικά από τα συναισθηματικά και μουσικά γυμνά τραγούδια από το "Engine Of Hell" σε clubs γεμάτα αγνώστους, έχει φτάσει σε μια μορφή αυτογνωσίας για το τι την οδηγεί στο να φτιάχνει τη μουσική που κάνει. Ο πιο σημαντικός παράγοντας είναι ο πιο φευγαλέος. Αν μπορεί να παρασύρει τους θεατές σε ένα επίπεδο βαθύτερο από το επιφανειακό αισθητικό, τότε θα έχει επιτύχει τον σκοπό της. Τη Δευτέρα το βράδυ στο Κύτταρο και την Τρίτη στο Μύλο της Θεσσαλονίκης, η Αμερικανίδα καλλιτέχνης θα προσπαθήσει να μας μυήσει στο μουσικό της κόσμο.
Θα είμαστε έτοιμοι.
Η Emma Ruth Rundle θα εμφανιστεί τη Δευτέρα 13 Μαΐου στην Αθήνα (Κύτταρο) και την Τρίτη 14 Μαΐου στη Θεσσαλονίκη (Club του Μύλου). Πληροφορίες και εισιτήρια εδώ και εδώ.