MixGrill: Καλησπέρα σας, κυρία Δόριζα. Σας ευχαριστούμε πολύ για αυτή τη συνέντευξη.
Δώρα Δόριζα: Εγώ σας ευχαριστώ για την πρόσκληση!
M.G.: Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σας με τις τέχνες;
Δ.Δ.: Όλα έγιναν φυσικά. Αν και στην οικογένειά μου δεν υπήρχαν ιδιαίτερα ερεθίσματα, από μικρή με έλκυε η λογοτεχνία. Έφτιαχνα ιστοριούλες και τις έπαιζα μόνη μου μπροστά στον καθρέφτη. Έπειτα, συμμετείχα στις σχολικές γιορτές. Πάντα με γοήτευε η ποίηση, ένιωθα ότι χανόμουν στις λέξεις των ποιητών. Μετά αναζήτησα μία ερασιτεχνική θεατρική ομάδα και στην πορεία όλα πήραν τον δρόμο τους.
M.G.: Κυρία Δόριζα, είστε ηθοποιός, σκηνοθέτιδα και συγγραφέας. Τρεις ιδιότητες. Πώς καταφέρνετε να τις συνδυάζετε;
Δ.Δ.: Είναι αναπόφευκτο. Η δημιουργική διαδικασία στο θέατρο, άλλωστε, είναι ένας κόμβος συνάντησης με όλες τις υπόλοιπες τέχνες.
M.G.: Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σας με τις τέχνες; Πιστεύετε πως αν δεν είχατε ασχοληθεί με αυτόν τον χώρο, θα υπήρχε κάτι άλλο που θα σας κινούσε το ενδιαφέρον;
Δ.Δ.: Ασχολήθηκα με διάφορους τομείς και κατέληξα στο θέατρο. Ούτε η ιδιότητά μου ως καθηγήτρια ιταλικής γλώσσας με κράτησε, ούτε η διερμηνεία. Όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στο θέατρο. Ίσως τώρα, ώριμη πια, αντιλαμβάνομαι πως μόνο ό,τι έχει σχέση με τη φύση θα μπορούσε να προσελκύσει το ενδιαφέρον μου, καθώς αυτή μου προσφέρει χαρά και γαλήνη. Και πάλι όμως, θα έβρισκα ένα τρόπο να εμπλέξω σε εκείνη και την τέχνη.
M.G.: Από πού αντλείτε την έμπνευσή σας για τα έργα σας;
Δ.Δ.: Πιστεύω πως οτιδήποτε εκεί έξω μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης. Μία λέξη, μια εικόνα, μία χειρονομία. Παντού υπάρχει χώρος για την έμπνευση, αρκεί να έχεις όλες τις αισθήσεις σου ενεργοποιημένες.
M.G.: Για ποιο λόγο επιλέξατε να ασχοληθείτε, ως προς τη συγγραφή, κυρίως με παιδιά και εφήβους;
Δ.Δ.: Η επαφή μου με τα παιδιά στα θεατρικά εργαστήρια με ώθησε στη συγγραφή παιδικής λογοτεχνίας. Αν και, βαθιά μέσα μου, αντιλαμβάνομαι ότι καθοριστικό ρόλο έπαιξε και η μητρότητα.
M.G.: Και η επαφή με τα παιδιά τι σας δίνει ως άνθρωπο αλλά και ως καλλιτέχνη;
Δ.Δ.: Είναι πολλά τα στοιχεία εκείνα των παιδιών που με συγκινούν και με εμπνέουν. Όμως, περισσότερο μου αρέσει ο αυθορμητισμός, η αθωότητα και η ζωηρή φαντασία τους. Νιώθω ότι μαζί τους γίνομαι κι εγώ παιδί.
M.G.: Ποιες προσωπικότητες γενικότερα από το χώρο των τεχνών θαυμάζετε και σας έχουν επηρεάσει καλλιτεχνικά;
Δ.Δ.: Μια προσωπικότητα που αναμφίβολα με έχει επηρεάσει είναι ο Θεόδωρος Τερζόπουλος. Εντούτοις, υπάρχουν πολλοί άλλοι καλλιτέχνες που, συνειδητά ή και ασυνείδητα πολλές φορές αντιλαμβάνομαι ότι έχω επηρεαστεί από το έργο τους.
M.G.: Έχετε δημιουργήσει τον Τεχνοχώρο Pro the tree (ΠΡΩ!ΔΕ!ΤΡΙ!). Πώς σας δημιουργήθηκε η ιδέα αυτή και τι προσδοκάτε να επιφέρει στο χώρο της τέχνης;
Δ.Δ.: Βασική μου επιδίωξη ήταν, μέσα από την επαφή με τα παιδιά και τους νέους, να δημιουργηθεί ένας χώρος προσβάσιμος από όλους. Έχοντας υπάρξει μέσα σε διάφορους φορείς αλλά και σχολεία, πάντοτε με συγκινούσε η χαρά και το αίσθημα της συμπερίληψης που ένιωθαν τα παιδιά τα οποία, για διάφορους προσωπικούς λόγους, ήταν απομονωμένα από τη σχολική κοινότητα. Είδα παιδιά μοναχικά να απολαμβάνουν τον έπαινο και την αποδοχή των υπολοίπων παιδιών και των γονέων τους. Συνειδητοποίησα γρήγορα ότι το θέατρο, ιδιαίτερα σε αυτές τις ηλικίες, πρέπει να έχει τουλάχιστον έναν βασικό στόχο. Την αποδοχή και συμπερίληψη όλων. Την απελευθέρωση της —βαθιά κρυμμένης— δημιουργικότητας όλων εκείνων που δεν είχαν την ευκαιρία να ανακαλύψουν ή αναγκάστηκαν να θάψουν τα ιδιαίτερα ταλέντα και τα «θέλω» τους. Θέλω να βλέπω τους νέους να μεταπηδούν από την παθητικότητα στη δράση, να βουτάνε στα κείμενα, να ονειρεύονται, να έχουν πίστη και ελπίδα.
M.G.: Η ομάδα που έχετε δημιουργήσει ασχολείται γενικότερα με τις τέχνες, μιας και υπάρχουν πολλά και διαφορετικά τμήματα. Θέλετε να μας μιλήσετε λίγο για τη λειτουργία αυτών των τμημάτων και τι προσφέρουν;
Δ.Δ.: Αν και πράγματι υπάρχουν πολλά τμήματα, η βάση των εργαστηρίων μας είναι το θέατρο. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα, λειτουργούν τμήματα που έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με τη θεατρική τέχνη. Εργαστήρια και παραστάσεις κουκλοθεάτρου, εργαστήρια φωνητικής, δημιουργικής γραφής, θεάτρου σκιών κ.α. Τα θεατρικά εργαστήρια απευθύνονται σε ηλικίες από 5 ετών και άνω, ενώ λειτουργούν και δύο ομάδες ενηλίκων. Κάθε χρόνο προστίθενται νέα, εξειδικευμένα εργαστήρια. Αυτή τη χρονιά μάλιστα, πρόκειται να εντάξουμε ένα εργαστήρι για το δημιουργικό παιχνίδι γονέων με βρέφη και παιδιά έως 5 ετών. Σε κάθε περίπτωση, μείνετε συντονισμένοι…
M.G.: Το Σάββατο 27 Ιουλίου θα απολαύσουμε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά ένα έργο που σκηνοθετείτε, «Το Λεωφορείο», του σπουδαίου Βούλγαρου συγγραφέα Stanislav Stratiev. Το έργο θα ανέβει από τη θεατρική ομάδα Αd Hoc του Τεχνοχώρου σας. Πείτε μας δυο λόγια για την παράσταση.
Δ.Δ.: Πρόκειται για ένα έργο που έχει παρουσιαστεί ελάχιστες φορές στην Ελλάδα. Ο Στανισλάβ Στρατίεβ συνδυάζει με μαεστρία την αλληγορία στην οποία διακρίνονται πολιτικές και κοινωνικές τοποθετήσεις, με τον ανθρώπινο παράγοντα. Προσωπικά, πάντα με προβλημάτιζε η πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης. Η ζωή που ξεγλιστράει μέσα από τα χέρια μας, η διάκριση των ουσιαστικών και των μη ουσιαστικών, οι ανθρώπινες σχέσεις, ο φόβος, η παθητικότητα. Η παράσταση αυτή έρχεται, αν όχι για να απαντήσει στα παραπάνω, σίγουρα για να τα θίξει και να τα αναδείξει.
M.G.: Ποια κοινά σημεία βλέπετε στο έργο με τη σημερινή εποχή και πώς τα προβάλλει το έργο;
Δ.Δ.: Ο οδηγός του λεωφορείου μάς οδηγεί σε ένα παράλογο δρομολόγιο με άγνωστο προορισμό και τέλος απρόβλεπτο. Το κωμικό γίνεται δραματικό, άλλοτε σατιρικό έως και παράλογο. Οι επιβάτες, εκ των οποίων ο καθένας χαρακτηρίζεται από τα ειδοποιά γνωρίσματά του, αρχίζουν σταδιακά να συμπεριφέρονται σπασμωδικά, χωρίς καμία διάθεση ανάληψης ευθυνών ή ομαδικής δράσης. Εγκλωβισμένοι σε αυτό το λεωφορείο, κυριεύονται από τον φόβο. Ώσπου να φτάσουμε, εν τέλει, στο σημείο μηδέν. Την έλλειψη ξεκάθαρης λύσης. Ένα μέλλον αβέβαιο. «Πού πάμε;» αναρωτιέται ο συγγραφέας. Το ίδιο αναρωτιόμαστε κι εμείς, καθημερινά…
M.G.: Αν κάποιος σάς έλεγε να γράψετε ένα έργο βασισμένο στη σημερινή κοινωνία, τι τίτλο θα δίνατε;
Δ.Δ.: «Ακροβατώντας»…
M.G.: Κάποια συνεργασία που θα θέλατε να κάνετε με κάποιον καλλιτέχνη και δεν έχει γίνει ακόμη;
Δ.Δ.: Γνωρίζω πως οι συνεργασίες είναι συγκερασμός πολλών πραγμάτων. Το βέβαιο είναι πως θα ήθελα να πειραματιστώ, να ανακαλύψω νέα μονοπάτια και να ζήσω κι άλλες δυνατές καλλιτεχνικές στιγμές.
M.G.: Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας κάποια από τα σχέδια που ετοιμάζετε;
Δ.Δ.: Αυτή τη στιγμή σκέφτομαι μόνο ήρεμες και ξέγνοιαστες διακοπές. Τα υπόλοιπα, τα αφήνω για Σεπτέμβριο! Σας ευχαριστώ πολύ για τις ερωτήσεις σας. Θα χαρώ να σας δω στην παράσταση!
Η παράσταση «Το Λεωφορείο» θα ανεβεί αύριο, Σάββατο 27 Ιουλίου, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, στο πλαίσιο του Πολυθεματικού Φεστιβάλ Τέχνης, Σκέψης και Δημιουργίας «ΠΑΜΕ ΠΕΙΡΑΙΑ! ΠΑΜΕ ΔΗΜΟΤΙΚΟ;». Ώρα έναρξης: 20:00. Είσοδος ελεύθερη. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.