Αν η κοινωνία εξελίσσεται μέσα από την καλλιτεχνική δημιουργία, τότε και η μουσική είναι αναπόσπαστο κομμάτι της πραγματικότητας, αυτού που αποκαλούμε κοινωνικο-ιστορικό πλαίσιο. Είναι όμως και η κοινωνία ο ζωντανός πνεύμονας με τον οποίο αναπνέει ο καλλιτέχνης και εμπνέεται την επόμενη παρέμβασή του- κατακραυγή της αδικίας, ανομίας, απανθρωπιάς και ανισότητας. Ας προσπελάσουμε λοιπόν μαζί τον τελευταίο αιώνα για να δούμε μερικά τραγούδια που χρησιμοποιήθηκαν από κινήματα αντιπολεμικά, αντιρατσιστικά, αντί-εξουσιαστικά.
Το 1963, εν μέσω του κινήματος ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων στις ΗΠΑ, ο Bob Dylan συνθέτει το Blowin' in the wind. Η απάντησή του στη ανθρώπινη δυστυχία που προκαλεί ο ίδιος ο άνθρωπος είναι 'σαν να σφυρίζεις στον άνεμο', είτε τόσο απλό, είτε τόσο πολύπλοκο, η απάντηση για την πρόθεση του δημιουργού δεν έχει δοθεί ακόμα. Αναρωτιέται λοιπόν ο Dylan, πότε θα μπορέσει ο άνθρωπος να δει απλά τον καθαρό ουρανό, να ακούσει τις κραυγές και να συνειδητοποιήσει τον θάνατο που έχει επιφέρει;
Yes, how many times must a man look up
Before he can see the sky ?
Yes, how many ears must one man have
Before he can hear people cry ?
Yes, how many deaths will it take till he knows
That too many people have died ?
The answer my friend is blowin' in the wind
The answer is blowin' in the wind
O Donovan, το 1965 κυκλοφορεί το EP Universal soldier, εκφράζοντας την αντίθεση του για τον πόλεμο στο Βιετνάμ. Στο δίσκο αυτό περιείχε και το τραγούδι War drags on. Το τραγούδι αναφέρεται στην ιστορία του στρατιώτη Dan, που πήγε να πολεμήσει για την ειρήνη, την ελευθερία την ισότητα και την ελπίδα, αλλά τελικά βρέθηκε πνιγμένος σε μία θάλασσα από αίμα και κόκαλα
Went out to fight for peace, liberty and all,
Went out to fight for equality, hope, let's go,
And the war drags on.
Found himself involved in a sea of blood and bones....
Οι Animals, ερμηνεύουν το We gotta get out of this place την ίδια χρονιά, το οποίο συνέθεσαν οι Barry Mann και Cynthia Weil. Έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές στους Αμερικανούς στρατιώτες στον πόλεμο του Βιετνάμ και αναφέρεται σε ένα νέο ζευγάρι που πρέπει να το σκάσει από τη μιζέρια της πόλης του, όπου το μέλλον τους επιφυλάσσει μόνο γηρατειά και θάνατο.
We gotta get out of this place
If it's the last thing we ever do
We gotta get out of this place
Girl, there's a better life for me and you
Η δημιουργική μορφή του Lennon φαίνεται να κυριαρχεί τη δεκαετία αυτή. Εμπνέεται τόσο από το φοιτητικό κίνημα, χαρίζοντας μας το τραγούδι Revolution το 1968, όσο και από το αντι-πολεμικό, με τραγούδια όπως το Give peace a chance και το Imagine. Την έμπνευσή του μέσα από την ελπίδα της ειρήνης θέλω να πιστεύω ότι την αναζήτησε με τη σύντροφό του Yoko Ono, με την οποία παντρεύτηκαν το 1969, το έτος που έκαναν τη γνωστή διαμαρτυρία στο κρεβάτι του ξενοδοχείου τους στο Άμστερνταμ.
Στο Revolution ο Lennon τάσσεται κατά των αιματηρών εξεγέρσεων που έχουν περισσότερο βλέψεις στην καταστροφή παρά στην αλλαγή. Ομολογεί ότι κι αυτός θα ήθελε να αλλάξει τον κόσμο, αλλά υπό άλλες προϋποθέσεις.
You say you want a revolution
Well, you know
We all want to change the world...
But when you talk about destruction
Don't you know that you can count me out
To Give peace a chance ήταν το πρώτο single που κυκλοφόρησε ο Lennon και έγινε ο ύμνος του αντι-πολεμικού κινήματος στην Αμερική το 1970. Το είχε συνθέσει την εβδομάδα διαμαρτυρίας του στο ξενοδοχείο. "Ότι ζητάμε είναι να δώσετε στην ειρήνη μία ευκαιρία", το πιο απλό ρεφρέν όμως απόλυτα ειλικρινές.
Την εποχή που η κουλτούρα της πανκ κάνει την εμφάνισή της στην Αγγλία, τα νέα συγκροτήματα, με τον ιδιόμορφο ήχο τους κατηγορούν την τάξη και την εξουσία για τις υπάρχουσες κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι το God save the Queen των Sex pistols, το οποίο απομυθοποιεί εντελώς το κατεξοχήν εθνικό αγγλικό σύμβολο και το White riot των Clash.
Οι sex pistols είναι ο θεμέλιος λίθος της πανκ στην Αγγλία του 1975, με το single God save the Queen να ανεβαίνει στη δεύτερη θέση των αγγλικών charts, κάτι που δύσκολα θα περίμενε κανείς από την αγγλική κοινωνία του κομφορμισμού. Η βασίλισσα είναι αυτή που δέχεται τα πυρά τους, ως ένα απομεινάρι ενός φασιστικού καθεστώτος, ως ένα μη ανθρώπινο ον που απομακρύνει τη χώρα από το μέλλον της, τη νεολαία.
God save the Queen
A fascist regime...
She ain't no human being
There is no future
In England's dreaming
Στο τραγούδι White riot, οι Clash κάνουν μία πολύ σύντομη ανάλυση (περίπου 1.55 λεπτά) της οικονομικής ανισότητας βάσει της εθνότητας, μία βασική συνισταμένη του ρατσισμού που ταλανίζει εκείνη την εποχή την υποτιθέμενα πολυπολιτισμική αγγλική κοινωνία. Η εξουσία μας λένε, ανήκει σε αυτούς που έχουν τα λεφτά να την αγοράσουν, ενώ οι υπόλοιποι περπατάμε στους δρόμους σαν κοτόπουλα και δεν τολμούμε να την διεκδικήσουμε.
All the power's in the hands
Of people rich enough to buy it
While we walk the street
Too chicken to even try it
Συνεχίζοντας με το ιρλανδικό μέτωπο, το 1983 οι U2 ερμηνεύουν το Sunday bloody Sunday για μία αιματηρή επίθεση Βρετανών στρατιωτών κατά Ιρλανδών αμάχων που διαδήλωναν για τα πολιτικά τους δικαιώματα. Αναρωτιούνται λοιπόν με τόσες ανθρώπινες απώλειες μπορεί κανείς να πει ότι βγήκε κερδισμένος από τη μάχη αυτή;
And the battle's just begun
There's many lost but tell me who has won
Και άλλα πολλά, ανάλογα με το πως τα νοηματοδοτεί το κάθε κίνημα ή ο κάθένας από εμάς και πως αντηχούν ανάλογα με την εποχή...
Zombie (Cranberries)
War pigs (Black sabbath)
Another brick in the wall (Pink floyd)
A change is gonna come (Sam Cooke)
Peace train (Cat Stevens)
Street fighting man (Rolling stones)
I will (Radiohead)
Τροφή για σχόλια απεριόριστη πιστεύω και ελπίζω να προτείνετε τραγούδια που παρέλειψα για να μαθαίνουμε ή απλά να μην ξεχνάμε, καθώς οι δύσκολες μέρες που διανύουμε, θα μας ζητήσουν να σιγοτραγουδήσουμε (ή να βροντοφωνάξουμε) και εμείς κάποια από αυτά...
Πηγή:Wikipedia
Το 1963, εν μέσω του κινήματος ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων στις ΗΠΑ, ο Bob Dylan συνθέτει το Blowin' in the wind. Η απάντησή του στη ανθρώπινη δυστυχία που προκαλεί ο ίδιος ο άνθρωπος είναι 'σαν να σφυρίζεις στον άνεμο', είτε τόσο απλό, είτε τόσο πολύπλοκο, η απάντηση για την πρόθεση του δημιουργού δεν έχει δοθεί ακόμα. Αναρωτιέται λοιπόν ο Dylan, πότε θα μπορέσει ο άνθρωπος να δει απλά τον καθαρό ουρανό, να ακούσει τις κραυγές και να συνειδητοποιήσει τον θάνατο που έχει επιφέρει;
Yes, how many times must a man look up
Before he can see the sky ?
Yes, how many ears must one man have
Before he can hear people cry ?
Yes, how many deaths will it take till he knows
That too many people have died ?
The answer my friend is blowin' in the wind
The answer is blowin' in the wind
O Donovan, το 1965 κυκλοφορεί το EP Universal soldier, εκφράζοντας την αντίθεση του για τον πόλεμο στο Βιετνάμ. Στο δίσκο αυτό περιείχε και το τραγούδι War drags on. Το τραγούδι αναφέρεται στην ιστορία του στρατιώτη Dan, που πήγε να πολεμήσει για την ειρήνη, την ελευθερία την ισότητα και την ελπίδα, αλλά τελικά βρέθηκε πνιγμένος σε μία θάλασσα από αίμα και κόκαλα
Went out to fight for peace, liberty and all,
Went out to fight for equality, hope, let's go,
And the war drags on.
Found himself involved in a sea of blood and bones....
Οι Animals, ερμηνεύουν το We gotta get out of this place την ίδια χρονιά, το οποίο συνέθεσαν οι Barry Mann και Cynthia Weil. Έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές στους Αμερικανούς στρατιώτες στον πόλεμο του Βιετνάμ και αναφέρεται σε ένα νέο ζευγάρι που πρέπει να το σκάσει από τη μιζέρια της πόλης του, όπου το μέλλον τους επιφυλάσσει μόνο γηρατειά και θάνατο.
We gotta get out of this place
If it's the last thing we ever do
We gotta get out of this place
Girl, there's a better life for me and you
Η δημιουργική μορφή του Lennon φαίνεται να κυριαρχεί τη δεκαετία αυτή. Εμπνέεται τόσο από το φοιτητικό κίνημα, χαρίζοντας μας το τραγούδι Revolution το 1968, όσο και από το αντι-πολεμικό, με τραγούδια όπως το Give peace a chance και το Imagine. Την έμπνευσή του μέσα από την ελπίδα της ειρήνης θέλω να πιστεύω ότι την αναζήτησε με τη σύντροφό του Yoko Ono, με την οποία παντρεύτηκαν το 1969, το έτος που έκαναν τη γνωστή διαμαρτυρία στο κρεβάτι του ξενοδοχείου τους στο Άμστερνταμ.
Στο Revolution ο Lennon τάσσεται κατά των αιματηρών εξεγέρσεων που έχουν περισσότερο βλέψεις στην καταστροφή παρά στην αλλαγή. Ομολογεί ότι κι αυτός θα ήθελε να αλλάξει τον κόσμο, αλλά υπό άλλες προϋποθέσεις.
You say you want a revolution
Well, you know
We all want to change the world...
But when you talk about destruction
Don't you know that you can count me out
To Give peace a chance ήταν το πρώτο single που κυκλοφόρησε ο Lennon και έγινε ο ύμνος του αντι-πολεμικού κινήματος στην Αμερική το 1970. Το είχε συνθέσει την εβδομάδα διαμαρτυρίας του στο ξενοδοχείο. "Ότι ζητάμε είναι να δώσετε στην ειρήνη μία ευκαιρία", το πιο απλό ρεφρέν όμως απόλυτα ειλικρινές.
Την εποχή που η κουλτούρα της πανκ κάνει την εμφάνισή της στην Αγγλία, τα νέα συγκροτήματα, με τον ιδιόμορφο ήχο τους κατηγορούν την τάξη και την εξουσία για τις υπάρχουσες κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι το God save the Queen των Sex pistols, το οποίο απομυθοποιεί εντελώς το κατεξοχήν εθνικό αγγλικό σύμβολο και το White riot των Clash.
Οι sex pistols είναι ο θεμέλιος λίθος της πανκ στην Αγγλία του 1975, με το single God save the Queen να ανεβαίνει στη δεύτερη θέση των αγγλικών charts, κάτι που δύσκολα θα περίμενε κανείς από την αγγλική κοινωνία του κομφορμισμού. Η βασίλισσα είναι αυτή που δέχεται τα πυρά τους, ως ένα απομεινάρι ενός φασιστικού καθεστώτος, ως ένα μη ανθρώπινο ον που απομακρύνει τη χώρα από το μέλλον της, τη νεολαία.
God save the Queen
A fascist regime...
She ain't no human being
There is no future
In England's dreaming
Στο τραγούδι White riot, οι Clash κάνουν μία πολύ σύντομη ανάλυση (περίπου 1.55 λεπτά) της οικονομικής ανισότητας βάσει της εθνότητας, μία βασική συνισταμένη του ρατσισμού που ταλανίζει εκείνη την εποχή την υποτιθέμενα πολυπολιτισμική αγγλική κοινωνία. Η εξουσία μας λένε, ανήκει σε αυτούς που έχουν τα λεφτά να την αγοράσουν, ενώ οι υπόλοιποι περπατάμε στους δρόμους σαν κοτόπουλα και δεν τολμούμε να την διεκδικήσουμε.
All the power's in the hands
Of people rich enough to buy it
While we walk the street
Too chicken to even try it
Συνεχίζοντας με το ιρλανδικό μέτωπο, το 1983 οι U2 ερμηνεύουν το Sunday bloody Sunday για μία αιματηρή επίθεση Βρετανών στρατιωτών κατά Ιρλανδών αμάχων που διαδήλωναν για τα πολιτικά τους δικαιώματα. Αναρωτιούνται λοιπόν με τόσες ανθρώπινες απώλειες μπορεί κανείς να πει ότι βγήκε κερδισμένος από τη μάχη αυτή;
And the battle's just begun
There's many lost but tell me who has won
Και άλλα πολλά, ανάλογα με το πως τα νοηματοδοτεί το κάθε κίνημα ή ο κάθένας από εμάς και πως αντηχούν ανάλογα με την εποχή...
Zombie (Cranberries)
War pigs (Black sabbath)
Another brick in the wall (Pink floyd)
A change is gonna come (Sam Cooke)
Peace train (Cat Stevens)
Street fighting man (Rolling stones)
I will (Radiohead)
Τροφή για σχόλια απεριόριστη πιστεύω και ελπίζω να προτείνετε τραγούδια που παρέλειψα για να μαθαίνουμε ή απλά να μην ξεχνάμε, καθώς οι δύσκολες μέρες που διανύουμε, θα μας ζητήσουν να σιγοτραγουδήσουμε (ή να βροντοφωνάξουμε) και εμείς κάποια από αυτά...
Πηγή:Wikipedia