Τα blues τα έμαθα αργά. Είναι πολύ εύκολο να το παίζεις σχετικός με τη μουσική όταν ξέρεις πάνω-κάτω τα βάσικά από κάθε είδος. Όσο μεγαλώνεις καταλαβαίνεις ότι δεν ξέρεις την τύφλα σου και μάλλον είσαι ο εξυπνάκιας της παρέας όταν το παίζεις σχετικός με τα πάντα. Είναι πολύ πιο δύσκολο να κατανοήσεις το παλιό όταν έχεις συνηθίσει το καινούριο με τις τέλειες πεντακάθαρες παραγωγές.
Ενώ στα blues τα πράματα είναι απλά, μιά βασική δομή, αλλά που δεν πατάει σε κανέναν βασικό κανόνα. Το μέτρο, η σωστή ηχογράφηση, οι μουσικές γνώσεις μπορούν να πάνε περίπατο. Εδώ μιλάμε για την ψυχή πριν την έννοια της soul και το attitude πριν την έννοια του rock&roll. Το ταπεινό mixtape που θα βρείτε παρακάτω δεν είναι ενδεικτικό της blues ιστορίας, αλλά επιλογή βάσει της δικής μου ημιμάθειας...
Last kind word blues, Geeshie Wiley (άκουσε το εδώ)
Έμαθα το κομμάτι από το ντοκιμαντέρ Crumb του David Lynch. O R.Crumb, εκτός από ένας από τους πιο εκπληκτικούς σκιτσογράφους της ιστορίας είναι και μανιακός συλλέκτης blues. Μέσα στο ντοκιμαντέρ πρωτοάκουσα το κομμάτι της Geeshie Wiley και στην κυριολεξία ανατρίχιασα. Συνιστώ ανεπιφύλακτα και την ταινία.
"He’s taken my mother, my father, my wife left me at the station cryin. Said Mr. engineer, please let me ride your blind." Ο πρώτος άνθρωπος που έπαιξε ποτέ σόλο κιθάρα με μία χορδή. Από τη Νέα Ορλεάνη με αγάπη και κάρβουνο...
Hunkie tunkie blues, Charley Jordan (άκουσε το εδώ)
Από Saint Lewis μεριά, το πιο γνωστό του κομμάτι είναι το Keep it clean, αλλά τα Hunkie Tunkie Blues μου αρέσουν περισσότερο..
Devil got ma woman, Skip James (άκουσε το εδώ)
Classic anthem για μπλουζίστες και όχι μόνο, ανατριχιαστική ερμηνεία που όσες φορές έχω πάει να το παίξω live δεν βγαίνει ποτέ τέτοιο feel, γιατί δεν μπορεί να χωρέσει σε μέτρα, πρέπει να παιχτεί ελεύθερα!
Back door man, Howlin' Wolf (άκουσε το εδώ)
Αγαπώ τον Ηοwlin' Wolf, φοβιστικός τύπος στην πρώτο άκουσμα, αυτός και ο Muddy Waters έφεραν στην Chess Records την ταυτότητα που της άξιζε. Συνήθως παίζω live το Evil, αλλά το Back Door Man θέλει άλλου είδους κότσια...
Ένα από τα top3 αγαπημένα κομμάτια μου όλων των εποχών και να φανταστεί κανείς ότι το άλμπουμ Electric Mud ο Waters ο ίδιος το έχει αποκηρυξει!
Hellhound on my trail, Robert Johnson (άκουσε το εδώ)
Ο παππούς του Rock n' Roll, για πολλούς ο πιο σημαντικός μπλουζίστας ever, Ο Robert Johnson από το Δέλτα του Μισισιπή πέθανε στα 27 του χρόνια. Πραγματικά, αν αυτός και ο Hedrix είχαν πατήσει τα σαράντα, τώρα η μουσική μας μπορεί να πλησίαζε εξωγήινες τεχνοτροπίες.
St. Louis blues,Bessie Smith (άκουσε το εδώ)
Το μοναδικό τραγούδι στο οποίο αυτή η σπουδαία κυρία αποθανατίστηκε σε film.
Black snake moan, Blind Lemon Jefferson (άκουσε το εδώ)
Γεννημένος τυφλός, ο Jefferson με τις ψηλές του νότες βαφτίστηκε πατέρας του Τexas Blues και έκανε ελάχιστες ηχογραφήσεις αλλά απλά αριστουργήματα.
Jesus' blood can make me whole, Barbecue Bob (άκουσε το εδώ)
Ο Barbecue Bob ήταν ο πρώτος που συνδύασε country με blues, και ναι ήταν μάγειρας σε μπάρμπεκιου! Η κιθάρα του πολλές φορές μοιάζει με banjo!
Αυτή είναι η πρώτη μου λίστα, hope you'll enjoy! Υπόσχομαι ότι δεν θα γράφω συνέχεια για παλιατζούρες, αλλά τι να κάνω, μου αρέσουν οι παλιατζούρες!
Sugahspank - MySpace, Twitter, Blog
